ΓΙΩΡΓΟΣ ΚΕΝΤΡΩΤΗΣ
ΔΥΟ-ΤΡΕΙΣ
ΚΟΥΒΕΝΤΕΣ ΓΙΑ ΤΟ ΤΜΗΜΑ ΞΕΝΩΝ ΓΛΩΣΣΩΝ, ΜΕΤΑΦΡΑΣΗΣ ΚΑΙ ΔΙΕΡΜΗΝΕΙΑΣ
Μιας
και τό 'φερε η κουβένα σήμερα, ας γράψουμε δυό λόγια, ιστορικής φύσεως, για το
Τμήμα μας. Το Τμήμα μας, το ΤΞΓΜΔ, είχε επί έτη εχθρότητα με το Τμήμα Ιστορίας:
από την ίδρυση του Ιονίου Πανεπιστημίου μέχρι τά τέλη του 2003. Δεν μιλάγαμε
καν μεταξύ μας. Βόλευε αυτή κατάσταση κάποιους στο Τμήμα μας και κάποιους στο
Τμήμα Ιστορίας. Το "διαίρει και βασίλευε" ήταν ο χρυσός κανόνας. Δεν
χρειάζεται να γράψουμε ονόματα: όσοι ξέρουν ξέρουν. Ήδη μέσα στο 2003 δύο
θαραλέοι και συνετοί χαμηλόβαθμοι (τότε) συνάδελφοί μου (που έχουν σελίδα στο
FB και μπορούν να διαβάσουν τα γραφόμενά μου) έκαναν το
"απονενοημένο": πήγαν φανερά σε εκδηλώσεις των Ιστορικών! Τρίτος στη
σειρά τους ακολούθησα εγώ, που ήμουν από καιρό πρωτοβάθμιος. Κι έπειτα
δυό-τρεις άλλοι δικοί μας. Πολύ στενοχωρήθηκαν κάποιοι "ισχυροί" από
το Τμήμα μας, που νόμιζαν ότι απέναντί τους είχαν υπηκόους και σκλαβάκια και
όχι ακαδημαϊκούς δασκάλους. Να μην τα πολυλογούμε, μεταξύ τελών του 2003 και
αρχών του 2009 αδειάσαμε (με αγώνα και νομίμως) από τη σαβούρα, που
εξυπηρετείτο από την εχθρότητα, και τα "βρήκαμε" με τους Ιστορικούς,
που είναι μάλιστα όχι μόνο εξαιρετικοί συνάδελφοι, αλλά και καλή παρέα - τόσο
καλή δε, που γίναμε και Σχολή αρκετά χρόνια αργότερα.
Έχοντας
απαλλαγεί από τη σβουνιά και τη σαβούρα κάναμε οι εναπομείναντες πολύωρες
συζητήσεις με ανοικτή διαδικασία: όσοι ήθελαν για οποιονδήποτε λόγο να
αποχωρήσουν από το ΤΞΓΜΔ ήσαν ελεύθεροι να το κάνουν. Το ανσιέν ρεζίμ όμως δεν
ησύχαζε. Είχε και ρίζες και χαφιέδες στο Τμήμα. Τέλος πάντων, ξεριζώθηκαν τα
ζιζάνια με νόμιμες διαδικασίες την ώρα που έπρεπε. Κάποιοι μάς έσυραν στα
δικαστήρια, όπως έσυραν και φοιτητές μας. Κερδίσαμε όλες τις δίκες, όπως και οι
τότε φοιτητές μας. Και όταν ήρθε η ώρα να καθίσουν αυτοί στο σκαμνί, άρχισαν να
παρακαλάνε να τους λυπηθούμε. Τον οίκτο μας τον είχαν ανέκαθεν, οπότε τους
λυπηθήκαμε. Εγώ απλώς ζήτησα να μου δώσουν και επισήμως (με την υπογραφή τους
και με βέβαιη χρονολογία) τη βιαβεβαίωση ότι υπήρξα ανέκαθεν καλός συνάδελφός
τους. Αυτοί υπερέβαλαν: το έγραψαν αυτό, αλλά έγραψαν και ότι με υπολήπτονται,
με θαυμάζουν, με αγαπούν και άλλα συναφή λογοτεχνικά. Έχω κορνιζάρει τις
επιστολές τους με τις ωραίες και ευανάγνωστες υπογραφές τους.
Κάποιοι
συνάδελφοι του Τμήματός μας ζήτησαν να φύγουν και να μετακινηθούν σε άλλα
Τμήματα του Πανεπιστημίου μας. Τους διαβεβαιώσαμε ότι εμείς θα το επιτρέψουμε,
διότι "γάμος με το ζόρι", ως γνωστόν, δεν γίνεται. Όταν κανένα από τα
άλλα Τμήματα δεν τους πήρε, μας ζήτησαν να μείνουν στο Τμήμα μας. Εννοείται ότι
το δεχθήκαμε. Λάθη εξ άλλου κάνουν όλοι.
Κάποιοι
συνάδελφοι, και δη υψηλόβαθμοι, από άλλα Τμήματα ζήτησαν να ενταχθούν στο Τμήμα
μας. Δεδομένης της ακαδημαϊκής ποιότητάς τους, αλλά και της τιμής που μας
γινόταν, τούς δεχθήκαμε με χαρά, και είμαστε ευτυχείς που συνεργαζόμαστε μαζί
τους. Ό ένας από αυτούς, μάλιστα, ήρθε από το Τμήμα Ιστορίας, από τον παλιό
εχθρό μας!
Συνάδελφος
που ανήκε παλιά στο Τμήμα μας και μετακινήθηκε (όχι ειρηνικά, αλλά νομίμως) σε
άλλο Τμήμα του Ιονίου Πανεπιστημίου, ζήτησε να επανέλθει στο Τμήμα μας. Μετά
χαράς ήταν η απάντησή μας, αλλά δεν το επέτρεψε η Συνέλευση του Τμήματος που
υπηρετεί τώρα. (Στερνή μου γνώση να σ' είχα πρώτα - ισχύει...)
Το
ΤΞΓΜΔ έχει ένα καλό (και αυτό το καλό νικάει τα ενδεχομένως χίλια κακά του):
έχει ήθος, έχει χαρακτήρα, έχει τσαγανό. Και το τσαγανό το απέκτησε αγωνιζόμενο
στον ακαδημαϊκό στίβο. Με δουλειά, με δημοσιεύσεις, με γνώση. Αυτό μοχθούμε να
το μεταφέρουμε στους φοιτητές μας.
Μετά
τον Δεκέμβριο του 2003 σε κανέναν δεν τάχτηκαν θέσεις, ούτε θα ταχτούν.
Εκλέγεται πάντα ο καλύτερος υποψήφιος, ακριβώς για να λειτουργεί καλά το Τμήμα
και να είναι όσο το δυνατόν ευχαριστημένοι οι φοιτητές που μας διάλεξαν για τις
σπουδές τους. Κι αν κάπου κάναμε λάθη (όχι, πάντως, εν γνώσει μας), τα όποια
λάθη διορθώθηκαν: αποκαταστάθηκε η ακαδημαϊκή τάξη.
Αυτά
- με άλλη αφορμή άλλα!
.jpg)