ΙΜΟΓΕΝΗ

FRANTIŠEK HALAS (1901-1949)

ΙΜΟΓΕΝΗ

Με τ’ ασημί φτερό σκϊάζει του παραθυριού ένα τμήμα

σαν τρεμοπαίζει μια στιγμή η αγγελοκόρη

κι απ’ την ανάβρα της ξαγρύπνιας ξεπετάχτηκε μια ρίμα

Φοβάται αναρπαγμένη ως είναι και πονάει ώς και τα νύχια

αχ Ιμογένη άχ Ιμογένη

και κλαίει κάνουλες και οδύρεται με στίχους και ημιστίχια

Να καταλάβω ακόμα τόσα ω πόσα πράγματα μου μένει

και πώς θα δυνηθώ να σε αποζημιώσω

που μου τα ξεσηκώνεις νύχτα αχ Ιμογένη άχ Ιμογένη

Μετάφραση: Γιώργος Κεντρωτής.

ΤΥΜΒΟΣ ΤΟΥ ΠΟΙΗΤΗ

OCTAVIO PAZ

ΤΥΜΒΟΣ ΤΟΥ ΠΟΙΗΤΗ

Τὸ βιβλίο

Τὸ ποτήρι

Τὸ πράσινο ἁμυδρὰ μίσχος

Ὁ δίσκος

Ἡ ὡραία κοιμωμένη στὸ μουσικό της λίκνο

Τὰ πράγματα ποὺ πνίγηκαν μὲς στὰ ὀνόματά τους

Πές τα μὲ τὰ μάτια

Σ᾽ ἕνα ἐπέκεινα οὔτε ξέρω ποῦ

Καθήλωσέ τα

Λάμπα μολύβι πορτραῖτο

Αὐτὸ ποὺ βλέπω

Καθήλωσέ το

Σάμπως ζωντανὸν ναό

Φύτεψέ το

Σὰν δέντρο

Ἕνας θεὸς

Ἂς τὸ στεφανώσει

Μ᾽ ἕνα ὄνομα

Ἀθάνατο

Στέφανος ἐξ ἀκανθῶν χλευαζόμενος

Λόγος!

Ὁ μίσχος καὶ τὸ ἐπικρεμάμενο ἄνθος του

Ἥλιος-φύλο-ἥλιος

Τὸ δίχως ἴσκιο ἄνθος

Σ᾽ ἕνα ἐπέκεινα δίχως ποῦ

Ἀνοίγει

Σὰν τὸν ὁρίζοντα

Ἀνοίγει

Ἡ ἄμωμη ἔκταση

Διαφάνεια ποὺ ὑποβαστάζει τὰ πράγματα

Τὰ πεσμένα

Καὶ ἀπὸ τὸ βλέμμα

Σηκωμένα

Σὲ μιὰν ἀντανάκλαση

Αἰωρούμενα

Φεγγάρια πολλαπλασιασμένα

Στὴ στέπα

Δέσμη κόσμων

Στιγμιαίων

Δεσμίδες καιόμενες

Δάση ἀστέρων κινούμενα

Συλλαβὲς περιπλανώμενες

Χιλιετίες ἄμμου ποὺ πέφτει ἀκαταπαύστως

Παλίρροια

Ὅλοι οἱ χρόνοι τοῦ χρόνου

Νὰ ΕΙΝΑΙ

Ἕνα κλάσμα δευτερολέπτου

Λάμπα μολύβι πορτραῖτο

Σ᾽ ἕνα ἐνθάδε οὔτε ξέρω ποῦ

Ἕνα ὄνομα

Ἀρχίζει

Ἄδραξ᾽ το φύτεψ᾽ το πές το

Σὰν δάσος σκεπτόμενο

Ἐνσάρκωσέ το

Μιὰ δυναστεία ἀρχίζει

Σ᾽ ἕνα ὄνομα

Ἕνας Ἀδὰμ

Σάμπως ζωντανὸς ναὸς

Ὄνομα δίχως σκιὰ

Καρφωμένο

Σὰ θεὸς

Σὲ τοῦτο τὸ χωρὶς ἐκεῖ ἐδῶ

Λόγος!

Σταματῶ στὴν ἀρχή του

Σ᾽ αὐτὸ ποὺ λέω

Σταματάω

Νὰ ΕΙΜΑΙ

Σκιὰ στιγμιαίου ὀνόματος

ΠΟΤΕ ΔΕΝ ΘΑ ΜΑΘΩ ΤΩΝ ΔΕΣΜΩΝ ΜΟΥ ΤΗ ΛΥΣΗ

Μετάφραση: Γιῶργος Κεντρωτής.

ΤΙ ΕΙΝΑΙ ΓΙΑ ΜΕΝΑ ΤΟ ΣΤΟΜΑ ΣΟΥ;

E.E. CUMMINGS

[ΤΙ ΕΙΝΑΙ ΓΙΑ ΜΕΝΑ ΤΟ ΣΤΟΜΑ ΣΟΥ;]

Τί είναι για μένα το στόμα σου;

Μια κούπα λυπημένο λιβάνι,

ένα δέντρο με φύλλο που κόβουν,

έν’ ανυπόφορο μεγάλο καράβι,

μια φαρέτρα με βέλη υπέροχα.

Τί είναι για μένα το στήθος σου;

Έν’ άνθος μιας καινούργιας προσευχής μου,

ένα ποίημα με φώτα που ποτέ δεν σβήνουν,

ένα πηγάδι με πουλιά αλαζονικά και προπετή,

ένα που δονείται ακόμα τανυσμένο τόξο.

Τί είναι για μένα το κορμί σου;

Θέατρο είναι με ασάλευτη σιγή

και άρμα με ταχύτητα κόκκινη·

κι ακόμα είναι, ω, το δειλό, αβέβαιο βήμα

κάτι πόθων που έχουν ασπρίσει τα μαλλιά τους.

Μετάφραση: Γιώργος Κεντρωτής.

ΤΡΑΓΟΥΔΑ Η ΜΑΛΕΝΑ ΜΟΥΓΙΑΛΑ

ΤΡΑΓΟΥΔΑ Η MALENA MUYALA: PASIONAL

ΤΟ ΤΡΑΓΟΥΔΙ ΤΟΥ ΕΑΜ

ΤΟ ΤΡΑΓΟΥΔΙ ΤΟΥ ΕΑΜ

Λευτεριά πανώρια κόρη
κατεβαίνει από τα όρη

κι ο λαος την αγκαλιάζει
και χορεύει και γιορτάζει

ΕΑΜ, ΕΑΜ, ΕΑΜ φωνή λαού
που φτάνει ως τ' άστρα τ' ουρανού

ΕΑΜ, ΕΑΜ, ΕΑΜ αντιλαλεί
όλη η Ελλάδα μια φωνή

Πέστε το πουλιά κι ανέμοι
τώρα ο τύραννος ας τρέμει

Θέλουμε λαοκρατία
του λαού δημοκρατία

ΕΑΜ, ΕΑΜ, ΕΑΜ φωνή λαού
που φτάνει ως τ' άστρα τ' ουρανού

ΕΑΜ, ΕΑΜ, ΕΑΜ αντιλαλεί
όλη η Ελλάδα μια φωνή

Αει χαρείτε να χαρούμε
κ όλοι λευτεριά να ιδούμε

και να ζούμε αδέλφωμένοι
πα' στη γη στην οικουμένη

ΕΑΜ, ΕΑΜ, ΕΑΜ φωνή λαού
που φτάνει ως τ' άστρα τ' ουρανού

ΕΑΜ, ΕΑΜ, ΕΑΜ αντιλαλεί
όλη η Ελλάδα μια φωνή

ΣΑΝ ΣΗΜΕΡΑ ΤΟ 1941 ΙΔΡΥΘΗΚΕ ΤΟ ΕΑΜ

Ο ΥΜΝΟΣ ΤΟΥ ΕΑΜ

Τρία γράμματα μόνο φωτίζουν

την ελληνική μας την γενιά
και μας δείχνουν φωτεινό τον δρόμο

για να φέρουμε την λευτεριά

Είναι του αγώνα μας τα φώτα

κι ο λαός τ' ακολουθεί πιστά
νέοι, γέροι όλοι μαζί φωνάζουν

ζήτω ζήτω το ΕΑΜ

Το ΕΑΜ μας έσωσε απ' την πείνα

θα μας σώσει πάλι απ' την σκλαβιά
κι έχει πρόγραμμα λαοκρατία

ζήτω ζήτω ζήτω το ΕΑΜ

Έχει ενώσει όλον τον λαό μας

κι έχει την ΕΠΟΝ και τον ΕΛΑΣ
κι έχει πρόγραμμα λαοκρατία

ζήτω ζήτω ζήτω το ΕΑΜ