ΜΕ ΚΑΘΕ ΜΕΣΟ

Άρθρο 120

1. Το Σύνταγμα αυτό, που ψηφίστηκε από την Ε΄ Αναθεωρητική Βουλή των Ελλήνων, υπογράφεται από τον Πρόεδρό της, δημοσιεύεται από τον προσωρινό Πρόεδρο της Δημοκρατίας στην Εφημερίδα της Κυβερνήσεως, με διάταγμα που προσυπογράφεται από το Υπουργικό Συμβούλιο και αρχίζει να ισχύει από τις ένδεκα Ιουνίου 1975.

2. Ο σεβασμός στο Σύνταγμα και τους νόμους που συμφωνούν με αυτό και η αφοσίωση στην Πατρίδα και τη Δημοκρατία αποτελούν θεμελιώδη υποχρέωση όλων των Ελλήνων.

3. Ο σφετερισμός, με οποιονδήποτε τρόπο, της λαϊκής κυριαρχίας και των εξουσιών που απορρέουν από αυτή διώκεται μόλις αποκατασταθεί η νόμιμη εξουσία, οπότε αρχίζει και η παραγραφή του εγκλήματος.

4. Η τήρηση του Συντάγματος επαφίεται στον πατριωτισμό των Ελλήνων, που δικαιούνται και υποχρεούνται να αντιστέκονται με κάθε μέσο εναντίον οποιουδήποτε επιχειρεί να το καταλύσει με τη βία.

ΣΤΗΝ ΕΡΗΜΟ ΤΗΣ ΓΝΩΣΗΣ

FRANTIŠEK HALAS


ΣΕ ΜΙΑ ΤΡΥΠΑ

Κι αφού έπεσε το μήλο στο στενόν ετούτο χώρο
τη λέξη πάω να θάψω που ’χει μπει σε λάθος θέση
μες στο κουκούλι της σιωπής μπορεί και να μπορέσει
μετάξι να υφανθεί με των βλακών το γούστο ως δώρο
Και μόνο σαν τη λέξη αυτή βρεθεί να την ξεχώσει
Κανείς κι από την τρύπα να γυρίσει οπού ’χε πέσει
Θα μάθουμε το σφάλμα μου για τη δική της πτώση

Κι οι τρύπες κλείστηκαν αφού ’χε πέσει πια το μήλο
Τη λέξη πού τη βάζω να μας πει τη λυπημένη ι-
στορία της Στην έρημο της γνώσης αν τη στείλω
γαλήνη δεν θα βρει μα τότε εκεί θα καταλάβει
κενό ότι αγκάλιαζε όταν βιάστηκε ηχοποιημένη
να ρθεί και με την πτώση του καρπού να με συλλάβει

Αφού ’χε πέσει πια το μήλο ελύγισε κι η χλόη
και τα τραυλίσματά μου θρήνοι ακούγονταν και γόοι



Μετάφραση: Γιώργος Κεντρωτής.

ΤΡΑΓΟΥΔΑΕΙ Ο ΣΤΡΑΤΟΣ ΠΑΓΙΟΥΜΤΖΗΣ

ΤΡΑΓΟΥΔΑΕΙ Ο ΣΤΡΑΤΟΣ ΠΑΓΙΟΥΜΤΖΗΣ


ΑΠΟΨΕ ΘΑ ΕΡΘΩ ΝΑ Σ’ ΤΑ ΨΑΛΩ

Όταν περνάς με την κοντή φουστίτσα
και με κοιτάς σαν μια σωστή μουσίτσα,
ατομική λες κι είναι η ματιά σου
και στόχος είμαι εγώ κι η γειτονιά σου.

Απόψε θα 'ρθω πάλι να στα ψάλω,
ίσως μυαλό λιγάκι να σου βάλω,
τον πόλεμο των νεύρων κι αν μου κάνεις,
εσύ μικρή μου πρώτη θ' αποκάνεις.

Είν' η ζωή μικρή και θα μας φύγει
κι ο ανθρωπος γραμμάτιο που λήγει,
τα νιάτα, την αγάπη μη σκοτώνεις,
θα είν' αργά όταν θα μετανιώνεις.


Στίχοι: Μίνως Μάτσας.
Μουσική: Σπύρος Περιστέρης.

ΚΑΙ ΝΕΑ ΧΕΡΟΥΒΕΙΜ ΚΑΙ ΑΛΛΑ

ΜΙΧΑΛΗΣ ΚΑΤΣΑΡΟΣ (1920-1998)


ΜΕΤΑΡΣΙΟΝ

Μετά τον πόλεμος εκείνο να–
παρθένος στήνει το χορό
κι η Κόρινθος τον τρέμει.

Φαίνεται, θάπιασε η σπορά
κι έχεε φωτιά στο σκότος.
Αντάμωσε εκεί σ’ όλα τα δάπεδα.
Τί τύχη που ησυχάζει·
Στο σώμα σώμα να γενεί
      και να το θέλει
αφού αυτός το γνώριζε κι αυτός–
έβαλε πρύμνα για πολέμους
και νέα χερουβείμ και άλλα.



Από το βιβλίο: Μιχάλης Κατσαρός, «Πρόβα και ωδές», εκδόσεις του περιοδικού ΑΝΤΙ, Αθήνα 1975, σελ. 16.

ΤΡΑΓΟΥΔΑ Η ΑΔΡΙΑΝΑ ΒΑΡΕΛΑ

Ανάρτησή μου στο γιουτιούμπ

ΤΡΑΓΟΥΔΑ Η ADRIANA VARELA


SILBANDO

Una calle en Barracas al Sud,
una noche de verano,
cuando el cielo es más azul
y más dulzón el canto del barco italiano...
Con su luz mortecina, un farol
en la sombra parpadea
y en un zaguán
está un galán
hablando con su amor...

Y, desde el fondo del Dock,
gimiendo en lánguido lamento,
el eco trae el acento
de un monótono acordeón,
y cruza el cielo el aullido
de algún perro vagabundo
y un reo meditabundo
va silbando una canción...

Una calle... Un farol... Ella y él...
y, llegando sigilosa,
la sombra del hombre aquel
a quien lo traicionó una vez la ingrata moza...
Un quejido y un grito mortal
y, brillando entre la sombra,
el relumbrón
con que un facón
da su tajo fatal...

Y desde el fondo del Dock,
gimiendo en lánguido lamento,
el eco trae el acento
de un monótono acordeón...
Y, al son que el fuelle rezonga
y en el eco se prolonga
el alma de la milonga
va cantando su emoción.



Στίχοι: José González Castillo.
Μουσική: Sebastián Piana / Cátulo Castillo.
Τραγούδι του 1925.

ΧΟΥΑΝ ΧΕΛΜΑΝ!

JUAN GELMAN


FÁBRICAS DEL AMOR

I

Y construí tu rostro.
Con adivinaciones del amor, construía tu rostro
en los lejanos patios de la infancia.
Albañil con vergüenza,
yo me oculté del mundo para tallar tu imagen,
para darte la voz,
para poner dulzura en tu saliva.
Cuantas veces temblé
apenas si cubierto por la luz del verano
mientras te describía por mi sangre.
Pura mía
estás hecha de cuántas estaciones
y tu gracia desciende como cuántos crepúsculos.
Cuántas de mis jornadas inventaron tus manos.
Qué infinito de besos contra la soledad
hunde tus pasos en el polvo.
Yo te oficié, te recité por los caminos,
escribí todos tus nombres al fondo de mi sombra
te hice un sitio en mi lecho,
te amé, estela invisible, noche a noche.
Así fue que cantaron los silencios.
Años y años trabajé para hacerte
antes de oír un solo sonido de tu alma.


II

Alza tus brazos, ellos encierran a la noche,
desátala sobre mi sed,

tambor, tambor, mi fuego.
Que la noche nos cubra como una campana

que suene suavemente a cada golpe del amor.
Entiérrame la sombra, lávame con ceniza, cávame del dolor,

límpiame el aire:
yo quiero amarte libre.

Tú destruyes el mundo para que esto suceda,
tú comienzas el mundo para que esto suceda.


III

Me has amado las manos y caerán con el otoño.
Has amado mi voz y está arrasada.
Mi rostro ha reventado sobre ti como una piedra
impura.
Me has amado y amado
para que huya de mí, señor de sombras.

Me has destruido para que yo sea luz humana
cantando
como las criaturas de tu sangre.


IV

Que del recuerdo suba el olor de tu cuerpo y se
haga tu cuerpo.
Que la noche devuelva tu dulzura.
Que tus manos sean dadas por el temblor que dieron.
Que tus ojos regresen de todo lo mirado.

Paloma del amor
en vez
asciendes pura en libertad
giras y cantas como el cielo vas invadiendo el mundo.


V

Como un niño te canto bajo la noche oscura.

Cofre de los secretos, juegos hondos,
temblores del otoño como pañuelos rápidos,
te canto allí para que seas.

Señora del candor,
con boca limpia digo uno a uno tus nombres,
pongo mi rostro en la penumbra que de ellos
desciende,
hago un gran fuego con tus nombres bajo la
noche oscura.

En realidad quiero decir: me haces andar contra la muerte.



Το υλικό της ανάρτησης μάς το έστειλε η εικονιζόμενη φίλη του ιστολογίου κ. Summer Rayne Oakes.

ΜΕΓΑΣ ΜΑΡΚΟΣ!

ΤΡΑΓΟΥΔΑΕΙ Ο ΜΑΡΚΟΣ ΒΑΜΒΑΚΑΡΗΣ


ΑΡΑΜΠΑΤΖΗΣ

Τα τσίλικά σου άλογα
λεβέντη αραμπατζή μου
κάθε πρωί που θα τα δω
μου κόβουν την ζωή μου

Πάντα σε συλλογίζουμαι
ντερβίση αμαξά μου
είσαι κουρνάζος μάγκα μου
σ έβαλα στην καρδιά μου

Πάντα εσένα θ αγαπώ
κι εσύ να με λυπάσαι
γιατί για σε θα τρελαθώ
πρέπει να με θυμάσαι

Και καρτερώ κάθε πρωί
λεβέντη να περάσεις
κουρνάζε μου αραμπατζή
και συ μην με ξεχάσεις...

ΠΟΛΟΣ ΤΗΣ ΦΑΝΤΑΣΙΑΣ

ΒΑΚΗΣ ΛΟΪΖΙΔΗΣ (1965)


[ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΚΟΜΒΙΚΟ ΣΗΜΕΙΟ]

Δεν είναι κομβικό σημείο
το φτερό στον άγγελο
Είναι πόλος της φαντασίας
Κι αν δεν το δεις
υπόθεσέ το
κοιτώντας ένα σύννεφο
που ταξιδεύει σιωπηλά
την ώρα της καταιγίδας



Από το βιβλίο: Βάκης Λοϊζίδης, «Ο άγγελος και ο γλύπτης», Εκδόσεις Μανδραγόρας, Αθήνα 2011, σελ. 11.

ΜΑΪΜΟΥΔΕΣ!

500 Internal Server Error

Λυπούμαστε, κάτι δεν πήγε καλά.

Η διευθέτηση του ζητήματος έχει ανατεθεί σε μια άρτια εκπαιδευμένη ομάδα μαϊμούδων.
If you see them, show them this information:

-WpFnQVjZWffQ15XIWv78amoSwGR9vC19mRl0xz5CsHMJFBLl7e5s6b3tP32
UBHebx6pBO8eMeX-Xifsua5r2ZSNZMEmIKid7LQuWkAyccxrUP_7OCwcBVcp
j0_jrVUDiQsk-JusnBCyn4Ij_J9W-v-qGyhP1Mk7W4LaUy0Noo494AqHZdiV
r9suwB88PMVIYq-UXPd_Vj7EvRK5suRlTTN1zLE_8eBVELFOC85FdrPXR9gD
pTisep96NpF02X2wCJWyBeft4P_9XooA1EN8WUz-VpF1sImEmh1GnTiUO5AW
nd403KE_flYZ-ACXdv8yC9sW0ITPfIK71XDjDwaRfvL1bICFxYi-GHImPNrB
DJ-CkzKVv7svncj7qroOP2UjpOvLviOrR8VyiimOgLzTAVzsVH1bJJ-7UHBr
YgxTfEUrF_2sJxBlG85ZmJMvSG4i4dVHw_nkg4Yo4jRQc5LahCaFy1ikVjQq
U9MHBMfSJif4KB3gi-VriHQZrh1R_xO7J2NlAoatoL_NXnqVeUCgsGIiSanX
rhV8m9RrdkQvMJ4mEwEo09QmH9W9_PkxClL7ZiC5dLtvsK0Qjvp1iH-stME5
7rmBjXY8ulrAb730nR7coBqYA5GICbsWxnl8kuugM5nVSMkZGwFOfNUeqSOQ
8ObIh9JgZvQCIG22uD4tEE45-U91H7I3z_gMserLqm5p-KF7QrAhsuY-pG3m
wZccK5ylwe4Kz9c4vVVvS8pkpYHqRmi8iYnuw77ef-bkG8XsQ9yFFA4zG2F7
T9GrJPnIR2hz_edi8NQmIPHxZNJ-a3rrMttqSGoROey_RWjPrFCTI_aUJhaM
-ZT0TorWLmqjB8uMhbbmTjyFFSShX0Wran2VQA3tMg56Ew8ZKshomgdJG7sr
zUCOQFHIgHeC5v7C8l8Y0eL0XK_oopJIgtTHs4AJdKcHQCrdByIsc14u6d3n
7qXGBJcE2eIKC4_SjaoFyeQMRYbByfWUbLImLMkJscurN1tHcih9P_PQEawe
x5nnpiE9s-N8WRIutnFVytaSY-_g9hdH5b3MgMtOgSmoV4oxH3L128hZDjbq
pJm2Mjnb2vEbwyeTWLuKqzpRFUHfHcCETXu5FXLIXGxM3Rh-yJuFXJ2yoAOB
XEc6ewMQ_VJS1g-MjxsXi1xDj9rLo8t0GcvHpzNtCazapE9kPtnZRuEU5nQn
OU7nJWnZYnl2YT3okj46SX0RprYVEfHnTO8x58xHi5pbYwm6A_2m33BvPSHx
fEVqTDWPbCLRjnJsOKdxWlRsNrsAogRCbXUCppPuen2zW_JWmj8adeCcifBN
990dibUameyfNF6zE3RDHEieD_FTcOWbZpZgUYWjJD10OZl6musVx613Uxhg
KOKBw2UxetpFwXFteZXf0wCotsu83CXRpIvg8pGfRaOty7guzKAABEa8lud7
O_GJyQwtAWABQQoagi68hSDdi1PxmJN9PsZBA1p2LEBWWNc8jvfe_CqoZ8EK
K4ooh3EIDjG63nrkYKH8cuJzH76UYRfb-Y6MDeUyvlBXfZ1aqJrUmi0bxPB8
f46AXLALFe436OvNpSQgLiA7RHG6x-_hGXD5RIjNYyMWf3g8xyPRX8mVe4oE
pexD6KTu4Pe4DUWkLJsW0n7I7f-jeOyqLZpv6gn7wA1RY-WzUiOzOF6_xOuA
uwSbxdFzjON8wYJTKPA_jcdMOYZ5QKe3svqplpS4Kmh5D814ci3Rflb0hbTO
ZrX_CR9f--mEKgUtOdpQqW7868A5szEWzPg5oc0w4-XEIAHSRaw3jy2B9jAa
dWdPmcrz8TCfguD-Wf_8oGA85TknvasAsPxBl1Nff2aQzvm_ZixrlmHK1Dsi
NHWso-1Y5xjQPgejNybyHaHyG3LTnjQWl6MUt0zJIdZ_Ja7BC5UvW0vTOt1A
UlmIZow661ycegmMp7XROx2CfKhCIiv0BkdgUOdR9sM2yadtjuvIcMvIMNQh
3dWb3aSCbV7DJ6oNsHEwcKcPSiw2YO3ZEM61dYOSJiV_V8hlJapqP9JBcDmQ
YVP3YgVK66_RjknIqXYRHNX62cL8WPWjH3fKvpC3VdvSHGAf6znTuTyecyv8
YEOiqvJ1eSMcSvuClc376VDHzY-VR02bc-XvSvQyysngIUZgvhhdQXsPRXWi
1Vok1FDjc-6T3N5oWhX328XcxtUdKzsaWGx89CdfJfWwy1-13C_NIDmkCn14
z09ih9JtisKHYucMnqMGIk3_qBAC-e0x8oIuqMwSAubMbvOx_6MnaEw7XlEQ
mhk7vBxt94quOZn7WveVO9QhfKFE_XlPim7qbHZ_b_5wIOHkJppg2YXajvLy
Pu7CvnsRbiJBFgC1sfPFAAdbOpLQv7MFbL7Rpittg4rKYfdTGvtB67tcp7oi
9QJmokxlO1JdWvY9xeAz3azBbAHg_4U0AVp6nXdOnHY1ahS0SVoI7p3cKJuF
DJBjHNIDHMMDz8DDLQFpob1T4PFRlv52cdYFcBrE7qaGcgPEcZ0F0J_tmSAh
KFtW_V6jfuce107q2NbVNDBuP8tXwL_arvzHzrMmm9gcUSR4bv8KNHjzBOk2
1zetgf3nWX43JexUugTyvvllPeAmr66qwmWnBD9pLawaIxtDeqjR01uYnkyp
FglgdjqYDShVDVaEKnenxyLHV1E_W9d0-RWLJmWJb7w-3oDTt78MDuM1kEor
ILzThaoxx_X74WwxKLzpD16m7CrLJKhMaCjWxsmJSCjEp3DrSH02uTpkBXQf
q8vi4GmWO4EuLMTvNZQu81uMBRi9VtYTV3vt4BijKZku882BGPJo3Xhi5EwN
rDDaLb7AD6b3i0y6dCpgDxhWc0a_uTx6zUlynEYTGjCj6HxAoVxP80EPmf4I
KYXP3OVQ9DW_Tl3QZizynvwuwH7kaQAsJcNrtpUikpkvcCrAzVLdl7GBg0hz
3w400cWescJ1qxkLgj-D6g9PhlmPGIyjekNjkWLyI8dQ4Y6P_WMQ-SnHqJj6
1F6a9qpMPHo_GN_fjjHMXUv-lB8IqQV69dK8QWNfzwb-I0fU4yWUJMO-DRxI
W96KuEz4f0jVa5eb_lglQaueNHYUvBYIHZeLBYds35_dOsnpOhhG4rP3Bp2v
WgiowOHFPyo2BJU5vR2lvq-l4w6_7rt4atKG_fN6Q0fhX6qBs5iIAqP7tvSL
m5UAGevdkyI3xCMpAUiQ8EPCVJ3eyOlXBnN572X7IkDWJVt65OBKd4lqK095
X-LfQYR4KqCxLxgjLCn4dp6opBHan366L1PRu6b8867JX5pf3vI0YLiEv_Kr
mvO-gkqUIHadHnSNe6aDy4dd4XTzcfw14s97EU81dkSD667coUdx2t5R6a7Z
mu-wJUxjnL4wy3i-PN5FvwbCZaeMzk869iboo3bZHfXfY0WJkhrjtdMwS-1H
jQHWAsxsd2j7q5o5wrhA-m7EgffBk4_tY7Vca7HOYamZ3k1l9f4j4eM1M0sF
HkgyENVIvgu5P1b6qb5kmctFnq92yV81eUj_JVQs5xvdD1mWWPfVPkd7hCax
8W3T97cquzTUWOToKCOp7cwfEwdrF8SRShAXF7rPz5OnrEbT858XTWBYwYmM
G43AsO5DNkd8xwm67w8_dYvKiAvZRCiVNmQ4vVmO8d60QiDR0LU2hIiyTeny
JSZKh9exD2cCiVp0h2giijiQPUp9xDoTq05oY8Dqu_kTmoJ5bVqUZt26zakj
IF3r41q-bp99Ocww_i5RN8CacTazHqrLaFLKvt9vB6B4gwE1loKaM8ixP8jM
kbyvAanAVGcCUq-2-GsIU3ZHL1B4c93KZeNr-1yhM8UGWLiFk5rw7cURqHyl
WcEKq5jLRYAXEd1SSrjufNvfLUyqC5mhDMdXHBD667CYuFStxeHyu4Khw-El
A_cuTILTa5PjThvdd-fdfQtP81eeX0EHUBvOrcnle_rMkpj-jWVIc8ghuzo4
oQMXzKleWgb_HVjNlVAXGm4hSv4lNMM6Y6S5oI1kSA7U7Vxsy2psnK7T4-ui
3lzxFUofCZSC_D5jVAe1m4qKvKOLyyuyfAqD5GU9QAJmqJXbRYFJkMCBTiyQ
_kLJUQJKKilIzDb-FyclnDYLss_UMfLKcx74FYOg04jrCRaZF_DTCDQOevMJ
X7ocSekWdA7fbBRB_EtAptxuGr1aanJ2EWvl5tpZYkEM52r0hEAyZdZjaqvK
lrj2CKjts4AIoV7MYOMVzFTXFNJqtKHBL0DyrHOjoqno4bzfoIBsJVARhU1a
zi1yqrCJ5SzEST-IKej8zNnysdE8V4fHzOYnP1CUn8IBS4wzwK5LLcRGCRki
bIsM_-y5svxfKWXCnUOfxqkbPDvqAf7Gr9tX9IJvH0Sas_686UwSWA==

CON DOS PASOS

ΓΙΩΡΓΟΣ ΚΕΝΤΡΩΤΗΣ


ΤΑΝΓΚΟΣΟΝΕΤΤΟ ΓΙΑ ΤΗ ΒΑΛΙΑ ΜΕ ΜΙΑΝ ΑΝΑΣΑ

Στα ερείπια του χορού σαλεύει ακόμα
το ρεύμα που δονούσε τις κινήσεις
κι ο χρόνος τρέφεται ήδη με αναμνήσεις
νωπές που μέλλει να τις φάει το χώμα
σα σκάφτηκε του νου το φρέσκο δώμα
κι εσκέφτηκε όλες τις επινοήσεις
και τις φιγούρες όλες και τις λύσεις
της συνεχείας του φωτός στο χρώμα
των αλμυρών ματιών της των δυό φάρων
των δυό μηρών που φέγγουν ατιθάσως
με ορμές χειμάρρων κι έτσι άρον-άρον
ως λαίλαπα καλπάζει στην κραιπάλη
η Βάλια που προβάλλει con dos pasos
τιγρίσιο πόδι και βρυχάται πάλι.

ΤΑ ΚΟΥΜΠΙΑ

ΓΙΑΝΝΗΣ ΡΙΤΣΟΣ


ΑΝΤΑΠΟΚΡΙΣΗ

      (Ένας ποιητής μιλάει σ’ έναν ποιητή του μέλλοντος)

Αν δεν ήξερα πως εσύ θα μ’ ακούσεις μιά μέρα
δε θά ’χα πια τί να πω, δε θα μπορούσα να μιλήσω,
κι η αράχνη που μάς δίδαξε την κάθετη άνοδο
στο γυμνό τοίχο, θα στάθμευε στο στόμα μου
σπρώχνοντας ίσα μέσα στο λαιμό μου
τα τρία μαύρα κουμπιά του σακακιού μου
και τ’ άλλα τα λευκά απ’ τις πουκαμίσες των νεκρών.


             Αθήνα, 28.III.71



Από την ποιητική συλλογή «Θυρωρείο» (1971).
Από το βιβλίο: Γιάννης Ρίτσος, «Ποιήματα», τ. Ι΄, Κέδρος, Αθήνα 1989, σελ. 335.

ΤΡΑΓΟΥΔΑ Η ΓΚΑΜΠΡΙΕΛΛΑ ΦΕΡΡΙ

Ανάρτησή μου στο γιουτιούμπ

ΤΡΑΓΟΥΔΑ Η GABRIELLA FERRI


TAMMURIATA NERA

Io nun capisco, ê vvote, che succede...
e chello ca se vede,
nun se crede! nun se crede!
E' nato nu criaturo niro, niro...
e 'a mamma 'o chiamma Giro,
sissignore, 'o chiamma Giro...

Séh! gira e vota, séh...
Séh! vota e gira, séh...
Ca tu 'o chiamme Ciccio o 'Ntuono,
ca tu 'o chiamme Peppe o Giro,
chillo, o fatto, è niro, niro,
niro, niro comm'a che!...

Ha ditto 'o parulano: "Embè parlammo,
pecché, si raggiunammo,
chistu fatto nce 'o spiegammo!
Addó' pastíne 'o ggrano, 'o ggrano cresce...
riesce o nun riesce,
sempe è grano chello ch'esce!"
Mé', dillo a mamma, mé'...
Mé', dillo pure a me...
Ca tu 'o chiamme Ciccio o 'Ntuono,
ca tu 'o chiamme Peppe o Giro,
chillo...'o ninno, è niro, niro,
niro, niro comm'a che!...

'O contano 'e ccummare chist'affare:
"Sti fatte nun só' rare,
se ne contano a migliara!
A 'e vvote basta sulo na guardata,
e 'a femmena rimane,
sott''a botta, 'mpressiunata..."
Séh! na guardata, séh...
Séh! na 'mpressione, séh...
Va' truvanno mo chi è stato
ch'ha cugliuto buono 'o tiro:
chillo, 'o fatto, è niro, niro,
niro, niro comm'a che!...


Στίχοι: Edoardo Nicolardi.
Μουσική: E.A.Mario.

ΜΑΣΚΕΣ ΣΙΑΜΑΙΕΣ

ΝΤΙΝΑ ΚΑΡΑΒΙΤΗ


ΜΑΣΚΕΣ ΣΙΑΜΑΙΕΣ

Και μένα με φοβίζει το σκοτάδι.
Αυτό το ξέρει καλύτερα
εκείνη η σταγόνα η φωτεινή
ηλεκτρική πυγολαμπίδα
που από παιδί μ’ αποκοιμίζει.
Και το πρωί μόνο το φως
σαν ήχος αναστάσιμος
μπορεί να με ξυπνήσει.

Ο δόλος της νύχτας
δεν μ’ άγγιξε κι απόψε.

Και μένω πάλι αιχμάλωτη
στο έλεος
μιας ακόμα αθώας
νιογέννητης μέρας.

ΤΡΑΓΟΥΔΑ Η ΑΣΟΥΘΕΝΑ ΜΑΙΣΑΝΙ

Ανάρτησή μου στο γιουτιούμπ

ΤΡΑΓΟΥΔΑ Η AZUCENA MAIZANI


NO SÉ PORQUÉ TE QUIERO TANTO

Quien entiende la vida, si todo es falsedad,
si una ilusión querida, se vuelve adversidad,
si el placer de un encanto, no es más que una ilusion,
y luego el desencanto, nos muerde el corazón.
no se porque el destino, con extraña intención,
te puso en mi camino, como una maldición,
no se porque la vida, me acerca más a vos,
a vos que me mentiste, jurandome por dios.

No se porque te quiero,
si mienten tus palabras,
si es falso tu querer,
no se porque te quiero,
no se porque, no se,
si estas en mi existencia,
para quebrar mi fe.

Promesas, más promesas, tal es el existir,
donde nuestras flaquezas, nos llevan a vivir,
en medio del engaño, que causa tanto mal,
sumiendo en desengaño, lo que es nuestro ideal.
no se porque te quiero, si yo te debo odiar,
si fuiste tan artero, que supiste ganar,
mi amor todo ternura, mi amor todo pasion,
y toda esta aventura, murio con tu traición.



Στίχοι: Rubén Francisco Olivera.
Μουσική: Terig Tucci.

ΧΟΡΧΕ ΒΑΛΔΕΣ ΔΙΑΣ-ΒΕΛΕΣ!

JORGE VALDÉS DÍAZ-VÉLEZ (1955)


MATERIA DEL RELÁMPAGO

Calculaste al detalle cada paso,
sutil, desde hace siglos. Finalmente
tu esposo está de viaje y tus pequeñas
se fueron a dormir con sus abuelos.
Así que ahora estás sola y con euforia
te has vuelto a maquillar y te has vestido
de negro riguroso y perfumado
tu mínima porción de lencería.
Estás temblando, te dices, pero nada
te hará volver atrás. Miras tu imagen
alzada en los tacones, desafiante.
Tú y la noche son jóvenes y hermosas
como una tempestad que se aproxima.

ΣΤΟΥΣ ΟΦΕΙΣ ΤΗΣ ΣΟΦΙΑΣ

ΝΙΚΟΛΑΟΣ ΚΑΛΑΣ


[ΕΧΩ ΕΝΑ ΓΑΪΔΟΥΡΑΚΙ]

Έχω ένα γαϊδουράκι
τονε λένε Παναγιώτη
ούτε τρέχει ούτε κελαηδάει
είναι άλογο γαϊδουράκι.

Είναι ένας δούρειος ίππος.
Όλα όπλα και σοφιστείες
τόνε λένε Πανουργιά
είναι άλογο μυστικό.

Παναγιώτη Πανουργιά
είναι οι όρχεις της ψυχής μας
η ενορχήστρωσή των ανήκει
στους όφεις της σοφίας
ο λόγος ιός των.



Από το βιβλίο: Νικόλαος Κάλας, «Οδός Νικήτα Ράντου», Ίκαρος, Αθήνα 1977, σελ. 97.

ΤΡΑΓΟΥΔΑΕΙ Ο ΡΟΜΠΕΡΤΟ ΜΟΥΡΟΛΟ

Ανάρτησή μου στο γιουτιούμπ

ΤΡΑΓΟΥΔΑΕΙ Ο ROBERTO MUROLO


T’È PIACIUTA

T'dopo i confetti,
só' asciute 'e difetti...
Caro Giovanni,
mo che ce vuó' fa?
Se riflettevi,
se bene puntavi,
tutte sti guaje
nun stive a passá!

Mo chiagne e te dispiere
e haje voglia d'alluccá:
Ccá nun ce sta 'o divorzio
e tu te ll'hê 'a zucá...

T'è piaciuta?...
T'è piaciuta?...
Tienatella cara cara!
T''a purtaste sull'altare,
sott''o braccio, 'nziem'a te...
Mo te veco afflitto e stanco:
"Sù, coraggio...gué Giuvá'!
Se il mellone è uscito bianco,
tu cu chi t''a vuó' pigliá?!"

Ma che sei matto?
Non dormi nel letto!
Dint''a pultrona
tu dormi perché...
Dice che 'a notte,
la sposa è più brutta:
Na capa 'e morte
te pare 'e vedé!

'A dote ch'ha purtato,
nemmeno cchiù ce sta...
Te ll'hê pigliata brutta
e niente sape fá!

T'è piaciuta?
T'è piaciuta?
Tienatella cara cara!
T''a purtaste sull'altare,
sott''o braccio, 'nziem'a te...
Mo te veco afflitto e stanco:
"Sù, coraggio...gué Giuvá'!
Se il mellone è uscito bianco,
tu cu chi t''a vuó' pigliá?!"



Μουσική: Furio Rendine.
Στίχοι: Vincenzo Capillo.

ΠΑΣΤΕΡΝΑΚ!

Борис Леонидович Пастернак


Любить иных - тяжелый крест

Любить иных - тяжелый крест,
А ты прекрасна без извилин,
И прелести твоей секрет
Разгадке жизни равносилен.

Весною слышен шорох снов
И шелест новостей и истин.
Ты из семьи таких основ.
Твой смысл, как воздух, бескорыстен.

Легко проснуться и прозреть,
Словесный сор из сердца вытрясть
И жить, не засоряясь впредь,
Все это - не большая хитрость.


Το υλικό της ανάρτησης μάς το έστειλε η εικονιζόμενη φίλη του ιστολογίου κ. Dana de Armond.

ΤΡΑΓΟΥΔΑΕΙ Ο ΑΛΒΕΡΤΟ ΚΑΣΤΙΓΙΟ

Ανάρτησή μου στο γιουτιούμπ

ΤΡΑΓΟΥΔΑΕΙ Ο ALBERTO CASTILLO


DE MI BARRIO

Yo de mi barrio era la piba más bonita,
en un convento de monjas me eduqué
y aunque mis viejos no tenían mucha guita
con familias bacanas me traté.
Y por culpa de ese trato abacanado
ser niña bien fue mi única ilusión,
y olvidando por completo mi pasado,
a un magnate entregué mi corazón.

Hoy bailo el tango, soy milonguera
me llaman loca y ¿qué se yo?...
Soy flor de fango, una cualquiera
culpa del hombre que me engañó...
Entre las luces de mil colores
y la alegría del cabaret,
vendo caricias y vendo amores
para olvidar a aquel que se fue...

Y es por eso que mi vida se desliza
entre el tango y el champagne del cabaret
mi dolor se confunde en mi sonrisa,
porque a reír mi dolor me acostumbré...
Y si encuentro algún otario que pretenda
por el oro mis amores conseguir,
yo lo dejo sin un cobre pa' que aprenda
y me paguen lo que aquel me hizo sufrir.



Στίχοι και Μουσική: Roberto Emilio Goyheneche.
Τάνγκο του 1923.

ΚΛΑΡΑ ΧΑΝΕΣ!

CLARA JANÉS (1940)


VOLTERRA

Con las trenzas del órgano
y los trigos,
en los segados campos
llenos de alpacas…
El amor se ha llevado la cosecha
como un pájaro,
pero nos queda la tierra
y la plata de la luna.
¿Cuáles son nuestras certezas?
El día y la noche
se dan la mano
en nuestras manos
que, juntas,
borran el tiempo.
Luego
nos espera un lecho
de colinas
y el despertar en la niebla
a las formas indecisas.

ΔΗΛΩΣΗ ΑΝΤΙΘΕΣΗΣ ΣΤΗΝ ΠΛΗΡΩΜΗ ΑΝΤΙΣΥΝΤΑΓΜΑΤΙΚΗΣ ΦΟΡΟΛΟΓΙΑΣ / ΔΗΛΩΣΗ ΑΔΥΝΑΜΙΑΣ ΠΛΗΡΩΜΗΣ

ΔΗΛΩΣΗ ΑΝΤΙΘΕΣΗΣ
ΣΤΗΝ ΠΛΗΡΩΜΗ ΑΝΤΙΣΥΝΤΑΓΜΑΤΙΚΗΣ ΦΟΡΟΛΟΓΙΑΣ
ΔΗΛΩΣΗ ΑΔΥΝΑΜΙΑΣ ΠΛΗΡΩΜΗΣ

ΠΡΟΣ: ΔΗΜΟΣΙΑ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗ ΥΠΗΡΕΣΙΑ ………………………………………………………………………………………………. (1)

Με το εκκαθαριστικό σημείωμα εισφορών και τέλους επιτηδεύματος Ν 3986/2011 (αρ. δήλωσης …………..) (2) που παρέλαβα, ΠΑΡΑΝΟΜΑ ΚΑΙ ΑΝΤΙΣΥΝΤΑΓΜΑΤΙΚΑ υπάρχει απαίτηση ...................................... (3) ευρώ του Υπουργείου Οικονομικών, από εμένα.
ΕΠΕΙΔΗ η εισφορά του άρθρου 29 του νόμου 3986/2011 αφορά μόνο φυσικά πρόσωπα, τα οποία έχουν ήδη υπερφορολογηθεί είτε με μεγάλους φορολογικούς συντελεστές στο εισόδημα, είτε με την πληρωμή απαράδεκτα υψηλών συντελεστών ΦΠΑ και άλλων έμμεσων φόρων, σε αντίθεση με τα νομικά πρόσωπα που έχουν χαμηλούς αντίστοιχους συντελεστές φόρου εισοδήματος και σχεδόν μηδενική επιβάρυνση από το ΦΠΑ (λόγω του συμψηφισμού ΦΠΑ πωλήσεων-αγορών ) κατά παράβαση της αρχής της αναλογικότητας που προβλέπει το άρθρο 4 παρ.5, σε συνδυασμό με το άρθρο 25 παρ.1 του Συντάγματος και της αρχής της ίσης μεταχείρισης που προβλέπει το αρθ. 4 παρ. 1 & 2, του Συντάγματος.
ΕΠΕΙΔΗ η παρ. γ της παρ.4 του άρθρου 29 του Ν 3986/2011, στην ουσία μου αποστερεί το δικαίωμα της παροχής έννομης προστασίας, κατά παράβαση του αρθ. 20 παρ 1 του Συντάγματος.
ΕΠΕΙΔΗ η απουσία διαχρονικής πολιτικής βούλησης για πάταξη της φοροδιαφυγής και δίκαιη κατανομή των φόρων, έχει αποστερήσει τεράστια ποσά από το Δημόσιο, με αποτέλεσμα να επιβαρύνομαι άδικα και δυσανάλογα με φόρο εισοδήματος, φόρο προστιθέμενης αξίας, φόρο μεταβίβασης ακίνητων κλπ.
ΕΠΕΙΔΗ το εισόδημά μου έχει μειωθεί δραματικά, εξαιτίας του μνημονίου και της οικονομικής κρίσης και αδυνατώ να ανταποκριθώ σε βασικές ανάγκες ,το όποιο νέο εισπρακτικό μέτρο εις βάρος μου αντίκειται στην Συνταγματικά κατοχυρωμένη αρχή του σεβασμού και της προστασίας της αξίας του ανθρώπου που αποτελούν την πρωταρχική υποχρέωση της Πολιτείας (άρθρο 2 παρ.1 του Συντάγματος).
ΕΠΕΙΔΗ ……………………………………………………………………………………………………………………………………………....
…………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………...…..
……………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………(4)

ΕΠΕΙΔΗ ΔΕΝ ΠΡΕΠΕΙ, ΔΕΝ ΘΕΛΩ, ΔΕΝ ΜΠΟΡΩ

Σας ενημερώνω ότι επειδή, όπως προανέφερα οι διατάξεις του Ν 3986/2011 είναι παράνομες και αντισυνταγματικές, αρνούμαι να πληρώσω το εκκαθαριστικό σημείωμα εισφορών και τέλους επιτηδεύματος και δεν συναινώ σε οποιοδήποτε διοικητικό μέτρο που σχετίζεται με το προαναφερόμενο εκκαθαριστικό και σε συμψηφισμό με απαιτήσεις που έχω από το Δημόσιο. Με την ρητή επιφύλαξη κάθε νομίμου δικαιώματός μου, δηλώνω ότι θα προβώ σε οποιαδήποτε αναγκαία ενέργεια (εξώδικη ή δικαστική) κατά παντός υπευθύνου, προκειμένου να διαφυλάξω και προασπίσω τα Συνταγματικά κατοχυρωμένα δικαιώματά μου.

………………………………..….……….………………………………………………………………………………………………………………...….……….
Ημερομηνία Τόπος Υπογραφή

………………………………..….……….………………………………………………………………………………………………………………...….……….
ΕΠΩΝΥΜΟ ΟΝΟΜΑ ΑΦΜ

………………………………..….……….………………………………………………………………………………………………………………...….……….
ΚΙΝΗΤΟ ΣΤΑΘΕΡΟ e-mail




ΟΔΗΓΙΕΣ

1. Συμπληρώνουμε τη ΔΟΥ που αναγράφει το εκκαθαριστικό ( πάνω δεξιά).
2. Ο αριθμός δήλωσης είναι δεξιά του ΑΦΜ και αριστερά του επωνύμου.
3. Το ποσό της οφειλής του εκκαθαριστικού.
4. Συμπληρώνουμε τα στοιχεία μας στο τέλος του κειμένου με ΚΕΦΑΛΑΙΑ ΓΡΑΜΜΑΤΑ.
5. Το παραδίδουμε στην αρμόδια ΔΟΥ στην γραμματεία, όπου ζητάμε αριθμό πρωτοκόλλου, τον οποίο κρατάμε με αντίγραφο της δήλωσης.
6. Αν αρνηθούν την παραλαβή, το ταχυδρομούμε με συστημένη επιστολή (από τα ΕΛΤΑ φυσικά) και κρατάμε το αποδεικτικό της κατάθεσης, με αντίγραφο της δήλωσης.

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ
'Αρθρο 2: Πρωταρχικές υποχρεώσεις της πολιτείας
1. O σεβασμός και η προστασία της αξίας του ανθρώπου αποτελούν την πρωταρχική υποχρέωση της Πολιτείας.

'Αρθρο 4: Ισότητα των Ελλήνων
1. Oι Έλληνες είναι ίσοι ενώπιον του νόμου.
2. Οι Έλληνες και οι Eλληνίδες έχουν ίσα δικαιώματα και υποχρεώσεις.
5. Oι Έλληνες πολίτες συνεισφέρουν χωρίς διακρίσεις στα δημόσια βάρη, ανάλογα με τις δυνάμεις τους.

'Αρθρο 20: Έννομη προστασία, δικαίωμα προηγούμενης ακρόασης
1. Kαθένας έχει δικαίωμα στην παροχή έννομης προστασίας από τα δικαστήρια και μπορεί να αναπτύξει σ' αυτά τις απόψεις του για τα δικαιώματα ή συμφέροντά του, όπως νόμος ορίζει.
2. Tο δικαίωμα της προηγούμενης ακρόασης του ενδιαφερομένου ισχύει και για κάθε διοικητική ενέργεια ή μέτρο που λαμβάνεται σε βάρος των δικαιωμάτων ή συμφερόντων του.
'Αρθρο 25: Αρχή του κοινωνικού κράτους δικαίου, προστασία θεμελιωδών δικαιωμάτων
1. Τα δικαιώματα του ανθρώπου ως ατόμου και ως μέλους του κοινωνικού συνόλου και η αρχή του κοινωνικού κράτους δικαίου τελούν υπό την εγγύηση του Κράτους. Όλα τα κρατικά όργανα υποχρεούνται να διασφαλίζουν την ανεμπόδιστη και αποτελεσματική άσκησή τους. Τα δικαιώματα αυτά ισχύουν και στις σχέσεις μεταξύ ιδιωτών στις οποίες προσιδιάζουν. Oι κάθε είδους περιορισμοί που μπορούν κατά το Σύνταγμα να επιβληθούν στα δικαιώματα αυτά πρέπει να προβλέπονται είτε απευθείας από το Σύνταγμα είτε από το νόμο, εφόσον υπάρχει επιφύλαξη υπέρ αυτού και να σέβονται την αρχή της αναλογικότητας.
Tο κείμενο σε ηλεκτρονική μορφή στο www.eforiakoi.org

ΔΕΝ ΠΛΗΡΩΝΩ ΤΗΝ ΕΚΤΑΚΤΗ ΕΙΣΦΟΡΑ ΚΑΙ ΤΟΝ ΦΟΡΟ ΑΚΙΝΗΤΗΣ ΠΕΡΙΟΥΣΙΑΣ

ΔΕΝ ΠΛΗΡΩΝΩ ΤΗΝ ΕΚΤΑΚΤΗ ΕΙΣΦΟΡΑ!

* Η πρώτη δόση πρέπει να πληρωθεί έως 30/09, σύμφωνα με το σημείωμα της ΔΟΥ. Αν δεν το πληρώσεις έως τότε, προστίθεται προσαύξηση 1% κάθε μήνα. Π.χ. Εάν είναι 300 ευρώ η δόση, έως 30/10, το ποσό που πρέπει να πληρώσεις είναι 303 ευρώ κ.ο.κ.

* Άρα αν καθυστερήσεις έστω και ένα ή δυο μήνες να το πληρώσεις η προσαύξηση είναι αμελητέα, μπροστά στο ποσό που καλείσαι να πληρώσεις ούτως ή άλλως, μα κυρίως μπροστά στον στόχο μας: αν αρνηθούμε μαζικά να πληρώσουμε, μπορούμε να τους αναγκάσουμε να το πάρουν πίσω, ακόμα και να τους διώξουμε!

* Στην περίπτωση που σου χρειάζεται φορολογική ενημερότητα, μπορείς να πας να την πάρεις ΤΩΡΑ! Πριν τις 30/09. Ισχύει για 1-12 μήνες, ανάλογα.

* Για τις απειλές τους (για αναγκαστικά μέτρα, κατασχέσεις, πλειστηριασμούς), κυρώσεις μπορούν να υπάρξουν για ποσά των 5.000 ευρώ και άνω.

* Επίσης, έχει συνταχθεί κείμενο που επεξεργάστηκαν Δικηγόροι, Εφοριακοί και συνδικαλιστικές οργανώσεις και αφορά τη δήλωση αντίθεσης και αδυναμίας πληρωμής προς την αρμόδια ΔΟΥ. Εδώ μπορείς να βρεις το κείμενο, καθώς και οδηγίες : http://www.eforiakoi.org/images/stories/doc2011/DILOSI_ANTITHESIS.pdf

* Τέλος, ακόμα ένας λόγος να καθυστερήσεις την πληρωμή της έκτακτης εισφοράς, είναι για να δείξεις την αλληλεγγύη σε όσους δεν έχουν να την πληρώσουν!

*****************************

Έχεις την Ιστορία με το μέρος σου: το 1991 ένα κίνημα άρνησης πληρωμής του κεφαλικού φόρου έριξε την κυβέρνηση Θάτσερ.
Πάρε τη ζωή σου στα χέρια σου:
Σε όποιους νομικούς εκβιασμούς και τερτίπια κι αν προχωρήσουν, θ’ απαντήσουμε οργανωμένα και όλοι μαζί ενωμένοι και όχι ατομικά. Η συλλογικότητα είναι το όπλο μας – κανένας μόνος του.
Μίλα με τους συναδέλφους σου, τους γείτονες σου, τους φίλους σου. Διάδωσε το!
Οργάνωσε στην πολυκατοικία σου, στην γειτονιά σου μια συζήτηση. Δράστε από κοινού!
Μπορούμε να μαζέψουμε συλλογικά δηλώσεις άρνησης πληρωμής και να τις καταθέσουμε στο Υπουργείο Οικονομικών.
Να θυμάσαι: Όλοι μαζί ενωμένοι, μπορούμε να τα καταφέρουμε!

ΔΕΝ ΠΛΗΡΩΝΩ ΦΟΡΟ ΑΚΙΝΗΤΗΣ ΠΕΡΙΟΥΣΙΑΣ!

Ο 1ος λογαριασμός που θα έχει προστεθεί ο φόρος ακίνητης περιουσίας (ο οποίος πλέον είναι μόνιμος!!!), θα έρθει μέσα στον Οκτώβρη .

Καλό είναι, αν βέβαια μπορούμε, να έχουμε εξοφλήσει τους προηγούμενους λογαριασμούς.

Αυτό που πρέπει να γνωρίζουμε είναι ότι έχουμε 85 μέρες περιθώριο από την επίδοσή του λογαριασμού για να τον εξοφλήσουμε και 25 ημέρες μετά την έγγραφη ειδοποίησή μας με τον επόμενο λογαριασμό, μέχρι την επικείμενη διακοπή ρεύματος.

Πρέπει να γνωρίζουμε επίσης ότι δυνατότητα διακανονισμού για τον φόρο δεν προβλέπεται (το αποφάσισε η «δημοκρατική» μας κυβέρνηση).

Μπορούμε να πάμε να πληρώσουμε το ποσό για την παροχή ρεύματος στο Ταμείο Παρακαταθηκών και Δανείων (είτε ατομικά, είτε συλλογικά) . Η σύμβαση με την ΔΕΗ αφορά μόνο την παροχή ρεύματος και όχι τους φόρους. Αυτό μπορεί να αξιοποιηθεί νομικά στην συνέχεια.

Χρήσιμες πληροφορίες:
Πέντε μήνες χρειάζεται το μηχανογραφικό σύστημα της ΔΕΗ για να ολοκληρώσει την αποστολή των εκκαθαριστικών για το τέλος ακινήτων, σύμφωνα με τη ΓΕΝΟΠ, που σημαίνει ότι το τέλος για το 2011 θα πληρωθεί τους πρώτους μήνες του 2012.
Η Ομοσπονδία αναφέρει, επίσης, ότι το κόψιμο της παροχής ρεύματος «δεν είναι εφικτό, καθώς σε παρά πολλά ακίνητα είναι ανέφικτη η είσοδος σε συνεργεία της ΔΕΗ, επειδή οι μετρητές βρίσκονται σε εσωτερικούς απροσπέλαστους χώρους κλπ» Δεν έχουμε κανένα λόγο να φοβόμαστε! Αν αρνηθούμε μαζικά να πληρώσουμε:
* Θα δημιουργηθεί χάος στο μηχανογραφικό σύστημα της ΔΕΗ.
* Μα κυρίως θα δημιουργηθεί χάος και πανικός στην κυβέρνηση της Τρόικας και του ΔΝΤ!
Επειδή τα μέτρα τους δεν έχουν τελειωμό,
ας τελειώνουμε μια και καλή με αυτούς!
Όλοι μαζί ενωμένοι, μπορούμε να τα καταφέρουμε!

ΔΥΣΤΥΧΩΣ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΑΝΕΚΔΟΤΑ - ΕΙΝΑΙ Η ΣΚΛΗΡΗ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ

Μου τα έστειλαν για ανέκδοτα, αλλά εγώ ξέρω ότι πρόκειται για μία μόνο πλευρά της αλήθειας που ξεσκίζει την Ελλάδα.

Ο Γιωργάκης μπαίνει σε ένα κατάστημα:
- «Γεια σας, έχετε σημαίες», ρωτάει την υπάλληλο.
- «Βεβαίως, Πρόεδρε, στο κατάστημά μας έχουμε ό,τι σημαία θέλετε.»
- «Μια ελληνική σημαία θα ήθελα. Σε τι χρώμα βγαίνει;»
- «Μα φυσικά σε γαλάζιο και άσπρο!»
- «Ωραία, δώστε μου τότε μια άσπρη!»

*********************************

Τι λέει ο Γιωργάκης πάνω στο ποδήλατο όταν βλέπει μία μπανάνα στον δρόμο;
- Ωχ, πάλι θα πέσω!

*********************************

- Πώς ξέρεις ότι ένα fax έχει σταλεί από το Γιωργάκη;
- Έχει γραμματόσημο.

*********************************

Πάει ο Γιωργάκης στον πωλητή κινητών στο Γερμανό:
- Το κινητό μου δεν έχει σήμα μέσα στο αυτοκίνητο.
- Τι μοντέλο είναι; ρωτάει ο πωλητής.
- Volvo 560.

*********************************

Συζητάει εξωτερική πολιτική ο Γιωργάκης με το Πάγκαλο:
- Να σου πω ρε χοντρέ. Τελικά ποιό είναι το σωστό: το Ιράν ή το Ιράκ;

*********************************

Ο Γιωργάκης και ο Πάγκαλος περπατούν κάτω από ένα δέντρο.
Σε μια στιγμή, πέφτουν πάνω στο κεφάλι του Γιώργου κουτσουλιές από τα
πουλιά του δέντρου.
Ρωτάει αμέσως το Πάγκαλο:
- Ρε χοντρέ, τι έχω στο κεφάλι μου;
- «Σκατά», του απαντά αυτός.
- Όχι ΜΕΣΑ, ΕΠΑΝΩ στο κεφάλι τι έχω;

*********************************

Εξηγεί το πρόβλημά του ο Γιωργάκης στην τεχνική υποστήριξη:
- Προσπαθώ να γράψω το password μου, και δεν γίνεται! Το πληκτρολόγιο
γράφει μόνο αστεράκια!!!
- Α, μην ανησυχείτε κύριε Πρόεδρε, αυτό γίνεται για την δική σας
προστασία. Έτσι ώστε στην περίπτωση που κάποιος βρίσκεται από πίσω
σας, όταν γράφετε το password σας, να μην το δει.
- Ναι, λέει ο Γιωργάκης, αλλά το πληκτρολόγιο γράφει αστεράκια ακόμα
και αν δεν είναι κανένας πίσω μου.

*********************************

Από τι πεθαίνουν τα εγκεφαλικά κύτταρα του Γιωργάκη;
- Από μοναξιά!

*********************************

Πώς καταφέρνει ο Γιωργάκης να κάνει τόσο πολλές βλακείες σε μία μόνο μέρα;
- Σηκώνεται νωρίς το πρωί!

*********************************

Ο Ανδρέας Παπανδρέου λίγο πριν πεθάνει καλεί το γιο του Γιώργο στο
κρεβάτι του πόνου και του λέει:
«Αγόρι μου, θέλω να μου υποσχεθείς πως μια μέρα θα κυβερνήσεις αυτή τη χώρα.»
«Μα πατέρα, νόμιζα ότι μετά από όλα αυτά που πέρασες, τη μισείς αυτή τη χώρα.»
Και ο Ανδρέας βγάζοντας την τελευταία του ανάσα απαντάει:
«Ναι, τη μισώ!»

ΣΑΝ ΣΗΜΕΡΑ ΠΡΙΝ 70 ΧΡΟΝΙΑ ΙΔΡΥΘΗΚΕ ΤΟ ΕΑΜ

Ο ΥΜΝΟΣ ΤΟΥ ΕΑΜ

Τραγουδά η Μαρία Δημητριάδη με χορωδία.
Ενορχήστρωση: Θάνος Μικρούτσικος.

ΑΙΝΙΓΜΑ ΜΕ ΑΝΘΟΣ

PABLO NERUDA


ΑΙΝΙΓΜΑ ΜΕ ΑΝΘΟΣ

Νίκη. Είναι πιο αργά απ’ όσο φαντάζεσαι.
Ώσπερ κρίκος επέστη,
που τον είχα ανάγκη,
το άσπρο κοτσάνι που εμπεδώνει
την ακίνητη αιωνιότητα της γης
και σπρώχνοντας μία αδύναμη και διάφανη μορφή
ετρύπησε διαμπερώς τον πηλό
με την πάλλευκη αχτίδα του χυμένου γάλατος.


Στη σιωπηλή, στη συμπαγή μαυρίλα των χωμάτων
πρόλαβε ήδη και φυτρώνει
το διάφεγγο άνθος
με την περίπτερη ασπράδα του άλατος
που σπάει ώς τον μυχό
της νύχτας το ευτελές σκοτάδι
και με έντονη διαύγεια στην κίνηση,
σχεδόν μετά μένους,
σχεδόν με περιδίνηση,
σκορπίζει γύρω του ομάδι
σπόρους έκπληκτους και ενθουσιασμένους.



Μετάφραση: Γιώργος Κεντρωτής.

ΤΡΑΓΟΥΔΑΕΙ Ο ΕΔΜΟΥΝΔΟ ΡΙΒΕΡΟ

ΤΡΑΓΟΥΔΑΕΙ Ο EDMUNDO RIVERO


MALA ENTRAÑA

Te criaste entre malevos,
malandrines y matones,
entre gente de avería
desarrollaste tu acción;
por tu estampa, en el suburbio
florecieron los balcones,
y lograste la conquista
de sensibles corazones
con tu prestigio sentado
de buen mozo y de varón.

Mezcla rara de magnate
nacido en el sabalaje,
vos sos la calle Florida
que se vino al arrabal.
¡Compadrito de mi esquina,
que sólo cambió de traje!
pienso, siempre que te veo
tirándote a personaje,
que sos mixto jaulero
con berretín de zorzal.

Malandrín de la carpeta,
te timbeaste de un biabazo
el caudal con que tu vieja
pudo vivir todo un mes,
impasible ante las fichas,
en las noches de escolaso
o en el circo de Palermo,
cuando a taco y a lonjazo
te perdés por un pescuezo
la moneda que tenés.

Y es por eso que asentaste
tu cartel de indiferente,
insensible a los halagos
de la vida y al sufrir;
se murió tu pobre madre,
y en el mármol de tu frente
ni una sombra, ni una arruga
que deschavara, elocuente,
que tu vieja no fue un perro,
y que vos sabés sentir...

Pero al fin todo se acaba
en esta vida rastrera
y se arruga el más derecho
si lo tiran a doblar;
vos, que sos más estirado
que tejido de fiambrera,
Dios no quiera que te cache
la mala vida fulera,
que si no, como un alambre,
te voy a ver arrollar.



Μουσική: Enrique Maciel.
Στίχοι: Celedonio Flores.
Τάνγκο του 1927.

ΤΟ ΤΡΑΓΟΥΔΙ ΤHΣ ΤΡΕΛΗΣ ΚΥΡΙΑΣ

W.H. AUDEN


ΤΟ ΤΡΑΓΟΥΔΙ ΤHΣ ΤΡΕΛΗΣ ΚΥΡΙΑΣ

Μέσα στη σκοτεινή νυχτιά
σαν το φασούλι το νησί μας
κι ο κωμικός μας υπηρέτης
παρατηρεί το κάθε τι μας.

Ω, οι οπώρες κι η βεράντα
μικρό ατμόπλοιο στον λιμένα
σφυρίζει μες στο θέρος ξάφνου
πως έφυγες μακριά από μένα.



Μετάφραση: Σπύρος Ηλιόπουλος.

ΜΑΝΟΥΕΛ ΜΑΤΣΑΔΟ!

MANUEL MACHADO


LA BUENA CANCIÓN

¡Oh la paz, oh la paz, oh la bendita
paz de un paisaje matinal!... ¡Cristales
de mi ventana al campo!... ¡Oh la chocita
de la copla entre los cañaverales!

Frente al sol generoso, junto al río
sonoro, en plena gloria de la vega
andaluza -gitana que se entrega-,
bajo el azul turquí del cielo mío.

¡Y un amor solo y grande, aquel primero
que floreció en la senda, tan seguro
que aguarda siempre y sin quemarnos arde!...

¡Aquel primer amor, que fue el lucero
de la mañana y brilla ahora tan puro
en la senda tranquila de la tarde!

ΤΡΑΓΟΥΔΑΕΙ Ο ΤΖΟΥΖΕΠΠΕ ΝΤΙ ΣΤΕΦΑΝΟ

Ανάρτησή μου στο γιουτιούμπ

ΤΡΑΓΟΥΔΑΕΙ Ο GIUSEPPE DI STEFANO


SILENZIO CANTATORE

Zitta,
stanotte, nun dicere niente,
cademe 'mbraccia, ma senza parlà...
Dòrmeno 'e ccose nu suonno lucente...
nu suonno 'e 'na notte d'està:

Marì
dint'o silenzio
- silenzio cantatore -
nun te dico parole d'ammore,
ma t'e' ddice 'stu mare pe' me!...

Dimme:
stanotte si' tutta d''a mia?
Ll'uocchie tuoie belle me diceno 'e sì...
No, cu 'sta luna, nisciuna buscia
'sta vocca busciarda po' di!...

Marì
dint''o silenzio,
- silenzio cantatore -
nun te dico parole d'ammore
ma t'e' ddice 'stu cielo pe' me!...

Marì
dint''o silenzio,
- silenzio cantatore -
nun te dico parole d'ammore
ma t'e' ddice 'o silenzio pe' me!...



Μουσική: Gaetano Lama.
Στίχοι: Libero Bovio.

ΤΡΑΓΟΥΔΟΥΝ ΟΙ ΡΕΝΤ ΧΟΤ ΤΣΙΛΙ ΠΕΠΠΕΡΣ

Αφιερωμένο στον γιό μου Δημήτρη, που ταξιδεύει για την Αγγλία

ΤΡΑΓΟΥΔΟΥΝ ΟΙ RED HOT CHILI PEPPERS


UNDER THE BRIDGE

Sometimes I feel
Like I don't have a partner
Sometimes I feel
Like my only friend
Is the city I live in
The city of Angels
Lonely as I am
Together we cry

I drive on her streets
'Cause she's my companion
I walk through her hills
'Cause she knows who I am
She sees my good deeds and
She kisses me windy and
I never worry
Now that is a lie

I don't ever wanna feel
Like I did that day
Take me to the place I love
Take me all the way
I don't ever want to feel
Like I did that day
Take me to the place I love
Take me all that way (yeah yeah yeah)

It's hard to believe
That there's nobody out there
It's hard to believe
That I'm all alone
At least I have her love
The city she loves me
Lonely as I am
Together we cry

I don't ever wanna feel
Like I did that day
Take me to the place I love
Take me all the way
I don't ever want to feel
Like I did that day
Take me to the place I love
Take me all the way (yeah yeah yeah)
Ooh no (no no yeah yeah)
Love me I say yeah yeah

Under the bridge downtown
Is where I drew some blood
Under the bridge "
I could not get enough
Under the bridge "
Forgot about my love
Under the bridge "
I gave my life away (yeah yeah yeah)
Ooh no (no no yeah yeah)
Here I stay yeah yeah

Here I stay...

ΤΟ ΚΛΕΙΔΙ ΤΗΣ ΣΥΜΠΤΩΣΗΣ

ROBERTO JUARROZ


ΤΟ ΚΕΝΤΡΟ ΤΟΥ ΕΡΩΤΑ

Το κέντρο του έρωτα
δεν συμπίπτει πάντοτε
με της ζωής το κέντρο.
Και τα δύο κέντρα γυρεύουν τό ’να τ’ άλλο
σάμπως δυό θλιμμένα ζώα.
Κι όμως ποτέ δεν συναντιούνται,
γιατί το κλειδί της σύμπτωσης είναι άλλο:
νά ’χουν γεννηθεί μαζί.
Νά ’χουν γεννηθεί μαζί,
όπως θά ’πρεπε να γεννιούνται και να πεθαίνουνε
όλοι οι εραστές.



Μετάφραση: Γιώργος Κεντρωτής.

ΤΡΑΓΟΥΔΑ Η ΣΕΛΙΑ ΚΡΟΥΣ

ΤΡΑΓΟΥΔΑ Η CELIA CRUZ: CRACIA DIVINA

ΑΝΤΟΝΙΟ ΚΟΛΙΝΑΣ!

ANTONIO COLINAS (1946)


LA PRUEBA

Mira: a punto estás de penetrar en el bosque.
Vas a dejar la casa blanca de la cima,
tan plácida, tan llena de música y sosiego,
y ahí te espera el bosque impenetrable.

Irremediablemente deberás cruzarlo:
el bosque que desciende por ladera escabrosa,
el bosque en que no hay nadie
y el bosque en el que puede haber de todo,
el bosque de humedades venenosas,
morada de lo negro,
y de una luz que enturbia la mirada.

Entra en él con cuidado y sal sin prisas,
mas nunca se te ocurra abandonar la senda
que desciende y desciende y desciende.
Mira mucho hacia arriba y no te olvides
de que este tiempo nuestro va pasando
como la hoz por el trigo.
Allá arriba, en las ramas,
no hay luces que te ciegan, si es de día.
Y si fuese de noche,
la negrura más honda la siembran faros ciertos.
Todo lo que está arriba guía siempre.

Mira: te espera el bosque impenetrable.
Recuerda que la senda que lo cruza
–la senda como río que te lleva–,
debe ser dulce cauce y no boa untuosa
que repta y extravía en la maraña.
Que te guíe la música que dejas
–la música que es número y medida–
y que más alta música te saque
al fin, tras dura prueba, a mar de luz.



Το υλικό της ανάρτησης μάς το έστειλε η εικονιζόμενη φίλη του ιστολογίου κ. Aurelie Claudel.

ΤΡΑΓΟΥΔΑΕΙ Ο ΚΑΡΛΟΣ ΓΑΡΔΕΛ

ΤΡΑΓΟΥΔΑΕΙ Ο CARLOS GARDEL


SILENCIO

Silencio en la noche.
Ya todo está en calma.
El músculo duerme.
La ambición descansa.

Meciendo una cuna,
una madre canta
un canto querido
que llega hasta el alma,
porque en esa cuna,
está su esperanza.

Eran cinco hermanos.
Ella era una santa.
Eran cinco besos
que cada mañana
rozaban muy tiernos
las hebras de plata
de esa viejecita
de canas muy blancas.
Eran cinco hijos
que al taller marchaban.

Silencio en la noche.
Ya todo está en calma.
El músculo duerme,
la ambición trabaja.

Un clarín se oye.
Peligra la Patria.
Y al grito de guerra
los hombres se matan
cubriendo de sangre
los campos de Francia.

Hoy todo ha pasado.
Renacen las plantas.
Un himno a la vida
los arados cantan.
Y la viejecita
de canas muy blancas
se quedó muy sola,
con cinco medallas
que por cinco héroes
la premió la Patria.

Silencio en la noche.
Ya todo está en calma.
El músculo duerme,
la ambición descansa...

Un coro lejano
de madres que cantan
mecen en sus cunas,
nuevas esperanzas.
Silencio en la noche.
Silencio en las almas...



Μουσική: Carlos Gardel / Horacio Pettorossi.
Στίχοι: Alfredo Le Pera / Horacio Pettorossi.
Τάνγκο του 1932.

ΤΗΣ ΦΘΟΡΑΣ

ΓΕΡΑΣΙΜΟΣ ΡΟΜΠΟΤΗΣ


ΤΥΨΗ

Μαύρες εκλάμψεις. Αιθέρια σκόνη.
Ξερά χορτάρια και χορτάρια χλωρά
κόβονται βίαια. Βλέμματα έμπυρα
σκορπούν το μίσος στην οθόνη.

Άδειες προσόψεις. Έρημοι δρόμοι.
Σπασμένα αγάλματα. Τα μάτια σου κλειστά.
Γέρνεις στον ώμο μου απαλά.
Τρέμει η ανάσα σου καθώς απλώνει

παντού η τύψη της φθοράς.
Ο πρώτος φόβος μου κι η πρώτη αγάπη.
Ρομφαία και φτερό, ρόδο κι αγκάθι.
Παράφορο άγγιγμα, απρόσιτης χαράς.

ΤΕΧΝΗ Ή ΜΑΣΤΟΡΙΑ

Αφιερώνεται στον Θεόδωρο Α. Πέππα για τα γενέθλιά του

DYLAN THOMAS (1914-1953)


ΜΕ ΤΗ ΜΑΣΤΟΡΙΑ ΤΗΣ ΑΓΕΛΑΣΤΗΣ ΤΕΧΝΗΣ ΜΟΥ

Με τη μαστοριά της αγέλαστης τέχνης μου
Ν’ ασκείται μες στην έρμη σιγαλιά της νύχτας
Την ώρα που βγαίνει το φεγγάρι και λυσσάει
Και οι εραστές ξαπλώνουν στα κρεβάτια τους
Με όλες τους τις μαύρες έγνοιες αγκαλιά,
Εγώ παιδεύομαι απ’ το φως που τραγουδάει
Όχι από φιλοδοξία πες ή για τον επιούσιο τάχα
Ούτε καν από καμάρι ανάλογο διαγωνισμού ταλέντων
Σε τίποτα σκηνές επάνω φιλντισένιες,
Αλλά μπας κι έβγει το ελάχιστο κοινό μεροκάματο
Της πιο βαθιάς και μυστικής καρδιάς τους.

Αλλά ούτε για τον υπερήφανο άντρα ξέχωρα
Απ’ το λυσσιάρικο φεγγάρι γράφω ό,τι γράφω
Σε τούτες ’δώ τις αφρισμένες κόλλες
Ούτε για τους νεκρούς που υψώνονται σαν πύργοι
Με τ’ αηδόνια μαζί και με τις ψαλμωδίες τους,
Μα μόνο για τους εραστές που αγκαλιάζουν
Όλων των εποχών τη θλίψη και όλων των αιώνων
Που εμένα ούτε καν δεκάρα τσακιστή δε δίνουνε
Μήτε και νοιάζονται για την όποια τέχνη ή μαστοριά μου.



Μετάφραση: Γιώργος Κεντρωτής.

ΑΠΟ ΤΑ ΜΕΣΑ ΞΕΠΗΔΑ ΤΟ ΔΩΡΟ

ΓΙΩΡΓΟΣ ΚΕΝΤΡΩΤΗΣ


ΤΟ ΤΑΝΓΚΟ ΤΟΥ ΤΡΑΓΟΥΔΙΣΤΗ ΤΟΥ ΤΑΝΓΚΟ

      Στη μνήμη του Tomás Eloy Martínez

Ρωγμές βαθαίνουν στης φωνής τα βράχια
χεράκια λυώνουν στης φωτιάς τη γλώσσα
πουλί μικρό που ξάφνου μεγαλώνει
και ξαναγίνεται μικρό σα μάρκα
 Από των σωθικών τα καταράχια
 πετάει ρεμπελεμένη και βοώσα
 η αγάπη πέρλες κι έτσι μαργαρώνει
 του τραγουδιού το πνεύμα και τη σάρκα

Από τα μέσα ξεπηδά το δώρο
του τάνγκο και βοσκάει άλμη και φιρίκι
τροφή φτωχή που το στυλώνει ωστόσο
καθημερνώς νταλκάδες για ν’ αντέχει
 Το μέλος κόβει τον ομφάλιο λώρο
 από τον λόγο για να μην του ανήκει
 και με τα σπίρτα του βουτάει στη δρόσο
 να βρει τα αβρά των χορευτών στελέχη

ΤΡΑΓΟΥΔΑ Η ΡΟΖΑ ΕΣΚΕΝΑΖΥ

ΤΡΑΓΟΥΔΑΗ ΡΟΖΑ ΕΣΚΕΝΑΖΥ: Ο ΤΣΑΚΙΤΖΗΣ

ΜΠΡΕΤΟΝ!

ANDRÉ BRETON


TOUJOURS POUR LA PREMIÈRE FOIS

Toujours pour la première fois
C’est à peine si je te connais de vue
Tu rentres à telle heure de la nuit dans une maison oblique à ma fenêtre
Maison tout imaginaire
C’est là que d’une seconde à l’autre
Dans le noir intact
Je m’attends à ce que se produise une fois de plus la déchirure fascinante
La déchirure unique
De la façade et se mon cœur
Plus je m’approche de toi
En réalité
Plue la clé chante à la porte de la chambre inconnue
Où tu m’apparais seule
Tu es d’abord tout entière fondue dans le brillant
L’angle fugitif d’un rideau
C’est un champ de jasmin que j’ai contemplé à l’aube sur une route des environs de Grasse
Avec ses cueilleuses en diagonale
Derrière elles l’aile sombre tombante des plants dégarnis
Devant elles l’équerre de l’éblouissant
Le rideau invisiblement soulevé
Rentrent en tumulte toutes les fleurs
C’est toi aux prises avec cette heure trop longue jamais assez trouble jusqu’au sommeil
Toi comme si tu pouvais être
La même à cela près que je ne te rencontrerai peut-être jamais
Tu fais semblant de ne pas savoir que je t’observe
Merveilleusement je ne suis plus sûr que tu le sais
Ton désœuvrement m’emplit lex yeux de larmes
Une nuée d’interprétations entoure chacun de tes gestes
C’est une chasse à la miellée
Il y a des rocking-chairs sur un pont il y a des branchages qui risquent de t’égratingner dans la forét
Il y a dans une vitrine run Notre-Dame-de-Lorette
Deux belles jambes croisées prises dans de hauts bas
Qui sévasent au centre d’un grand trèfle blanc
Il y a une échelle de soie déroulée sur le lierre
Il y a
Qu’à me pencher sue le précipice et de ton absence
J’ai trouvé le secret
De t’aimer
Toujours pour le première fois



Το υλικό της ανάρτησης μάς το έστειλε η εικονιζόμενη φίλη του ιστολογίου κ. Luisa Corna.

ΠΑΙΖΕΙ ΤΟ ΣΕΞΤΕΤΟ ΦΡΑΝΣΙΣΚΟ ΠΡΑΚΑΝΙΚΟ

ΠΑΙΖΕΙ ΤΟ SEXTETO FRANCISCO PRACÁNICO: BARRIO POBRE

ΞΑΝΑ ΓΕΝΝΙΕΤΑΙ

ΓΙΑΝΝΗΣ ΔΑΛΛΑΣ


Ο ΚΟΛΠΟΣ ΤΗΣ ΡΟΔΙΑΣ

Ο άναρχος κόλπος της Ροδιάς είν’ η φωλιά σου
για εκεί κινήσαμε και φτάσαμε τρεις φίλοι
ο πιο ψηλός που έφυγε πρώτος έλυσε τη βάρκα
ετοιμασθήτε είπ’ ο πορθμέας να περάσομε
στην υγρασία και στ’ άφεγγα των σπλάχνων της
μ’ ένα πριάρι στην κοιλιά του κήτους

Τότε η γυναίκα που ήταν λύχνος της σαρκός μου
ξεκόπηκε από μπρός μας πέταξε τα πέπλα
κι απλώθηκε επί των υδάτων σ’ όλον τον ορίζοντα
με το κορμί της υδατόσημο και μήτρα

Κλείνω τα μάτια ακούω την εκκόλαψη
τ’ ανοίγω κι ο οργασμός της με τρελλαίνει
η χαρακιά της ήβης που έσκυψε και φίλησε
ο πειρατής ακόμα πάλλεται
κι ο κόλπος σπαρταρά κι ανοιγοκλείνει
γεμίζει αλλόκοτα πουλιά και όντα
μέσ’ από ρίζες και χυμούς σπόρους και σπέρματα
κι αυγά που σπάζουν η ζωή
ξανά γεννιέται



Από το βιβλίο: Γιάννης Δάλλας, «Περίακτος», Τυπωθήτω, Αθήνα 2011, σελ. 16.

ΤΡΑΓΟΥΔΑΕΙ Ο ΤΖΩΝΝΥ ΚΑΣ

ΤΡΑΓΟΥΔΑΕΙ Ο JOHNNY CASH: GHOST RIDERS IN THE SKY

ΤΑΝΑΓΡΑΙΑ

ΓΙΑΝΝΗΣ ΡΙΤΣΟΣ


Ο ΑΓΓΕΙΟΠΛΑΣΤΗΣ

Μιά μέρα, είχε τελειώσει τα σταμνιά, τις γλάστρες, τα τσουκάλι.
  Του περίσσεψε
λίγος πηλός. Έφτιαξε μιά γυναίκα. Τα στήθια της
μεγάλα και στητά. Γύρισε αργά στο σπίτι του.
Τον γκρίνιασε η γυναίκα του. Δεν αντιμίλησε. Την άλλη μέρα
κράτησε πιότερο πηλό, κι ακόμα πιότερο την άλλη.
Δε γύρισε στο σπίτι του. Η γυναίκα του τον χώρισε.
Καίνε τα μάτια του. Μισόγδυμνος. Μ’ ένα ζουνάρι κόκκινο
  στη μέση του.
Πλαγιάζει ολονυχτίς με πήλινες γυναίκες. Τα χαράματα
ακούς να τραγουδάει πίσω απ’ τη μάντρα του σταμνάδικου.
Έβγαλε και το κόκκινο ζουνάρι του. Γυμνός. Θεόγυμνος.
  Και γύρω του
τ’ άδεια σταμνιά, τ’ άδεια τσουκάλια, οι άδειες γλάστρες
κι οι ωραίες, τυφλές, κωφάλαλες γυναίκες με τα δαγκωμένα στήθια.



Από την ποιητική συλλογή «Ταναγραίες» (1967)
Από το βιβλίο: Γιάννης Ρίτσος, «Ποιήματα», τ. Θ΄, Εκδόσεις Κέδρος, Αθήνα 1989, σελ. 317.

Η ΣΚΙΑ ΤΟΥ ΑΫΛΑΝΘΟΥ

ΑΝΑΣΤΑΣΙΟΣ ΔΡΙΒΑΣ


[ΞΕΦΤΙΣΜΕΝΟ ΤΟ ΣΥΝΝΕΦΟ]

Ξεφτισμένο το σύννεφο
ακατοίκητο το σπίτι του ήλιου.
Η αγροτική δαντέλα
η σκιά του αΰλανθου
παραληρεί σαν άμμος της ερήμου
ο πεινασμένος σκύλος
και το παιδί που έφυγε με το παιχνίδι του:
ένα καλάμι.
Κι εγώ να κοιτάζω να βρω σημεία της επιστροφής σου
από τη ράχη της σφαγμένης γης.

Η ΜΑΡΙΑ ΦΑΡΑΝΤΟΥΡΗ ΤΡΑΓΟΥΔΑΕΙ ΜΠΕΡΤΟΛΤ ΜΠΡΕΧΤ

ΤΡΑΓΟΥΔΑΕΙ Η ΜΑΡΙΑ ΦΑΡΑΝΤΟΥΡΗ: Η ΜΠΑΛΛΑΝΤΑ ΤΟΥ ΝΕΚΡΟΥ ΣΤΡΑΤΙΩΤΗ


Στίχοι: Μπέρτολτ Μπρεχτ.
Μετάφραση: Παύλος Μάτεσις.

ΒΕΡΛΑΙΝ!

PAUL VERLAIN


BEAUTÉ DES FEMMES

Beauté des femmes, leur faiblesse, et ces mains pâles
Qui font souvent le bien et peuvent tout le mal,
Et ces yeux, où plus rien ne reste d’animal
Que juste assez pour dire : « assez » aux fureurs mâles !

Et toujours, maternelle endormeuse des râles,
Même quand elle ment, cette voix ! Matinal
Appel, ou chant bien doux à vêpre, ou frais signal,
Ou beau sanglot qui va mourir au pli des châles !...

Hommes durs ! Vie atroce et laide d’ici-bas !
Ah ! que du moins, loin des baisers et des combats,
Quelque chose demeure un peu sur la montagne,

Quelque chose du cœur enfantin et subtil,
Bonté, respect ! Car, qu’est-ce qui nous accompagne,
Et vraiment, quand la mort viendra, que reste-t-il ?



Το υλικό της ανάρτησης μάς το έστειλε η εικονιζόμενη φίλη του ιστολογίου κ. Almudena Fernandez.

Ο ΚΡΥΣΤΙΑΝ ΤΖΙΜΕΡΜΑΝ ΕΡΜΗΝΕΥΕΙ ΦΡΕΙΔΕΡΙΚΟ ΣΟΠΕΝ

Ο KRYSTIAN ZIMERMANN ΕΡΜΗΝΕΥΕΙ CHOPIN: MAZURKA opus 24, No. 1

ΑΒΕΒΑΙΗ ΣΚΙΑ

GIUSEPPE UNGARETTI


ΑΝΙΑ

Και η νύχτα αυτή θα περάσει

Τούτη η μοναξιά σε σεργιάνι
αβέβαιη σκιά απ’ τα σύρματα του τραμ
στην υγρή άσφαλτο

Κοιτάζω τα κεφάλια των αμαξάδων
Να ταλαντεύονται
μισοκοιμισμένα


Μετάφραση: Φοίβος Πιομπίνος.

ΤΡΑΓΟΥΔΑΕΙ Η ΛΟΡΕΝΤΑΝΑ ΚΑΖΕΛΛΑ

ΤΡΑΓΟΥΔΑΕΙ Η LOREDANA CASELLA: RUNDINELLA

ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ, ΠΟΛΥ

Ή ανάρτηση αφιερώνεται στην Πολυξένη

Ο ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΠΟΥΛΙΚΑΚΟΣ ΕΡΜΗΝΕΥΕΙ ΤΗΝ "ΠΟΛΥΞΕΝΗ" ΤΟΥ ΝΙΚΟΥ ΕΓΓΟΝΟΠΟΥΛΟΥ

ΑΝΤΟΝΕΝ ΑΡΤΩ!

ANTONIN ARTAUD


LA RUE

La rue sexuelle s’anime
le long de faces mal venues,
les cafés pepiant de crimes
deracinent les avenues.

Des mains de sexe brûlent les poches
et les ventres bouent par-dessous;
toutes les pensées s’entrechoquent,
et les têtes moins que les trous.



Το υλικό της ανάρτησης μάς το έστειλε η εικονιζόμενη φίλη του ιστολογίου κ. Adriana πρώην Karembeu.

ΚΑΡΑΝΤΟΥΖΕΝΙ

Ανάρτησή μου στο γιουτιούμπ

ΠΑΙΖΕΙ ΚΑΙ ΤΡΑΓΟΥΔΑΕΙ Ο ΜΑΡΚΟΣ ΒΑΜΒΑΚΑΡΗΣ


ΚΑΡΑΝΤΟΥΖΕΝΙ

Έπρεπε να ρχόσουνα μάγκα
μες τον τεκέ μας
και ν' άκουγες το μπαγλαμά
και τις διπλοπενιές μας.

Να κάτσεις να φχαριστηθείς
ν’ ακούσεις και λιγάκι
θέλεις δε θες να σηκωθείς
βόλτα για ζεϊμπεκάκι.

Ν’ άκουγες το αραμπιέν
και το καραντουζένι
και σε λιγάκι θά ’λεγες
ο αργιλές θα γένει.

Να σου φύγουν οι καημοί
να σπάσεις νταλγκαδάκι
απ’ τις πενιές που θά ’κουγες
από το μπουζουκάκι.

ΠΟΥΘΕΝΑ

VLADIMÍR HOLAN


ΤΟ ΠΑΙΔΙ

Ένα παιδί με το αφτί πάνω στις ράγες
αφουγκράζεται
στην πανταχού παρούσα μουσική παραδομένο
και λίγο νοιάζεται αν το τραίνο
φεύγει ή έρχεται.
Εσύ όμως κάποιον πάντοτε περίμενες
πάντοτε χώριζες από κάποιον
μέχρι που ανακάλυψες τον εαυτό σου
και δε βρίσκεσαι πια πουθενά.



Μετάφραση: Αμαλία Τσακνιά.

ΤΡΑΓΟΥΔΑΕΙ Ο ΡΟΜΠΕΡΤΟ ΜΟΥΡΟΛΟ

Ανάρτησή μου στο γιουτιούμπ

ΤΡΑΓΟΥΔΑΕΙ Ο ROBERTO MUROLO


SILENZIO CANTATORE

Zitta,
stanotte, nun dicere niente,
cademe 'mbraccia, ma senza parlà...
Dòrmeno 'e ccose nu suonno lucente...
nu suonno 'e 'na notte d'està:

Marì
dint'o silenzio
- silenzio cantatore -
nun te dico parole d'ammore,
ma t'e' ddice 'stu mare pe' me!...

Dimme:
stanotte si' tutta d''a mia?
Ll'uocchie tuoie belle me diceno 'e sì...
No, cu 'sta luna, nisciuna buscia
'sta vocca busciarda po' di!...

Marì
dint''o silenzio,
- silenzio cantatore -
nun te dico parole d'ammore
ma t'e' ddice 'stu cielo pe' me!...

Marì
dint''o silenzio,
- silenzio cantatore -
nun te dico parole d'ammore
ma t'e' ddice 'o silenzio pe' me!...



Μουσική: Gaetano Lama.
Στίχοι: Libero Bovio.