ΤΗΣ ΕΣΠΕΡΙΑΣ ΤΡΑΓΟΥΔΙ

GEORG TRAKL

ΤΗΣ ΕΣΠΕΡΙΑΣ ΤΡΑΓΟΥΔΙ

Ω το νύχτιο της ψυχής φτεροκόπημα:

ποιμένες πηγαίναμε κάποτε σε δάση δειλινά

κι ακολούθαγε το κόκκινο αγρίμι, το πράσινο άνθος και

  η πηγή η λαλέουσα

ταπεινή, απερηφάνευτη. Ω, του τριζονιού ο από καταβολών

  αρχαίος ήχος

ν’ ανθίζει αίμα στον βωμό της θυσίας, και η κραυγή πουλιού

μονήρους επάνω απ’ της μικρής λίμνης την πράσινη αταραξία.

Ω, εσείς σταυροφορίες και μαρτύρια

της σάρκας πυρέσσοντα, πτώσεις άλικων καρπών

στον κήπο της εσπέρας, όπου επήγαιναν τους χρόνους

  τους παλιούς οι ευλαβικοί μαθητές,

πολεμιστές πια τώρα, από λαβωματιές αφυπνισμένοι και

  από αστρόνειρα.

Ω, η δέσμη η αβρότατη των κυανανθών της νύχτας.

Ω, εσείς εποχές της γαλήνης και των χρυσών φθινοπώρων,

τότε που ιερομόναχοι μειλίχιοι εμείς τα πορφυρά πατάγαμε

σταφύλια, και ελάμπαζαν ολόγυρα οι λόφοι, τα δάση.

Ω, εσείς κυνήγια και καστρόπυργοι· της εσπέρας νηνεμία,

τότε που μες στην κάμαρά του συλλογιζόταν ο άνθρωπος το δίκιο

και με βουβή επάλευε ικεσία για του θεού την κεφαλή τη ζώσα.

Ω, της πτώσης η πικρότερη ώρα,

όταν λίθινη θωρούμε όψη σε μαύρα μέσα νερά.

Αλλ’ ανάφωτοι οι εραστές τ’ αργυρά τους σηκώνουνε βλέφαρα:

ένα γένος. Και κυλάει λίβανος από προσκέφαλα ρόδινα

μαζί με τα τερπνά των αναστάντων εφύμνια.

Μετάφραση: Γιώργος Κεντρωτής.

ΡΙΛΚΕ: ΤΑ ΣΟΝΕΤΑ ΠΡΟΣ ΤΟΝ ΟΡΦΕΑ

ΡΙΛΚΕ: ΤΑ ΣΟΝΕΤΑ ΠΡΟΣ ΤΟΝ ΟΡΦΕΑ
Η πρώτη διόρθωση του μεταφράσματος πριν από τη σελιδοποπίηση.

ΑΓΑΠΗΜΕΝΑ ΒΙΒΛΙΑ

ΑΓΑΠΗΜΕΝΑ ΒΙΒΛΙΑ

ΑΣΜΑ ΦΥΛΑΚΙΣΜΕΝΟΥ ΚΟΤΣΥΦΑ

GEORG TRAKL

ΑΣΜΑ ΦΥΛΑΚΙΣΜΕΝΟΥ ΚΟΤΣΥΦΑ

       Για τον Λούντβιχ φον Φίκερ

Πνοή σκοτεινή στο πράσινο σύγκλαδο.

Γαλάζια ανθάκια παιχνιδίζουν στην όψη γύρω

του έρημου και μόνου, στο βήμα γύρω το χρυσό

όπως πεθαίνει κάτω από το λιόδεντρο.

Τις μεθυσμένες της φτερούγες κοπανάει η νύχτα.

Τί γλυκά ματώνει ταπεινότητα,

δροσιά, που από το ματωμένο αργοσταλάζει αγκάθι.

Έλεος χεριών αστραφτερών

μια καρδιά που συντρίβεται αγκαλιάζει.

Μετάφραση: Γιώργος Κεντρωτής.

ΑΓΑΠΗΜΕΝΑ ΒΙΒΛΙΑ

ΑΓΑΠΗΜΕΝΑ ΒΙΒΛΙΑ

ΡΕΜΠΩ

RIMBAUD

LE MAL

Tandis que les crachats rouges de la mitraille
Sifflent tout le jour par l'infini du ciel bleu ;
Qu'écarlates ou verts, près du Roi qui les raille,
Croulent les bataillons en masse dans le feu ;

Tandis qu'une folie épouvantable broie
Et fait de cent milliers d'hommes un tas fumant ;
— Pauvres morts ! dans l'été, dans l'herbe, dans ta joie,
Nature ! ô toi qui fis ces hommes saintement !...

— Il est un Dieu, qui rit aux nappes damassées
Des autels, à l'encens, aux grands calices d'or ;
Qui dans le bercement des hosannah s'endort,

Et se réveille, quand des mères, ramassées
Dans l'angoisse, et pleurant sous leur vieux bonnet noir,
Lui donnent un gros sou lié dans leur mouchoir !

ΚΑΛΟΚΑΙΡΙ

GEORG TRAKL

ΚΑΛΟΚΑΙΡΙ

Το βράδυ σωπαίνει ο θρήνος

του κούκου στο δάσος.

Κι όλο πιο κάτω γέρνουνε τα στάχυα,

η παπαρούνα η κόκκινη.

Καταιγίδα σάμπως νά ’ρχεται ολόμαυρη

από πάνω από τον λόφο.

Το παμπάλαιο του γρύλου τραγούδι

πεθαίνει τώρα στο χωράφι.

Δεν σαλεύει άλλο της καστανιάς

το φύλλωμα.

Το φόρεμά σου

στης σκάλας τις στροφές θροΐζει.

Γαλήνιο φέγγει το κερί

στο άραχλο δωμάτιο·

χέρι έπιασε τό ’σβησε

ασημένιο.

Νύχτα άναστρη, με νηνεμία.

Μετάφραση: Γιώργος Κεντρωτής.