ΑΛΩΝΑΚΙ ΤΗΣ ΠΟΙΗΣΗΣ: Ιουλίου 2024

Τετάρτη 31 Ιουλίου 2024

Τρίτη 30 Ιουλίου 2024

ΒΓΕΣ ΓΥΜΝΗ ΚΑΙ ΜΑΥΡΗ, ΒΓΕΣ

RAFAEL ALBERTI

[ΒΓΕΣ ΓΥΜΝΗ ΚΑΙ ΜΑΥΡΗ, ΒΓΕΣ]

Βγες γυμνή και μαύρη, βγες,

γιατί περνάω το κανάλι!

Στην έξοδο του κόλπου,

μαυρούλα μου, κουπί τραβάει το νησί,

λευκό και γαλανό, και όλο αλάτι.

Βγες-βγες, μαυρούλα βορεινή,

βγες γυμνή και μαύρη, βγες,

γιατί κι εγώ απ’ το κανάλι βγαίνω!

Μετάφραση: Γιώργος Κεντρωτής.

ΥΠΟΒΡΥΧΙΑ ΔΙΑΚΗΡΥΞΗ

RAFAEL ALBERTI

ΥΠΟΒΡΥΧΙΑ ΔΙΑΚΗΡΥΞΗ

Μακάρι να μπορούσα νά ’μουν

σ’ ένα θαλασσινό περβόλι,

μ’ εσέ παρέα, κηπουρίνα μου!

Σε μια καρότσα νά ’μουν ναν τη σέρνει

ένας τυχαίος σολωμός, και τί χαρά μεγάλη να πουλάω,

αγάπη μου, κάτω απ’ τη θαλασσινή αλμύρα

τα εμπορεύματα που θά ’χεις φέρει!

—Φρέσκα φύκια της θαλάσσης,

φύκια, φύκια, φύκια!

Μετάφραση: Γιώργος Κεντρωτής.

ΕΛΕΓΕΙΑ

RAFAEL ALBERTI

ΕΛΕΓΕΙΑ

Σου εμίλαγα όλο με σημαίες,

κι εσύ, του φούρναρη η κόρη,

ήσουνα πάντοτε ψωμένια

στων ναυτικών τα τσούρμα ανάμεσα.

Στη στεριά εναυάγησα,

από τη θάλασσα έξω.

Σου εμίλαγα, σου εμίλαγα, στ’ αστέρια,

με το φεγγάρι στον καθρέφτη

του άστρου εκείνου που ήταν αχηβάδα.

Στη στεριά εναυάγησα,

από τη θάλασσα έξω.

Μετάφραση: Γιώργος Κεντρωτής.

ΤΟ ΚΟΡΙΤΣΙ ΠΟΥ ΠΑΕΙ ΣΤΗ ΘΑΛΑΣΣΑ

RAFAEL ALBERTI

ΤΟ ΚΟΡΙΤΣΙ ΠΟΥ ΠΑΕΙ ΣΤΗ ΘΑΛΑΣΣΑ

Τί άσπρη που ’ναι η φούστα του – τί άσπρη,

του κοριτσιού που πάει στη θάλασσα!

Το νου σου, κόρη μου, έχε, μην σου τη λερώσουν

των καλαμαριών κακά μελάνια!

Τί άσπρα που ’ν’ τα χέρια σου, κορίτσι, κοριτσάκι,

που φεύγεις και που πας, και κιχ δεν βγάζεις, άχνα!

Το νου σου, κόρη μου, έχε, μην σου τα λερώσουν

των καλαμαριών κακά μελάνια!

Και πόσο... ω, πόσο είναι κι η καρδιά σου άσπρη

και πόσο... ω, πόσο είναι κι η θωριά σου εσένανε άσπρη!

Το νου σου, κόρη μου, έχε, μην σου τη λερώσουν

των καλαμαριών κακά μελάνια!

Μετάφραση: Γιώργος Κεντρωτής.

ΣΤΟ ΓΙΑΛΟ, ΣΤΟ ΠΕΡΙΓΙΑΛΙ

RAFAEL ALBERTI

ΣΤΟ ΓΙΑΛΟ, ΣΤΟ ΠΕΡΙΓΙΑΛΙ

Μάτια μου, ποιά τώρα να κοιτάζει

πίσω απ’ τις κλειστές τις γρίλιες;

Και ποιό κορίτσι να κεντάει

έρωτες του κοντραμπάντου

για όλα εδώ των ναυτικών τα τσούρμα;

Μάτια μου, ματάκια που κοιτάτε,

άντε τις γρίλιες σας γι’ ανοίχτε τώρα,

γιατί ’ναι βάσανο η αγάπη, είναι πόνος!

Μάτια μου, ποιά τώρα να κοιτάζει

πίσω απ’ τις κλειστές τις γρίλιες;

Μετάφραση: Γιώργος Κεντρωτής.

ΤΟ ΜΑΔΡΙΓΑΛΙ ΤΗΣ ΧΙΟΝΑΤΗΣ

RAFAEL ALBERTI

ΤΟ ΜΑΔΡΙΓΑΛΙ ΤΗΣ ΧΙΟΝΑΤΗΣ

Στη θάλασσα επήγε η Χιονάτη.

Και τώρα πια θε νά ’χει λειώσει!

Η Χιονάτη, του Βορρά λουλούδι,

στη μεσημεριανή επήγε θάλασσα –

να λούσει επήγε λέει το κορμί της.

Και τώρα πια θε νά ’χει λειώσει!

Χιονάτη μου, χιονόλευκη και κρύα,

τί γύρευες εσύ να πας στη θάλασσα

να λούσεις λέει το κορμί σου – τί;

Και τώρα πια θε νά ’χεις λειώσει!

Μετάφραση: Γιώργος Κεντρωτής.

Δευτέρα 29 Ιουλίου 2024

Αφύπνιση νεαράς καλλονής ξαπλωμένης στη χλόη κοντά σε μια πόλη, μπροστά απ’ το λαμπύρισμα του νερού και τη δεκάωρη οκνηρία και κάτω από φως γαλαζωπό. Τα κωδωνοστάσια και οι πύργοι της εν λόγω πανάρχαιας πόλης, τα ψηλά στενά δρομάκια της για τον βρυχηθμό του πλήθους και τη σχετική οχλαγωγία (ενός πλήθους που πεινάει για έδρες και εν γένει καθίσματα), τα επιβλητικά δέντρα του εμπορικού κέντρου – όλα τούτα υπάρχουν, προκειμένου να σκϊάζουν τα πολύ πλούσια κοσμήματα, να σβήνουν τα υπερήφανα βελούδα και να κλείνουν τη στρογγυλή σαν τον ήλιο πλεξούδα στα μαλλιά νεαρών γυναικών κατά τις ημέρες του θριάμβου και των απαραγράπτων παρελάσεων, ιδίως δε στις τριγωνικές πλατείες κάτω από τον στυγνό ήλιο με συνοδεία τους μια δυνατή αποφορά απορριμμάτων και αποβλήτων. Ο αέρας κυλάει και ξεπλένει τις γέφυρες σαν άλλο γαλάζιο ποτάμι όλο σπείρες μουσικές. Η δε μικρή αρχοντική πόλη παίρνει μιαν ονειρική κλίση στον ορίζοντα πέρα από κάποιο γιορτινό λιβάδι που κόβεται από ένα ποτάμι, πλην όμως εκεί όλο το ζεστό φως είναι για να βαθαίνει στον θημωνιασμένο σανό το άρωμα μιας ασφυκτικής κόμης και για να ρελιάζει ένα πόδι και ένα γυμνό χέρι, τα δάχτυλα των οποίων κρούουν επιμόνως τις περίπλοκες χορδές του αέρα.

Μετάφραση: Γιώργος Κεντρωτής.

Κυριακή 28 Ιουλίου 2024

ΝΕΡΟΥΔΑ

ΛΟΡΚΑ

FEDERICO GARCÍA LORCA

CANCIONCILLA SERRANA

Morenita de Ronda,

¡amor mio!

(Bajo la pena

corre el rio.)

Morenita de Ronda,

¡doncella!

Es de noche, no hay gente

por la carretera.

Jamás iré a besarte.

Tú me estás esperando

(yo soy para otros labios).

Olvídame en el pueblo

del aire y de la roca.

¡O Morenita de Ronda!

ΕΠΙΠΛΩΜΕΝΟ ΣΑΛΟΝΙ

JULIEN GRACQ

ΕΠΙΠΛΩΜΕΝΟ ΣΑΛΟΝΙ

Στην κατασκότεινη μέρα — τούτης εδώ της ιδιαίτερα απαίσιας απόχρωσης που άφησαν τα κλειστά παντζούρια να περάσει και να διυλιστεί σ’ ένα διάπυρο αυγουστιάτικο απόγευμα για να μπει τελικά σ’ έναν θάλαμο νεκροτομείου — στους τοίχους τους βαμμένους με αυτό το ημιδιαφανές αστάρι, το ιξώδες στο μάτι και το τόσο σκληρό στην αφή όσο και το γυαλί, που σκεπάζει σαν ταπετσαρία τα γεμάτα σταλακτίτες σπήλαια, ακούς να σείεται μια ελαφριά εσάρπα από αθόρυβο νερό, όπως και στις πλάκες των βεσπασιανών λουτρών: τρεμηρή, αστραφτερή και τρισάπαλη σαν το μετάξι.

Τα αυλάκια, καθώς συμβάλλονται σ’ ένα ημίφως στην αριστερή γωνία του δωματίου, τροφοδοτούν, πριν φύγουν, μια μικροσκοπική βραγιά με κάρδαμα. Στη δεξιά πλευρά, μέσα σ’ έναν μεγάλο κλωβό Φαραντέι, όπου δοκιμάζονται κεραυνοπληξίες, βλέπεις τη ματωμένη και απρόσεκτα ριγμένη στο μπράτσο μιας κουνιστής καρέκλας τόγα του Καίσαρα λες κι είχε μόλις επιστρέψει από τον πρωινό του περίπατο, τόγα αναγνωρίσιμη ασφαλώς από την ετικέτα του μουσείου και τη sui generis όψη των ιδιαίτερα αυθεντικών σκισιμάτων της. Είναι κι ένα ελβετικό ρολόι ρουστίκ, δίχρωμο, με ορτύκι και κούκο, να χτυπάνε τα ημίωρα και τα τέταρτα της ώρας για τη σιωπή του ενυδρείου.

Στο τζάκι —θύματα ούτε κι εγώ ξέρω τίνος ειδικά προσχεδιασμένου σκοπού, να έχουν μπει για να τονίζονται στη μέση μιας πληθώρας πολύ πιο πολυτελών μπιμπελό και λοιπών ποικιλμάτων— χίλια τζάντζαλα και μάντζαλα ανακατεμένα με παλιοφυλλάδες και η φωτογραφία από την πρώτη κοινωνία του Προέδρου Σαντί-Καρνό — γερό χαρτόνι, κομμένες γωνίες, χοντρή και χρυσωμένη άκρη, σοβαρή υπόθεση για όλες τις ρωμαιοκαθολικές οικογένειες, με την υπογραφή του φωτογράφου. Μες στο σκοτάδι, στο πίσω μέρος του σαλονιού, ένα βαγόνι εμπορευμάτων με το σχετικό προσωπικό του και με τις ράγιες του γκαράζ του ελαφρώς πασπαλισμένες με μαργαρίτες και χαμομηλάκια και σκιάδια, αφήνει να διαφανούν κι έπειτα και να ξεχυθούν μέσ’ απ’ τη μισάνοιχτη πόρτα του τόσο η λάμψη ενός σερβίτσιου από πορσελάνη Σεβρών όσο και η όμορφη διάταξη των μικρών ποτηριών για το λικέρ.

Μετάφραση: Γιώργος Κεντρωτής.