ΣΤΟΥΣ ΒΟΥΒΑΘΕΝΤΕΣ

GEORG TRAKL

ΣΤΟΥΣ ΒΟΥΒΑΘΕΝΤΕΣ

Ω, της μεγάλης πόλης η τρέλα, κάθε βράδυ, όταν

αποσβολωμένα βλέπουν δέντρα ανάπηρα τον μαύρο τοίχο, όταν

κοιτάζει μες απ’ την ασημένια του μάσκα τού Κακού το πνεύμα·

φως με μαγνητικό μαστίγιο απωθεί την όλο πέτρες νύχτα.

Ω, της καμπάνας του εσπερινού ο βουλιαγμένος ήχος.

Πόρνη με παγωμένη ανατριχίλα παιδάκι γεννάει πεθαμένο.

Του Θεού η οργή μαστιγώνει με μανία

του δαιμονισμένου το μέτωπο, πορφυρός λοιμός, λιμός, καταποντισμός

τσακίζει τα πράσινα μάτια. Ω, του χρυσού το απαίσιο εκείνο γέλιο.

Αλλά ήρεμα αιμορραγεί σε μι’ άραχλη σπηλιά

η πιο βουβή ανθρωπότητα, σκληρά ταιριάζει μέταλλα

και τη σωτήρια κεφαλή συνθέτει, φτιάχνει.

Μετάφραση: Γιώργος Κεντρωτής.