ΔΥΟ ΣΕΛΙΔΕΣ ΑΠΟ ΤΙΣ "ΦΙΛΟΣΟΦΙΚΕΣ ΠΑΡΑΤΗΡΗΣΕΙΣ" ΤΟΥ ΛΟΥΔΟΒΙΚΟΥ ΒΙΤΓΚΕΝΣΤΑΪΝ

 

ΔΥΟ ΣΕΛΙΔΕΣ ΑΠΟ ΤΙΣ "ΦΙΛΟΣΟΦΙΚΕΣ ΠΑΡΑΤΗΡΗΣΕΙΣ" ΤΟΥ ΛΟΥΔΟΒΙΚΟΥ ΒΙΤΓΚΕΝΣΤΑΪΝ

ΜΗΚΩΝ Η ΥΠΝΟΦΟΡΟΣ

 

RAINER MARIA RILKE

 

ΜΗΚΩΝ Η ΥΠΝΟΦΟΡΟΣ

 

Παράμερα στον κήπο ανθίζει του κακού ύπνου η ύλη·

εκεί μέσα όσοι μυστηριωδώς σπρωγμένοι μπήκαν

τον έρωτα από τους καθρεφτισμούς της νιότης βρήκαν,

όπου ήσαν ευπειθέστατοι, ανοιχτοί όλοι τους, και κοίλοι·

 

μα βρήκαν και όνειρα –κι ερεθισμένα προσωπεία έχει

γιγαντιαία το καθένα, σε κοθόρνους  στέκει–:

μαζί όλα τους σκοντάφτουνε σε πλαδαρά στελέχη

που σπερμοδόχους στήριζαν (ενώ κανθούς παρέκει

 

κουβάλαγαν και μαραμένες φαίνονταν), μα εν τέλει

ορθώνονται στητά, γερά και ερμητικώς κλεισμένα:

οι κάλυκες θυσανωτοί, ποτήρια τσουγκρισμένα

μεθούν πυρετωδώς στης παπαρούνας το βαρέλι.

 

Μετάφραση: Γιώργος Κεντρωτής.

 

ΑΓΑΠΗΜΕΝΑ ΒΙΒΛΙΑ

ΑΓΑΠΗΜΕΝΑ ΒΙΒΛΙΑ

 

ΜΕΡΑ ΒΡΟΧΗΣ

 

CLARIBEL ALEGRÍA

 

ΜΕΡΑ ΒΡΟΧΕΡΗ

 

Ποτέ ξανά αυτή η βροχή

ούτε αυτή η φωτεινή κηλίδα

στον βράχο

ούτε ο γκρεμός

αυτού του σύννεφου

ούτε το ασάλευτο χαμόγελό σου

που όλο φεύγει, πετά.

Ποτέ ξανά αυτή τη στιγμή

που μου λέει κιόλας αντίο

μέσ’ απ’ τα μάτια σου.

 

Μετάφραση: Γιώργος Κεντρωτής.

 

ΟΡΑΜΑ

STÉPHANE MALLARMÉ

ΟΡΑΜΑ

Θλιβόταν η σελήνη. Σεραφείμ εδάκρυζαν, σε ωραίων

ονείρων κήπο, το βιολί στων παναιθέριων ανθέων

την κάλμα, και τα δάχτυλα από ετοιμοθάνατες βιολέτες

λευκούς αντλούσανε λυγμούς, γλιστρώντας στων κανθών

  τις φέτες

– ήταν του πρώτου-πρώτου σου φιλιού η μέρα η ευλογημένη.

Ο ρεμβασμός μου –σε μαρτύρια να με βάζει να επιμένει–

μεθούσε εκεί σοφά απ’ όσα αρώματα η θλίψη δίνει

χωρίς καν λύπη, μήτε απογοήτευση, μα ωστόσο αφήνει

τον θερισμό Ονείρου στην καρδιά που θέλει να το δρέψει.

Πλανιόμουν, και τα μάτια στο παλιό πλακόστρωτο είχα

  στρέψει,

όταν εσύ, έχοντας τον ήλιο στα μαλλιά σου καρφιτσώσει,

το απόβραδο, μειδιώσα μού εφανερώθηκες με τόση

χαρά, που τη νεράιδα (είπα) είδα, μ’ ένα από φως καπέλο,

απ’ τους γλυκούς, τους παιδικούς μου να περνάει ύπνους.

  Τούτο θέλω

να πω: ότι πάντα, ως πέρναγε, από τα μισάνοιχτά της χέρια

νιφάδες χιόνιζε λευκά κι ευωδιαστά μπουκέτα αστέρια.

Μετάφραση: Γιώργος Κεντρωτής.

ΚΡΗΤΙΚΗ ΑΡΤΕΜΙΣ

 

RAINER MARIA RILKE

 

ΚΡΗΤΙΚΗ ΑΡΤΕΜΙΣ

 

Για πές μας, των προπόδων άνεμε, το μέτωπό της

λαμπρό δεν ήταν πράγμα; Πές, και των ακρωτηρίων!

Αντάνεμε, για πές, στιλπνέ των λυγερών θηρίων,

εσύ μορφή δεν χάριζες στο ρούχο το δικό της

 

τεντώνοντάς το;… κάνοντας στ’  ασύνειδά της στήθη

να μοιάζει σαν προαίσθημα που συνεχώς αλλάζει;

Αυτή, σαν νά ’ξερε τα πάντα, με ό,τι την τινάζει

πιο πέρα από τα πέρατα, όρμαγε με τη συνήθη

 

ορμή, με Νύμφες και σκυλιά, με τον ποδόγυρό της

επάνω μαζεμένον, και το τόξο της, δεμένο

ψηλά στη ζώνη, ετράβαγε για να το δοκιμάσει·

 

σε ξένους οικισμούς ενίοτε στον περίπατό της

επήγαινε, με μάτι γυρισμένο και οργισμένο

από μιας γέννας τις κραυγές, για να τους αγκαλιάσει.

 

Μετάφραση: Γιώργος Κεντρωτής.