ΠΡΟΟΠΤΙΚΗ

 

FEDERICO GARCÍA LORCA

 

ΠΡΟΟΠΤΙΚΗ

 

Στα μάτια τα δικά μου μέσα

το ερμητικό τραγούδι ανοίγει

των σπόρων εκείνων

που δεν βλασταίνουν.

 

Ένα τέλος ονειρεύονται όλοι τους

εξωπραγματικό, διακεκριμένο.

(Τεράστια ονειρεύεται το στάρι

κιτρινωπά λουλούδια.)

 

Αλλόκοτη ονειρεύονται όλοι τους

μια περιπέτεια νά ’χουνε με ίσκιους.

Βλέπουν απρόσιτους καρπούς

και ανέμους επιτήδειους.

 

Κανένας δεν τους ξέρει,

τυφλοί και αδέσποτοι είναι,

τ’ αρώματα τους βασανίζουν

που ’χουνε για πάντα εντός τους.

 

Ο κάθε σπόρος σκέπτεται ένα

δέντρο γενεαλογικό

τον ουρανό όλο να σκεπάζει

με μίσχους και τσαμπιά.

 

Και στον αέρα απλώνονται

απίστευτα βλαστήματα.

Κλαράκια μαύρα και μεγάλα,

σταχτόχρωμα ωραία ρόδα.

 

Το φεγγάρι τό ’χουν πνίξει

τόσα άνθη και κλωνάρια·

τη λάμψη του βάζει γι’ άμυνα

σαν χταπόδι ασημένιο.

 

Στα μάτια τα δικά μου μέσα

το ερμητικό τραγούδι ανοίγει

των σπόρων εκείνων

που δεν βλασταίνουν.

 

Μετάφραση: Γιώργος Κεντρωτής.

 

ΚΑΡΔΙΑ ΜΟΥ…

 

FEDERICO GARCÍA LORCA

 

ΚΑΡΔΙΑ ΜΟΥ…

 

Καρδιά μου, άντε

με τις σοφές χελώνες,

καρδιά μου, πέρνα

από φωτός Σαχάρα!

 

Καρδιά μου, άντε

με τις σοφές χελώνες,

έλικας γίνε για το σώμα,

φτερούγες για το πνεύμα.

 

Σαν τους ποντίφικες φορούν

τ’ αδιάβροχά τους και

διδάσκουν οι χελώνες

πόσο άχρηστα είναι τα πόδια.

 

Τις ανακρίβειες ξέρουν

των ουρανίων οριζόντων

κι αφιερώνουν τη ζωή τους

να μελετάνε κάποιο άστρο –

κι έν’ αστέρι μόνο

το καβούκι τους τρυπάει.

 

Καρδιά μου, άντε

με τις σοφές χελώνες.

Έλικας γίνε για το σώμα,

φτερούγες για το πνεύμα –

δεν θα σου χρειαστούνε, όταν

τη Γη θα νιώσεις να κινείται!

 

Καρδιά μου, σβήσε

την παλιά σου για τα όρια δίψα.

 

Μετάφραση: Γιώργος Κεντρωτής.

 

ΒΡΑΔΥ

 

FEDERICO GARCÍA LORCA

 

ΒΡΑΔΥ

 

Έφτασε η ώρα

να είμαστε ειλικρινείς,

η ώρα των θρήνων

χωρίς παρηγοριά,

η τελευταία ώρα

πριν απ’ τη μεγάλη σιωπή.

Αφήστε τα ρούχα

τη σάρκα τα οστά

και ξεράστε από μέσα σας

την καρδιά σας την άρρωστη!

Δάκρυα και Υγεία, φίλοι μου!

Καρτεράτε τους ανέμους

φορτωμένους με σπόρους

και με τοπία ανέκδοτα.

Ανθίστε και χαλάστε

και πάλι την άνθηση,

ρούχα ανείπωτα,

καρδιά, οστά και σάρκα.

Δάκρυα και Υγεία, φίλοι μου!

Στων ανέμων μπροστά τη θάλασσα

για νά ’μαστε πάντα ζωντανοί,

για νά ’μαστε πάντα αιώνιοι.

 

Μετάφραση: Γιώργος Κεντρωτής.

 

ΕΠΕΙΤΑ

 

FEDERICO GARCÍA LORCA

 

ΕΠΕΙΤΑ

(στο αβέβαιο λιβάδι)

 

Στου Έπειτα

έφτασα την πόρτα.

Την κιθάρα δώστε μου!

Λευκός ο κόσμος όλος!

Την κιθάρα δώστε μου!

Για τα πεύκα θα σας πω

τούτου ’δώ του βουνού

αλλά και για τις άμμους

της αλμυρής της θάλασσας.

Στον άνεμο παράτησα

δακρύων λιτανείες

και στης ψυχής να διασκεδάσω

πάω τις αμμουδιές.

 

(Χρυσά έχω ματογυάλια,

φράκο φορώ πορτοκαλί.)

 

Μετάφραση: Γιώργος Κεντρωτής.

 

ΑΠΟ ΕΔΩ

 

FEDERICO GARCÍA LORCA

 

ΑΠΟ ΕΔΩ

 

Πέθανα

πείτε στους φίλους μου.

(Το νερό συνεχίζει το τραγούδι του

στην τρεμούλα του δάσους.)

 

Πέθανα

πείτε στους φίλους μου.

(Μα πώς κατσαρώνουν οι λεύκες

τις γάζες των ήχων!)

 

Πείτε τους πως έχω

με ανοιχτά μείνει τα μάτια

και ότι το μαντηλάκι του γαλάζιου

το αθάνατο

την όψη μού σκέπασε.

         Αχ!

και ότι χωρίς ψωμί ξεκίνησα

τραβώντας να πάω στ’ αστέρι μου.

 

 

Μετάφραση: Γιώργος Κεντρωτής.