ΖΩΗ

Στη μνήμη του φίλου Κώστα Οικονόμου που αποχαιρετήσαμε σήμερα

 

VICENTE ALEIXANDRE

ΖΩΗ

Χάρτινο πουλί στο στήθος

και λέει πως ο χρόνος των φιλιών δεν ήρθε ακόμα·

ζωή, ζωή, αργά ή γρήγορα ή ποτέ.

Για να πεθάνεις σού φτάνει κι ένας ήχος μικρός,

ο ήχος της άλλης καρδιάς που σωπαίνει

ή το θρόισμα κάποιας άλλης φούστας

που βρίσκεται πάνω στη γη

ως πλοίο μεγάλο χρυσό με κόμη κατάξανθη.

Κεφάλι χτυπημένο, στήθη ολόχρυσα, ήλιος

που πάει στη δύση·

εδώ στη σκιά κοιμάμαι μ’ ένα ποτάμι,

βούρλα και ιστιοφόρα με πράσινο αίμα γεννιούνται,

ύπνος που ξαποσταίνει στη θέρμη σου, στη ζωή.

Μετάφραση: Γιώργος Κεντρωτής.

ΚΕΦΑΛΟΔΕΣΙ

ΤΡΑΓΟΥΔΑ Η ΕΛΕΝΑ ΚΥΡΑΝΑ

ΚΕΦΑΛΟΔΕΣΙ

Τα χεράκια μου καλέ μου
σου κεντήσανε μια κάπα
με λουλούδια μοσχοκάρφια
πελερίνα από νερό

Το φεγγάρι είναι καλέ μου
μια σταλίτσα πηγαδάκι
και τα λούλουδα καλέ μου
τίποτ' άλλο πια δε θέλουν
μόνο τα γερά σου μπράτσα
που τη νύχτα με αγκαλιάζουν
μόν' τα μπράτσα σου καλέ μου
που τη νύχτα μ' αγκαλιάζουν

Όταν ήρθες για το γάμο
άσπρη άνοιξη καλέ μου
και του αλόγου τα νύχια
τέσσερις λυγμοί ασήμι

Το φεγγάρι είναι καλέ μου
μια σταλίτσα πηγαδάκι
και τα λούλουδα καλέ μου
τίποτ' άλλο πια δε θέλουν
μόνο τα γερά σου μπράτσα
που τη νύχτα μ' αγκαλιάζουν
μόν' τα μπράτσα σου καλέ μου
που τη νύχτα με αγκαλιάζουν

Στίχοι: Federico Garcia Lorca.
Μετάφραση: Λευτέρης Παπαδόπουλος.
Μουσική: Γιάννης Γλέζος.

ΦΟΒΟΙ ΜΕΣΑ ΣΤΗ ΧΑΡΗ

LOPE DE VEGA

ΦΟΒΟΙ ΜΕΣΑ ΣΤΗ ΧΑΡΗ

Όταν, Κύριε, στα χέρια μου σε βλέπω,

και το άκακο σηκώνει θύμα, φρίκη

για την τόλμη μου νιώθω, και θαυμάζω

της καρδιάς σου την τόση καλοσύνη.

Πότε η ψυχή με φόβο αποτραβιέται,

πότε ξεσπάζει σε λυγμούς αγάπης·

μετανιώνοντας για τα κρίματά μου

με πόνο αναστενάζω, από άγχος τρέμω.

Στρέψε τα μάτια, ανθρώπινα, σ’ εκείνον

που μάταιοι λογισμοί τον έχουν σπρώξει

στης πλάνης τα δυσοίωνα μονοπάτια.

Την τόση δυστυχία μου αλάφρωσέ τη,

τα θεία σου χέρια μην αποτραβήξεις

από τ’ ανάξια αυτού που σε σηκώνει.

Μετάφραση: Άρης Δικταίος.
Δημοσιεύθηκε στο περιοδικό «Νέα Εστία», έτος ΛΣΤ΄, τ. 72, τχ. 845, 15.9.1962, σελ. 1302.

**********************

TEMORES EN EL FAVOR

Cuando en mis manos, Rey eterno, os miro,
y la cándida víctima levanto,
de mi atrevida indignidad me espanto
y la piedad de vuestro pecho admiro.

Tal vez el alma con temor retiro,
tal vez la doy al amoroso llanto,
que arrepentido de ofenderos tanto
con ansias temo, y con dolor suspiro.

Volved los ojos a mirarme humanos,
que por las sendas de mi error siniestras
me despeñaron pensamientos vanos;

no sean tantas las miserias nuestras
que a quien os tuvo en sus indignas manos
vos le dejéis de las divinas vuestras.

Ο ΜΑΥΡΑΓΟΡΙΤΗΣ

ΤΡΑΓΟΥΔΟΥΝ Η ΛΗΔΑ ΚΑΙ Ο ΣΠΥΡΟΣ: Ο ΜΑΥΡΑΓΟΡΙΤΗΣ

ΔΕΝ ΞΕΡΩ ΠΩΣ

MARIO LUZI

ΔΕΝ ΞΕΡΩ ΠΩΣ

Στην ομίχλη που σ’ έχει φτιαγμένη,

σε ουράνια απρόοπτα μέσα, ψηλή, εύθρυπτη,

στεφανωμένη από βροχές, αλειμμένη με δάκρυα,

να σφύζεις από αντίλαλους, δεν ξέρω πώς…

Μες στην αναλαμπή που όμοιά της είσαι σήμερα,

ή ατάραχη, ή άσχετη, δεν ξέρω πώς

λαμβάνουν τέλος τα πάθη, πώς γκρεμίζεται

της ζωής μου ο άνεμος σ’ έναν στρόβιλο μέσα.

Μετάφραση: Γιώργος Κεντρωτής.