ΤΡΑΓΟΥΔΑΕΙ Ο ΣΕΡΤΖΙΟ ΜΠΡΟΥΝΙ

ΤΡΑΓΟΥΔΑΕΙ Ο SERGIO BRUNI: 'A SERENATA 'E PULECENELLA

ΤΟΣΕΣ ΦΟΡΕΣ

THOMAS LOVEL BEDDOES (1803-1849)


ΤΡΑΓΟΥΔΙ

Πόσες φορές σ’ αγαπώ, καλή μου;
Πές μου πόσες σκέψεις υπάρχουν
Στην ατμόσφαιρα
Ενός χρόνου που μόλις πέρασε,
Που οι λευκές και πένθιμες ώρες του μοιάζουν
Με την τελευταία νιφάδα της αιωνιότητας: –
Τόσες φορές σ’ αγαπώ, καλή μου.

Πόσες φορές θα ξαναγαπήσω;
Πές μου πόσες σταγόνες υπάρχουν
Στην ασημένια αλυσίδα
Μιας απογευματινής βροχής
Απελευθερωμένες απ’ το φουρτουνιασμένο πέλαγος
Και περασμένες σαν κλωστή απ’ το μάτι ενός κίτρινου άστρου: –
Τόσες φορές θα ξαναγαπήσω.



Μετάφραση: Κώστας Λιννός.
Δημοσιεύθηκε στο αθηναϊκό περιοδικλό «Κουκούτσι», τ. 2, Άνοιξη-Καλοκαίρι 2010, σελ. 129.

ΑΪΧΕΝΤΟΡΦ!

JOSEPH VON EICHENDORFF (1788-1857)


DIE NACHTBLUME

Nacht ist wie ein stilles Meer,
Lust und Leid und Liebesklagen
Kommen so verworren her
In dem linden Wellenschlagen.

Wünsche wie die Wolken sind,
Schiffen durch die stillen Räume,
Wer erkennt im lauten Wind,
Ob's Gedanken oder Träume?

Schließ ich nun auch Herz und Mund,
Die so gern den Sternen klagen;
Leise doch im Herzensgrund
Bleibt das linde Wellenschlagen.



Το υλικό της ανάρτησης μάς το έστειλε η εικονιζόμενη φίλη του ιστολογίου κ. Elisa Najera.

ΞΕΡΕΙΣ ΑΠΟ ΒΕΣΠΑ;!

ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ, ΘΑΝΑΣΗ!

ΠΩΛ ΒΑΛΕΡΥ!

PAUL VALÉRY


LA DORMEUSE

à Lucien Fabre

Quels secrets dans mon cœur brûle ma jeune amie,
Âme par le doux masque aspirant une fleur ?
De quels vains aliments sa naïve chaleur
Fait ce rayonnement d'une femme endormie ?

Souffles, songes, silence, invincible accalmie,
Tu triomphes, ô paix plus puissante qu'un pleur,
Quand de ce plein sommeil l'onde grave et l'ampleur
Conspirent sur le sein d'une telle ennemie.

Dormeuse, amas doré d'ombres et d'abandons,
Ton repos redoutable est chargé de tels dons,

Ô biche avec langueur longue auprès d'une grappe,
Que malgré l'âme absente, occupée aux enfers,
Ta forme au ventre pur qu'un bras fluide drape,
Veille ; ta forme veille, et mes yeux sont ouverts.



Το υλικό της ανάρτησης μάς το έστειλε η εικονιζόμενη φίλη του ιστολογίου κ. Mariana Seoane.

ΤΟ ΠΡΩΤΟ ΚΑΙ ΤΟ ΥΣΤΑΤΟ ΟΝΕΙΡΟ

PAUL ELUARD


ΥΠΟ ΤΟ ΠΡΙΣΜΑ ΧΡΥΣΟΥ

Σαν κοιταζόμαστ’ εμείς
Σεντόνια σπιθοβολούν χιονιού
Κάτω από τον ήλιο που όλο και ζυγώνει

Παράθυρα ανοίγουν τις αγκάλες τους
Σ’ όλο το μέγα μάκρος της οδού της καλοσύνης
Ανοίγονται χέρια και πουλιά
Ανοίγονται μέρες ανοίγονται νύχτες
Και των παιδικών χρόνων τ’ αστέρια
Στις τέσσερεις γωνιές του απέραντου ουρανού
Από μεγάλη ανάγκη τραγουδάνε σιγανά

Σαν κοιταζόμαστ’ εμείς
Ο φόβος αφανίζει το φαρμάκι δια παντός
Σβήνει στο δροσερό χορτάρι απάνω

Οι βάτοι μέσα στους νεκρούς ναούς
Τραβάν έξω απ’ τον ριζοβολημένον ίσκιο
Τους ζέοντες άλικους και μελανούς καρπούς τους
Το κρασί της αφρισμένης γης
Πνίγει στο απόγειο της πτήσης τους τις μέλισσες
Και οι χωρικοί αναθυμούνται τότε
Χρόνια που ’χαν τις σοδειές τις πιο γεμάτες

Σαν κοιταζόμαστ’ εμείς
Τις φλέβες της πιάνει και χαράζει η απόσταση
Και των νερών το φούσκωμα όλους τους γιαλούς αγγίζει

Οι λέαινες οι περιστέρες οι ελαφίνες
Στον καθαρόν αγέρα τρέμοντας κοιτάζουν που γεννιέται
Τ’ όμοιό τους σαν την άνοιξη
Και η άφθονη γυναίκα και μητέρα
Τη ζωή στην ασωτεία συντονίζει
Αλλάζει ο κόσμος χρώμα
Η γέννηση με την απουσία εναλλάσσεται

Σαν κοιταζόμαστ’ εμείς
Οι τοίχοι φλέγονται όλοι από παλιά ζωή
Οι τοίχοι φλέγονται όλοι από ζωή καινούργια

Η κλίνη της φύσεως έξω
Έχει στρωθεί καλά με αθωότητα
Λυκόφωτος ο ουρανός και λούζει
Τη λυγμική και μειδιώσα
Μορφή της μουσηγέτιδος
Πάντοτε γυμνότερη εκείνη σκλάβα και άνασσα
Φυλλώματος διηνεκούς και εσαεί

Όποτε κοιταζόμαστ’ εμείς
Εσή η λυμφατική ο ζοφερός εγώ
Η όραση είν’ ολούθε αύρας πνοή και πόθου

Που ζωογονεί το πρώτο και το ύστατο όνειρο.




Μετάφραση: Γιώργος Κεντρωτής.

ΤΡΑΓΟΥΔΑΕΙ Ο ΣΕΡΓΚΕΗ ΛΕΜΕΣΕΦ

ΤΡΑΓΟΥΔΑΕΙ Ο СЕРГЕЙ ЛЕМЕШЕВ : МЕΤΕЛИЦΑ

ΤΡΑΓΟΥΔΑΕΙ Ο ΦΑΜΠΡΙΤΣΙΟ ΝΤΕ ΑΝΤΡΕ

ΤΡΑΓΟΥΔΑΕΙ Ο FABRIZIO DE ANDRÈ


VALZER PER UN AMORE

Quando carica d'anni e di castità
tra i ricordi e le illusioni
del bel tempo che non ritornerà,
troverai le mie canzoni,
nel sentirle ti meraviglierai
che qualcuno abbia lodato

le bellezze che allor più non avrai
e che avesti nel tempo passato

ma non ti servirà il ricordo,
non ti servirà
che per piangere il tuo rifiuto
del mio amore che non tornerà.

Ma non ti servirà più a niente,
non ti servirà
che per piangere sui tuoi occhi
che nessuno più canterà.

Ma non ti servirà più a niente,
non ti servirà
che per piangere sui tuoi occhi
che nessuno più canterà.

Vola il tempo lo sai che vola e va,
forse non ce ne accorgiamo
ma più ancora del tempo che non ha età,
siamo noi che ce ne andiamo

e per questo ti dico amore, amor
io t'attenderò ogni sera,
ma tu vieni non aspettare ancor,
vieni adesso finché è primavera.

ΚΑΒΑΦΗΣ!

Κ.Π. ΚΑΒΑΦΗΣ


ΕΠΙΘΥΜΙΕΣ

Σαν σώματα ωραία νεκρών που δεν εγέρασαν
και τάκλεισαν, με δάκρυα, σε μαυσωλείο λαμπρό,
με ρόδα στο κεφάλι και στα πόδια γιασεμιά --
έτσ' οι επιθυμίες μοιάζουν που επέρασαν
χωρίς να εκπληρωθούν· χωρίς ν' αξιωθεί καμιά
της ηδονής μια νύχτα, ή ένα πρωί της φεγγερό.

ΑΝ ΗΜΟΥΝ ΠΛΟΥΣΙΟΣ...

ΤΡΑΓΟΥΔΑΕΙ Ο ZERO MOSTEL


IF I WERE A RICH MAN

"Dear God, you made many, many poor people.
I realize, of course, that it's no shame to be poor.
But it's no great honor either!
So, what would have been so terrible if I had a small fortune?"

If I were a rich man,
Ya ha deedle deedle, bubba bubba deedle deedle dum.
All day long I'd biddy biddy bum.
If I were a wealthy man.
I wouldn't have to work hard.
Ya ha deedle deedle, bubba bubba deedle deedle dum.
If I were a biddy biddy rich,
Yidle-diddle-didle-didle man.

I'd build a big tall house with rooms by the dozen,
Right in the middle of the town.
A fine tin roof with real wooden floors below.
There would be one long staircase just going up,
And one even longer coming down,
And one more leading nowhere, just for show.

I'd fill my yard with chicks and turkeys and geese and ducks
For the town to see and hear.
Squawking just as noisily as they can.
With each loud "cheep" "swaqwk" "honk" "quack"
Would land like a trumpet on the ear,
As if to say "Here lives a wealthy man."

If I were a rich man,
Ya ha deedle deedle, bubba bubba deedle deedle dum.
All day long I'd biddy biddy bum.
If I were a wealthy man.
I wouldn't have to work hard.
Ya ha deedle deedle, bubba bubba deedle deedle dum.
If I were a biddy biddy rich,
Yidle-diddle-didle-didle man.

I see my wife, my Golde, looking like a rich man's wife
With a proper double-chin.
Supervising meals to her heart's delight.
I see her putting on airs and strutting like a peacock.
Oy, what a happy mood she's in.
Screaming at the servants, day and night.

The most important men in town would come to fawn on me!
They would ask me to advise them,
Like a Solomon the Wise.
"If you please, Reb Tevye..."
"Pardon me, Reb Tevye..."
Posing problems that would cross a rabbi's eyes!

And it won't make one bit of difference if i answer right or wrong.
When you're rich, they think you really know!

If I were rich, I'd have the time that I lack
To sit in the synagogue and pray.
And maybe have a seat by the Eastern wall.
And I'd discuss the holy books with the learned men, several hours every day.
That would be the sweetest thing of all.

If I were a rich man,
Ya ha deedle deedle, bubba bubba deedle deedle dum.
All day long I'd biddy biddy bum.
If I were a wealthy man.
I wouldn't have to work hard.
Ya ha deedle deedle, bubba bubba deedle deedle dum.

Lord who mad the lion and the lamb,
You decreed I should be what I am.
Would it spoil some vast eternal plan?
If I were a wealthy man.



Μουσική: Jerry Bock.
Στίχοι: Sheldon Harnick.

ΤΑΝΓΚΟ ΚΑΙ ΠΟΔΟΣΦΑΙΡΟ - ΑΦΙΕΡΩΜΕΝΟ ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΑ

Στον σύγγαυρο Χρήστο Πιπίνη, που μου έφερε τους στίχους στο Καραϊσκάκη, τους τούς μετέφρασα και του τούς χαρίζω.


Ο ΑΣΧΕΤΙΛΑΣ


Τους οπαδούς λυπήσου· τη θέση δώσε σ’ άλλον·
γεμίσαμε παλτά, άντε – κοντρόλ με το καλάμι·
ποτέ δε βρίσκεις μπάλλα – γουστάρεις και φιγούρες·
αφήνω που ούτε αράουτ δεν είσαι να βαράς.
Το εννιά φοράς στην πλάτη σαν νά ’σαι ο Σεοάνε,
και γκολ σαν του Ταράσκα από τη σέντρα θέλεις,
στα μπάκ να κάνεις νίλες με ασσίστ και τακουνάκια,
σαν άλλος Οτσοΐτα, το αφιόνι της Εφτά!

Το τόπι πας και κλέβεις,
σουφρώνεις την αγάπη.
Με τί καρδιά, ρε μόρτη,
ο Μόντι θά ’σαι εσύ;!
Κλωτσώντας όπου τύχει
το γκολ νομίζεις μπαίνει;...
Στις ντρίμπλες και στις μπούκες –
’κεί φτιάχνεται ο γκολτζής!

Τους οπαδούς λυπήσου· μη γίνεσαι ρεζίλι·
σε τζαρτζ δεν πας, κωλώνεις – φοβάσαι μη χτυπήσεις·
ταγάρι σέρνεσαι, άντε – άει κρέμα’ τα παπούτσια·
γραμμών επόπτης γίνε, να παίζεις άμα θες!
Το φούτμπωλ είναι γι’ άντρες – για συμβουλή σ’ το δίνω.
Δεν ξέρεις από μπάλλα, δεν ξέρεις το παιχνίδι.
Στο τέρμα, που φυλάει του ονείρου σου η γυναίκα,
το σουτ του έρωτά μου, δες, σού ’χει χώσει γκολ!

Ρε κόψε τις φαμφάρες –
δεν έχεις πια ελπίδα·
τη μπάλλα επίσης κόψε –
συνέχεια αυτογκόλ!
Στα ντέρμπυ της αγάπης
που παίζουμε, όλο χάνεις.
Τον πούλο παίρνεις πάντα –
τα ματς κερδάω εγώ!



Μετάφραση: Γιώργος Κεντρωτής.
*********************************************


ΤΡΑΓΟΥΔΑΕΙ Ο CARLOS GARDEL


PATADURA

Piantáte de la cancha, dejále el puesto a otro
de puro patadura estás siempre en orsay;
jamás cachás pelota, la vas de figurita
y no servís siquiera para patear un hands.
Querés jugar de forward y ser como Seoane
y hacer como Tarasca de media cancha gol.
Burlar a la defensa con pases y gambetas
y ser como Ochoíta el crack de la afición.

Chingás a la pelota,
chingás en el cariño,
el corazón de Monti
te falta, che, chambón.
Pateando a la ventura
no se consiguen goles.
Con juego y picardías
se altera el marcador.

Piantáte de la cancha que hacés mala figura
con fouls y brusquedades te pueden lastimar
te falta tecnicismo, colgá los piparulos
de linesman hay puesto, si es que querés jugar...
El juego no es pa' otarios, tenélo por consejo
hay que saber cortarse y ser buen shoteador...
En el arco que cuida la dama de tus sueños
mi shot de enamorado acaba de hacer gol.

Sacáte los infundios,
vos no tenés más chance.
Ya ni tocás pelota,
la vas de puro aubol,
te pasa así en el campo
de amor, donde jugamos:
mientras corrés la liebre
te gano un corazón.



Μουσική: José López Ares.
Στίχοι: Enrique Carrera Sotelo.



*********************************************



Σεοάνε: Ο Manuel Seoane (1902 – 1975) έπαιξε σεντερφόρ στην Ιντεπεντιέντε, στη Μπόκα Τζούνιορς και στην Εθνική Αργεντινής. Είναι ο κορυφαίος σκόρερ του αργεντίνικου ερασιτεχνικού πρωταθλήματος με 196 γκολ.



Ταράσκα: Ο Domingo Alberto Tarasconi (1903 – 1991) είταν διεθνής επιθετικός της Μπόκα Τζούνιορς, με την οποία έδωσε 218 αγώνες και πέτυχε 183 γκολ.



Οτσοΐτα: Ο Pedro Ochoa Baigorri (1900 – 1947) ήταν διεθνής επιθετικός της Ρασίγκ του Μπουένος Άιρες.



Μόντι: Ο Luis Felipe (Luisito) Monti (1901 – 1983) είταν αργεντινοϊταλός σεντερφόρ (διεθνής και με τις δύο πατρίδες του) και έπαιξε στην Ουρακάν, τη Μπόκα Τζούνιορς, τη Σαν Λορέντσο και τη Γιουβέντους.

ΤΡΑΓΟΥΔΑ ΚΑΙ ΠΑΛΙ Η ΛΙΝΑ ΣΑΣΤΡΙ

ΤΡΑΓΟΥΔΑΕΙ Η LINA SASTRI: TORNA MAGGIO

ΜΕΘΩ ΞΑΝΑ

Κ.Π. ΚΑΒΑΦΗΣ


ΜΙΑ ΝΥΧΤΑ

Η κάμαρα ήταν πτωχική και πρόστυχη,
κρυμένη επάνω από την ύποπτη ταβέρνα.
Απ' το παράθυρο φαίνονταν το σοκάκι,
το ακάθαρτο και το στενό. Από κάτω
ήρχονταν η φωνές κάτι εργατών
που έπαιζαν χαρτιά και που γλεντούσαν.

Κ' εκεί στο λαϊκό, το ταπεινό κρεββάτι
είχα το σώμα του έρωτος, είχα τα χείλη
τα ηδονικά και ρόδινα της μέθης -
τα ρόδινα μιας τέτοιας μέθης, που και τώρα
που γράφω, έπειτ' από τόσα χρόνια!,
μες στο μονήρες σπίτι μου, μεθώ ξανά.

ΤΡΑΓΟΥΔΑ Η ΛΙΝΑ ΣΑΣΤΡΙ

ΤΡΑΓΟΥΔΑ Η LINA SASTRI: FEMMENE 'E MARE

ΤΡΑΓΟΥΔΑ Η ΑΜΠΑΡΟ ΣΑΝΤΣΕΣ

ΤΡΑΓΟΥΔΑ Η AMPARO SÁNCHEZ: CORAZÓN DE LA REALIDAD

ΤΡΑΓΟΥΔΑ Η ΛΙΒΕΡΤΑΔ ΛΑΜΑΡΚ

ΤΡΑΓΟΥΔΑ Η LIBERTAD LAMARQUE


Y TODAVÍA TE QUIERO

Cada vez que te tengo en mis brazos,
que miro tus ojos, que escucho tu voz,
y que pienso en mi vida en pedazos
el pago de todo lo que hago por vos,
me pregunto: ¿ por qué no termino
con tanta amargura, con tanto dolor?...
Si a tu lado no tengo destino...
¿Por qué no me arranco del pecho este amor?

¿Por qué...
si mentís una vez,
si mentís otra vez
y volvés a mentir?...

¿Por qué...
yo te vuelvo a abrazar,
yo te vuelvo a besar
aunque me hagas sufrir?

Yo sé
que es tu amor una herida,
que es la cruz de mi vida,
y mi perdición...

¿Por qué
me atormento por vos
y mi angustia por vos
es peor cada vez?...

¿Y por qué,
con el alma en pedazos,
me abrazo a tus brazos,
si no me querés?

Yo no puedo vivir como vivo...
Lo sé, lo comprendo con toda razón,
si a tu lado tan sólo recibo
la amarga caricia de tu compasión...

Sin embargo... ¿Por qué yo no grito
que es toda mentira, mentira tu amor
y por qué de tu amor necesito,
si en él sólo encuentro martirio y dolor?


Μουσική: Luciano Leocata.
Στίχοι: Abel Aznar.

ΣΕΦΕΡΗΣ!

ΓΙΩΡΓΟΣ ΣΕΦΕΡΗΣ


ΘΕΡΙΝΟ ΗΛΙΟΣΤΑΣΙ, Η΄

T' άσπρο χαρτί σκληρός καθρέφτης
επιστρέφει μόνο εκείνο που ήσουν.

T' άσπρο χαρτί μιλά με τη φωνή σου,
τη δική σου φωνή
όχι εκείνη που σ' αρέσει·
μουσική σου είναι η ζωή
αυτή που σπατάλησες.
Mπορεί να την ξανακερδίσεις αν το θέλεις
αν καρφωθείς σε τούτο τ' αδιάφορο πράγμα
που σε ρίχνει πίσω
εκεί που ξεκίνησες.

Tαξίδεψες, είδες πολλά φεγγάρια πολλούς ήλιους
άγγιξες νεκρούς και ζωντανούς
ένιωσες τον πόνο του παλικαριού
και το βογκητό της γυναίκας
την πίκρα του άγουρου παιδιού -
ό,τι ένιωσες σωριάζεται ανυπόστατο
αν δεν εμπιστευτείς τούτο το κενό.
Ίσως να βρεις εκεί ό,τι νόμισες χαμένο·
τη βλάστηση της νιότης, το δίκαιο καταποντισμό της ηλικίας.

Zωή σου είναι ό,τι έδωσες
τούτο το κενό είναι ό,τι έδωσες
το άσπρο χαρτί.


Το υλικό της ανάρτησης μάς το έστειλε η Claire.

ΤΡΑΓΟΥΔΑΕΙ Ο ΜΠΟΜΠ ΝΤΥΛΑΝ

ΤΡΑΓΟΥΔΑΕΙ Ο BOB DYLAN


TALKING WORLD WAR III BLUES

Some time ago a crazy dream came to me,
I dreamt I was walkin' into World War Three,
I went to the doctor the very next day
To see what kinda words he could say.
He said it was a bad dream.
I wouldn't worry 'bout it none, though,
They were my own dreams and they're only in my head.

I said, "Hold it, Doc, a World War passed through my brain."
He said, "Nurse, get your pad, this boy's insane,"
He grabbed my arm, I said "Ouch!"
As I landed on the psychiatric couch,
He said, "Tell me about it."

Well, the whole thing started at 3 o'clock fast,
It was all over by quarter past.
I was down in the sewer with some little lover
When I peeked out from a manhole cover
Wondering who turned the lights on.

Well, I got up and walked around
And up and down the lonesome town.
I stood a-wondering which way to go,
I lit a cigarette on a parking meter
And walked on down the road.
It was a normal day.

Well, I rung the fallout shelter bell
And I leaned my head and I gave a yell,
"Give me a string bean, I'm a hungry man."
A shotgun fired and away I ran.
I don't blame them too much though,
He didn't know me.

Down at the corner by a hot-dog stand
I seen a man, I said, "Howdy friend,
I guess there's just us two."
He screamed a bit and away he flew.
Thought I was a Communist.

Well, I spied a girl and before she could leave,
"Let's go and play Adam and Eve."
I took her by the hand and my heart it was thumpin'
When she said, "Hey man, you crazy or sumpin',
You see what happened last time they started."

Well, I seen a Cadillac window uptown
And there was nobody aroun',
I got into the driver's seat
And I drove 42nd Street
In my Cadillac.
Good car to drive after a war.

Well, I remember seein' some ad,
So I turned on my Conelrad.
But I didn't pay my Con Ed bill,
So the radio didn't work so well.
Turned on my player-
It was Rock-A-Day, Johnny singin',
"Tell Your Ma, Tell Your Pa,
Our Loves Are Gonna Grow Ooh-wah, Ooh-wah."

I was feelin' kinda lonesome and blue,
I needed somebody to talk to.
So I called up the operator of time
Just to hear a voice of some kind.
"When you hear the beep
It will be three o'clock,"
She said that for over an hour
And I hung it up.

Well, the doctor interrupted me just about then,
Sayin, "Hey I've been havin' the same old dreams,
But mine was a little different you see.
I dreamt that the only person left after the war was me.
I didn't see you around."

Well, now time passed and now it seems
Everybody's having them dreams.
Everybody sees themselves walkin' around with no one else.
Half of the people can be part right all of the time,
Some of the people can be all right part of the time.
I think Abraham Lincoln said that.
"I'll let you be in my dreams if I can be in yours,"
I said that.

ΕΝΑ ΚΑΘΑΡΙΟ ΟΛΟΦΩΤΟ ΕΝΥΔΡΕΙΟ

Η ανάρτηση αφιερώνεται στο γιό μου Δημήτρη για τα γενέθλιά του

ΓΙΑΝΝΗΣ ΡΙΤΣΟΣ


ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΔΙΑΡΚΕΙΑ

Τέλος κι αυτής της ιστορίας. Τέλος. Ακούγεται κιόλας
κάτω απ’ την πόρτα το ελαφρό βουητό της γαλήνης. Μπορείς
   πάλι
να σταθείς στο παράθυρο, κοιτάζοντας πέρα τους πράσινους
   λόφους,
καθένας τους μ’ ένα άσπρο ξωκλήσι στην πλαγιά του· ή
   κοιτάζοντας
τις στάλες του ασβέστη στα μαύρα μαλλιά των νεαρών
   οικοδόμων
στο απέναντι γιαπί. Τούτη η ελληνική πραϋντική φιλία
που ξαναδένει την κομμένη κλωστή και μένει μαλακός ο
   κόμπος –
μνήμη της διάρκειας, όχι της διακοπής. Κι όπως στρέφεις
απ’ το παράθυρο πάλι προς τα μέσα, το δωμάτιο είναι
ένα καθάριο ολόφωτο ενυδρείο, όπου γυμνά μικρά κορίτσια
περιδιαβάζουν στο νερό με σιωπηλή ερωτική ευφροσύνη
καβάλα σε χρυσά, μαβιά, τριανταφυλλιά και πράσινα ψάρια.

                     Αθήνα, 12.ΧΙΙ.79



Από την ποιητική συλλογή «Έφυγαν» (1978-1979).
Από το βιβλίο: Γιάννης Ρίτσος, «Ποιήματα», τ. ΙΔ΄, Κέδρος, Αθήνα 2007, σελ. 257.

ΦΩΝΗ ΜΟΥ ΡΑΤΣΑ ΥΨΙΚΑΜΙΝΟΥ

ΕΚΤΩΡ ΚΑΚΝΑΒΑΤΟΣ


ΦΩΝΗ ΜΟΥ ΡΑΤΣΑ ΥΨΙΚΑΜΙΝΟΥ

Πρώτον: σε θέλουνε ακίνδυνη και να ξεχνάς
κι ύστερα καλή μ'αυτούς φιλεναδίτσα
τρυφερή
υποσχετική
οι αχρείοι .

Φωνή μου ράτσα υψικαμίνου από πλευρό
ανοικτό του αίλουρου , της ανηφόρας
απ'τα εννιά σκοινιά του βούρδουλα
κι ο ήλιος φίδι μες στο σύρμα .
Μην ξεχάσης φτύσ' τους .

΄Ας περιμένουν να σε σβήσω με νερό
ή κατά τες συνταγές αρχαίων Ελληνοσύρων
ας περιμένουν οι αχρείοι .

ΤΡΑΓΟΥΔΟΥΝ ΟΙ ΑΝΙΜΑΛΣ

ΤΡΑΓΟΥΔΟΥΝ ΟΙ ANIMALS: ROADRUNNER

ΧΩΡΙΣ ΝΑ ΣΕ ΒΛΕΠΩ

ΤΙΤΟΣ ΠΑΤΡΙΚΙΟΣ


ΧΩΡΙΣ ΝΑ ΣΕ ΒΛΕΠΩ

Χωρίς να σε βλέπω χωρίς να σου μιλάω
χωρίς ν’ αγγίζω ούτε μια σκιά απ’ το βήμα σου
χωρίς – πόσο γυμνός ακόμα θα ‘θελες να μείνω;
Μη με πιστεύεις, σε τίποτα μη με πιστέψεις.
Κι όταν εντάσσω τις στιγμές στα σίγουρα σχήματά μου
όταν ανασκευάζω το χαμόγελό σου
όταν αποκαλώ την ομορφιά φθαρτό περίβλημα
μη με πιστεύεις – κι όμως σου λέω την αλήθεια.
Δεν την αντέχω αυτή τη μάταια ελπίδα
να επιζώ σε μια τυχαία σου σκέψη
μα κάθε βράδυ τη ζεσταίνω απ’ την αρχή.

ΦΥΛΛΟ ΠΟΡΕΙΑΣ

ΤΡΑΓΟΥΔΟΥΝ Ο ΘΑΝΑΣΗΣ ΓΚΑΪΦΥΛΛΙΑΣ ΚΑΙ Η ΛΙΑ ΤΖΙΑΜΠΑΖΗ: ΦΥΛΛΟ ΠΟΡΕΙΑΣ

Μουσική: Θανάσης Γκαϊφύλλιας.
Στίχοι: Αντώνης Παπαϊωάννου.
Δίσκος: Φύλλο Πορείας 1985.
Ενορχήστρωση: Χάρης Ανδρεάδης.
Παραγωγή: Φίλιππος Παπαθεοδώρου.

Σ' ΕΝΑ ΑΒΕΒΑΙΟ ΟΝΕΙΡΟ

ΤΑΣΟΣ ΛΕΙΒΑΔΙΤΗΣ


ΕΚΜΥΣΤΗΡΕΥΣΗ

Κι μια μέρα θέλω να γράψουν στον τάφο μου: έζησε στα σύνορα
μιας ακαθόριστης ηλικίας και πέθανε για πράγματα μακρινά που
είδε κάποτε σ’ ένα αβέβαιο όνειρο.



Από την ποιητική συλλογή «Τα χειρόγραφα του φθινοπώρου», Κέδρος, Αθήνα 1990.

ΤΡΑΓΟΥΔΟΥΝ Ο ΣΤΡΑΤΟΣ ΠΑΓΙΟΥΜΤΖΗΣ ΚΑΙ Ο ΜΑΡΚΟΣ ΒΑΜΒΑΚΑΡΗΣ

ΤΡΑΓΟΥΔΟΥΝ Ο ΣΤΡΑΤΟΣ ΠΑΓΙΟΥΜΤΖΗΣ ΚΑΙ Ο ΜΑΡΚΟΣ ΒΑΜΒΑΚΑΡΗΣ: ΣΤΗΣ ΝΥΧΤΑΣ ΤΟ ΣΚΟΤΑΔΙ

ΝΕΑ ΤΥΡΑΝΝΙΑ

ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ Π. ΚΑΒΑΦΗΣ


ΤΑ ΠΑΡΑΘΥΡΑ

Σ' αυτές τες σκοτεινές κάμαρες, που περνώ
μέρες βαρυές, επάνω κάτω τριγυρνώ
για νάβρω τα παράθυρα. - Οταν ανοίξει
ένα παράθυρο θάναι παρηγορία. -
Μα τα παράθυρα δεν βρίσκονται, ή δεν μπορώ
να τάβρω. Και καλλίτερα ίσως να μην τα βρω.
Ίσως το φως θάναι μια νέα τυραννία.
Ποιός ξέρει τί καινούργια πράγματα θα δείξει.

ΤΡΑΓΟΥΔΟΥΝ ΟΙ ΓΚΕΤΟΝΙΑ

ΤΡΑΓΟΥΔΟΥΝ ΟΙ GHETONIA


AGAPI MOU FIDELLA PROTINI

Sto korafaissu ssianonna linari
Ce`derlampisa mesa sto chloro
Sekundu motti skonnete o fengari
Atto krovattitu orio,parefto.

Agapi mou fidella protini
Puru ti nifta iss`innu se toro
Ivo fsunnontaw`e se vrisko`ci
Ce iw ta mala klamata arcino.

Tin agapi mou vale sti fsichi
Sekundu sti kardiammu tin vasto
Luw panta sto kosmo pai`to zisi
Sekundu s`agapune n`agapisi.

ΓΙΑ ΤΟΝ ΕΡΧΟΜΟ ΤΟΥ ΦΘΙΝΟΠΩΡΟΥ

JORGE DE SENA (1919-1978)


ΠΑΡΑΤΙΤΛΟ ΣΧΟΛΙΟ ΓΙΑ ΤΟΝ ΕΡΧΟΜΟ ΤΟΥ ΦΘΙΝΟΠΩΡΟΥ

Το κορμί δεν περιμένει. Όχι! Ούτε εμάς
ούτε τον έρωτα. Των χεριών τούτο το άγγιγμα, έτσι
καθώς εντελώς στα βουβά ψηλαφεί
τη θερμή, την απαλή ξηρότητα
που από αμηχανία συσπάται και γίνεται
κινήσεις γρήγορες, τυχαίες, αδέσποτες –
το ακράγγιγμα τούτο, που μας ξεφεύγει,
σε δίψα οφείλεται, σε μνήμη, σε οτιδήποτε
γνωρίζουμε πώς το γυμνό ν’ αγγίζουμε κορμί,
το σώμα που δεν περιμένει· τ’ άγγιγμα τούτο
που δεν ξέρει, δεν βλέπει, δεν
τολμάει καν να φοβηθεί και να τρομάξει...

Τί βιαστικό το σώμα! Συντελεσθεί,
ναι, συντελεσθεί έχουν βεβαίως τα πάντα,
όταν κάποιος έρχεται από εμάς ή ο έρωτας.


Μετάφραση: Γιώργος Κεντρωτής.


************************


GLOSA À CHEGADA DO OUTONO

O corpo não espera. Não. Por nós
ou pelo amor. Este pousar de mãos,
tão reticente e que interroga a sós
a tépida secura acetinada,
a que palpita por adivinhada
em solitários movimentos vãos;
este pousar em que não estamos nós,
mas uma sede, uma memória, tudo
o que sabemos de tocar desnudo
o corpo que não espera: este pousar
que não conhece, nada vê, nem nada
ousa temer no seu temor agudo...

Tem tanta pressa o corpo! E já passou,
quando um de nós ou quando o amor chegou.

ΤΡΑΓΟΥΔΟΥΝ Ο ΛΑΥΡΕΝΤΗΣ ΜΑΧΑΙΡΙΤΣΑΣ ΚΑΙ Ο ΔΙΟΝΥΣΗΣ ΣΑΒΒΟΠΟΥΛΟΣ

ΤΡΑΓΟΥΔΟΥΝ Ο ΛΑΥΡΕΝΤΗΣ ΜΑΧΑΙΡΙΤΣΑΣ ΚΑΙ Ο ΔΙΟΝΥΣΗΣ ΣΑΒΒΟΠΟΥΛΟΣ


ΤΙ ΖΗΤΑΩ

Με κανα δυό στιχάκια μου για πρόσχημα
παρκάρω τ' όχημα και σου μιλάω
και 'συ που ξέρω πως δε νοιάζεσαι
τάχα ταράζεσαι που σ' αγαπάω

Παίζεις με την ευαισθησία μου
μα την ουσία μου δεν την προσέχεις
και στης καρδιάς μου τα σκιρτήματα
άλλα προβλήματα λες ότι έχεις

Και τι ζητάω, τι ζητάω
Μια ευκαιρία στον Παράδεισο να πάω
Και τι ζητάω, τι ζητάω
Μια ευκαιρία στον Παράδεισο να πάω

Με κανα δυό στιχάκια μου για πρόσχημα
κερνάω ρόφημα στο κυλικείο
κι ενώ να 'ρθω μου απαγόρευες
εσύ αγόρευες μ' αυτούς τους δύο

Είπες μετά πως με περίμενες
δε με περίμενες η μοίρα το 'χει
κι όταν στα χέρια μου σας κράτησα
εκεί την πάτησα και μου είπατ' όχι

Και τι ζητάω, τι ζητάω
Μια ευκαιρία στον Παράδεισο να πάω
Και τι ζητάω, τι ζητάω
Μια ευκαιρία στον Παράδεισο να πάω

ΣΑΙΞΠΗΡ!

WILLIAM SHAKESPEARE


IF MY DEAR LOVE WERE BUT THE CHILD OF STATE

If my dear love were but the child of state,
It might for Fortune's bastard be unfathered,
As subject to time's love or to time's hate,
Weeds among weeds, or flowers with flowers gathered.
No it was builded far from accident,
It suffers not in smiling pomp, nor falls
Under the blow of thralled discontent,
Whereto th' inviting time our fashion calls:
It fears not policy that heretic,
Which works on leases of short-numbered hours,
But all alone stands hugely politic,
That it nor grows with heat, nor drowns with showers.
To this I witness call the fools of time,
Which die for goodness, who have lived for crime.



Το υλικό της ανάρτησης μάς το έστειλε η εικονιζόμενη φίλη του ιστολογίου κ. Diane Lane.

ΝΤΕΝΤΕ ΕΦΕΝΤΗ

DEDE EFENDI: HUSEYNI TAKSIMI



DEDE EFENDI: ISFAHAN TAKSIMI

ΕΝΑ ΑΛΟΓΟ ΠΑΡΑΤΗΡΕΙ ΤΗΝ ΑΠΕΡΑΝΤΟΣΥΝΗ

ΓΙΑΝΝΗΣ ΡΙΤΣΟΣ


ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΓΡΑΜΜΗ

Σ’ αυτό το αέτωμα τί ωραία που συμπλέκονται άνθρωποι
    κι άλογα –
μέλη γυμνά, γωνίες, καμπύλες, οι θεσπέσιες στάσεις των
    ποδιών, οι χαίτες·
τα μάρμαρα αναπνέουν, αχνίζουνε στον ήλιο. Ένα άλογο
    αφηνιάζει,
πηδάει το φράχτη, τριποδίζει. Πίσω του τρέχουν νεαροί
    επαρχιώτες
βγαίνοντας απ’ τα λαϊκά λουτρά. Τ’ άλογο φτάνει στ’ ακρογιάλι,
υψώνει το λαιμό, κοιτάει τη θάλασσα· ο ορίζοντας σπιθίζει·
ένα πλοιάριο μ’ εκδρομείς περνάει άκρη άκρη· παίζουν κιθάρες·
ρίχνουν ποτήρια στο νερό, σαλεύουνε μαντίλια. Ο θάνατος
ανύπαρκτος μέσα στη διαφάνειά του, εδώ που βασιλεύει
το απόλυτο λευκό, κι ένα άλογο παρατηρεί την απεραντοσύνη,
ενώ στο πίσω αριστερό του πόδι λάμπει το κομμένο του
    σκοινί σα βραχιόλι.

                     Αθήνα, 30.ΧΙΙ.79



Από την ποιητική συλλογή «Έφυγαν» (1978-1979).
Από το βιβλίο: Γιάννης Ρίτσος, «Ποιήματα», τ. ΙΔ΄, Κέδρος, Αθήνα 2007, σελ. 270.

ΡΙΧΑΡΤ ΝΤΕΕΜΕΛ!

RICHARD DEHMEL (1863-1920)


AUFBLICK

Über unsre Liebe hängt
eine tiefe Trauerweide.
Nacht und Schatten um uns beide.
Unsre Stirnen sind gesenkt.

Wortlos sitzen wir im Dunkeln.
Einstmals rauschte hier ein Strom,
einstmals sahn wir Sterne funkeln.

Ist denn Alles tot und trübe?
Horch –: ein ferner Mund –: vom Dom –

Glockenchöre... Nacht... Und Liebe ...



Το υλικό της ανάρτησης μάς το έστειλε η εικονιζόμενη φίλη του ιστολογίου κ. Irina Sheik.

Η ΡΕΝΑ ΚΟΥΜΙΩΤΗ ΤΡΑΓΟΥΔΑ ΟΔΥΣΣΕΑ ΕΛΥΤΗ ΚΑΙ ΛΙΝΟ ΚΟΚΟΤΟ

Η ΡΕΝΑ ΚΟΥΜΙΩΤΗ ΤΡΑΓΟΥΔΑ ΟΔΥΣΣΕΑ ΕΛΥΤΗ ΚΑΙ ΛΙΝΟ ΚΟΚΟΤΟ


ΤΟ ΘΑΛΑΣΣΙΝΟ ΤΡΙΦΥΛΛΙ

Μια φορά στα χίλια χρόνια
του πελάγου τα τελώνια
Μες στα σκοτεινά τα φύκια
μες στα πράσινα χαλίκια

Το φυτεύουνε και βγαίνει
πριν ο ήλιος ανατείλει
Το μαγεύουνε και βγαίνει
το θαλασσινό τριφύλλι

Κι όποιος το 'βρει δεν πεθαίνει
κι όποιος το 'βρει δεν πεθαίνει
Μια φορά στα χίλια χρόνια
κελαηδούν αλλιώς τ' αηδόνια

Δε γελάνε μήτε κλαίνε
μόνο λένε μόνο λένε:
-Μια φορά στα χίλια χρόνια
γίνεται η αγάπη αιώνια

Να 'χεις τύχη να 'χεις τύχη
κι η χρονιά να σου πετύχει
Κι από τ' ουρανού τα μέρη
την αγάπη να σου φέρει

Το θαλασσινό τριφύλλι
ποιος θα βρει να μου το στείλει
Ποιος θα βρει να μου το στείλει
το θαλασσινό τριφύλλι.

ΕΑΥΤΟΥΛΗΔΕΣ

ΓΙΑΝΝΗΣ ΣΚΑΡΙΜΠΑΣ


ΕΑΥΤΟΥΛΗΔΕΣ

Ως ωραία ήταν μου απόψε η λύπη,
ήρθαν όλα σιωπηλά χωρίς πάθη
και με ήβραν χωρίς κανέν' να μου λείπει
τα λάθη.

Κι ως τα γνώρισα όλα-μου γύρω μπραμ-πάφες
όλα κράταγαν, τρουμπέτες και βιόλες
ΕΑΥΤΟΥΛΗΔΕΣ που με βλέπαν, oι γκάφες-
μου όλες.

A!... τί θίασος λίγον τι από αλήτες
μουζικάντες μεθυσμένους και φάλτσους,
έτσι ως έμοιαζαν με πρισμένες τις μύτες
παλιάτσους.

Και τί έμπνευση να μου δώσουν τη βέργα
μπρος σε τρίποδα με κάντα μυστήρια,
όπου γράφονταν τ' αποτυχημένα-μου έργα
εμβατήρια!

Α... τι έμπνευση!... Μαιτρ του φάλτσου 'γώ πάντα,
με τη βέργα-μου τώρα ψηλά λέω με τρόμους
νά, με δαύτη-μου να παρελάσω τη μπάντα
στούς δρόμους.

Kι ως πισώκωλα θα παγαίνω πατώντας,
μες σε κόρνα θα τα βροντούν και σαντούρια
οι παλιάτσοι-μου στον αέρα πηδώντας
τα θούρια...

ΤΑΝΓΚΟ ΚΑΙ ΠΟΔΟΣΦΑΙΡΟ

Στον σύγγαυρο Χρήστο Πιπίνη

ΤΡΑΓΟΥΔΑΕΙ Ο CARLOS GARDEL


PATADURA

Piantáte de la cancha, dejále el puesto a otro
de puro patadura estás siempre en orsay;
jamás cachás pelota, la vas de figurita
y no servís siquiera para patear un hands.
Querés jugar de forward y ser como Seoane
y hacer como Tarasca de media cancha gol.
Burlar a la defensa con pases y gambetas
y ser como Ochoíta el crack de la afición.

Chingás a la pelota,
chingás en el cariño,
el corazón de Monti
te falta, che, chambón.
Pateando a la ventura
no se consiguen goles.
Con juego y picardías
se altera el marcador.

Piantáte de la cancha que hacés mala figura
con fouls y brusquedades te pueden lastimar
te falta tecnicismo, colgá los piparulos
de linesman hay puesto, si es que querés jugar...
El juego no es pa' otarios, tenélo por consejo
hay que saber cortarse y ser buen shoteador...
En el arco que cuida la dama de tus sueños
mi shot de enamorado acaba de hacer gol.

Sacáte los infundios,
vos no tenés más chance.
Ya ni tocás pelota,
la vas de puro aubol,
te pasa así en el campo
de amor, donde jugamos:
mientras corrés la liebre
te gano un corazón.



Μουσική: José López Ares.
Στίχοι: Enrique Carrera Sotelo.

ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΓΙΑ ΝΑ ΜΕΝΟΥΜΕ ΜΑΖΙ ΟΥΤΕ ΛΕΦΤΟ

ΤΡΑΓΟΥΔΑΕΙ Ο ΤΟΛΗΣ ΒΟΣΚΟΠΟΥΛΟΣ


ΣΤΙΣ 32 ΤΟΥ ΜΗΝΟΣ

Τη μια με παρακάλι μού λες να σ' αγαπώ,
την άλλη με ντελάλη μού λες να σ' αρνηθώ.
Τ' είναι και τούτο πάλι; Αμάν, θα τρελαθώ.
Δεν είναι για να μένουμε μαζί ούτε λεφτό.

Γι αυτό:

Άιντε και αντίο,
θα σε δω στο πλοίο
στις 32 του άλλου του μηνός.
Άιντε και αντίο,
θα σε δω στο πλοίο
στις 32 του μηνός.

Τη μια λέω "χαλάλι μαζί σου ό,τι τραβώ",
την άλλη όμως ζάλη μού φέρνεις στο μυαλό.
Τ' είναι και τούτο πάλι; Αμάν, θα τρελαθώ.
Δεν είναι για να μένουμε μαζί ούτε λεφτό.

Γι αυτό:

Άιντε και αντίο,
θα σε δω στο πλοίο
στις 32 του άλλου του μηνός.
Άιντε και αντίο,
θα σε δω στο πλοίο
στις 32 του μηνός.



Μουσική: Νίκος Καρβέλας.
Στίχοι: Βαρβάρα Τσιμπούλη.

ΚΡΙΣΙΜΕΣ ΩΡΕΣ ΚΑΙ ΜΕΡΕΣ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ

Το απόλυτο σουρεαλιστικό ποίημα που θα εζήλευε ακόμη και αυτός ο Ανδρέας Βρετώνος.


ΚΡΙΣΙΜΕΣ ΩΡΕΣ ΚΑΙ ΜΕΡΕΣ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ


Αντιγράφω από το in.gr

Μετά από κυοφορία αρκετών ωρών παραιτήθηκε τελικά σήμερα το βράδυ η υφυπουργός Πολιτισμού και Τουρισμού κυρία Αντζελα Γκερέκου. Η κυρία Γκερέκου παραιτήθηκε μετά από δημοσιεύματα που φέρουν τον σύζυγό της κ. Τόλη Βοσκόπουλο να χρωστά στην εφορία το ποσό των 5,5 εκατ. ευρώ.

Ο κυβερνητικός εκπρόσωπος, Γιώργος Πεταλωτής, ανακοίνωσε ότι ο πρωθυπουργός Γιώργος Παπανδρέου έκανε αποδεκτή την παραίτηση της κας Γκερέκου.
«Η Αντζελα Γκερέκου υπέβαλε την παραίτησή της για λόγους ευαισθησίας και ευθιξίας και προκειμένου να μην υπάρξει η παραμικρή αφορμή για να πληγεί η κυβέρνηση, παρά το ότι, όπως ενημέρωσε τον πρωθυπουργό, ουδεμία εμπλοκή έχει στις φορολογικές εκκρεμότητες του συζύγου της» πρόσθεσε ο κ. Πεταλωτής.

Η κα Γκερέκου στη δήλωση παραίτησής της δήλωσε ότι δεν έχει καμία σχέση με τις φορολογικές εκκρεμότητες του συζύγου της, οι οποίες αφορούν έτη κατά τα οποία δεν τον είχε καν γνωρίσει, και τόνισε ότι δεν ήθελε η υπόθεση αυτή να αποτελέσει τη βάση για γενικευμένες κατηγορίες κατά της κυβέρνησης και του πρωθυπουργού.
Σημείωσε επίσης ότι μπορεί να δεχθεί οποιαδήποτε κριτική αλλά όχι για ατομική ιδιοτέλεια με σκοπό το προσωπικό όφελος. Στο τέλος της ανακοίνωσής της, ευχαρίστησε τον πρωθυπουργό για την εμπιστοσύνη που της έδειξε, συμπεριλαμβάνοντάς την στην κυβέρνηση και τόνισε ότι θα βρίσκεται δίπλα στο κυβερνητικό έργο.

Νωρίτερα και ο κ. Βοσκόπουλος, απαντώντας στα δημοσιεύματα, είχε αναφέρει, μεταξύ άλλων, ότι «η φορολογική υποχρέωση, η οποία εκκρεμεί ακόμη στα δικαστήρια, γεννήθηκε σε χρόνο κατά τον οποίο δεν γνώριζα καν τη σημερινή σύζυγό μου και δεν σχετίζεται ούτε κατ' ελάχιστον με την ίδια. Αλλη ήταν τότε η συζυγική μου σχέση».

Πάντως, το υπουργείο Οικονομικών, νωρίτερα, με ανακοίνωσή του, σημείωνε ότι «τα μέτρα που είχαν ληφθεί για την είσπραξη της μεγάλης αυτής οφειλής προφανώς δεν υπήρξαν επαρκή» και για την καθυστέρηση διατάχθηκε Ένορκη Διοικητική Εξέταση.
Επίσης, όπως προσέθετε, θα δοθούν συγκεκριμένες οδηγίες στην αρμόδια ΔΟΥ για τις άμεσες ενέργειες προς αναγκαστική είσπραξη των απαιτήσεων μέσω πλειστηριασμών.
«Στην συγκεκριμένη περίπτωση, όπως και σε κάθε άλλη περίπτωση μεγαλοοφειλέτη, ο νόμος θα εφαρμοστεί στο ακέραιο» προσθέτει το υπουργείο Οικονομικών.

«Το μήνυμα το δικό μας είναι σαφώς μήνυμα ευνομίας» δήλωσε νωρίτερα ο κυβερνητικός εκπρόσωπος Γ. Πεταλωτής.

Η Νέα Δημοκρατία, από την πλευρά της, σχολίασε: «Με μεγάλη καθυστέρηση, ο πρωθυπουργός κ. Γ. Παπανδρέου απομάκρυνε από την κυβέρνηση την υφυπουργό κα Α. Γκερέκου. Όμως, το μεγάλο πολιτικό θέμα, που έχει προκύψει για την κυβέρνηση παραμένει». «Σε μία περίοδο κατά την οποία ο κ. Γ. Παπανδρέου προχωρεί, με την πολιτική του σε δραματική οικονομική αφαίμαξη των Ελληνικών νοικοκυριών, διεκδικώντας για τον εαυτό του το ρόλο του δημοσίου εισαγγελέα έναντι των πάντων, αποδεικνύεται ότι δεν είναι σε θέση να εγγυηθεί και να διασφαλίσει τη διαφάνεια στο κόμμα του, ούτε καν μεταξύ των υπουργών του» προσθέτει η ΝΔ.

Η δήλωση παραίτησης της κας Γκερέκου έχει ως εξής:

«Σημερινά δημοσιεύματα του Τύπου, αναφέρονται σε υπόθεση φορολογικών ζητημάτων του συζύγου μου, η οποία εκκρεμεί δικαστικά από χρόνο πολύ πρότερο της προσωπικής μας γνωριμίας, έως και σήμερα. Δεν θα επιθυμούσα να προχωρήσω σε λεπτομέρειες σχετικά με την υπόθεση αυτή, για την οποία άλλωστε έχουν ήδη γίνει δημόσιες ανακοινώσεις από το σύζυγό μου και τους νομικούς του εκπροσώπους, στις οποίες και παραπέμπω. Στη μέχρι τώρα πορεία μου στην πολιτική, ποτέ δεν διεκδίκησα την κατοχή του 'αλάθητου'. Ενδεχομένως να μπορεί κανείς να συμφωνεί ή και να διαφωνεί με τις πολιτικές μου κρίσεις. Δεν θα επιτρέψω όμως σε κανέναν και για τον οποιοδήποτε λόγο, να μου καταλογίσει ατομική ιδιοτέλεια με σκοπό το προσωπικό όφελος. Πολύ δε περισσότερο, δεν θα μπορούσα σε καμία περίπτωση να επιτρέψω, ειδικά αυτή την εξαιρετικά δύσκολη στιγμή, η υπόθεση αυτή του συζύγου μου, να αποτελέσει τη βάση για γενικευμένες κατηγορίες κατά της Κυβέρνησης και του Πρωθυπουργού. Για το λόγο αυτό, υπέβαλα άμεσα την παραίτησή μου. Θέλω να ευχαριστήσω προσωπικά τον Πρωθυπουργό, για την εμπιστοσύνη που μου έδειξε και για τις θέσεις ευθύνης που μου ανέθεσε και επιθυμώ να διαβεβαιώσω, ότι θα συνεχίζω να στηρίζω με όλες μου τις δυνάμεις το έργο της Κυβέρνησης αυτή την κρίσιμη στιγμή. Τέλος, αισθάνομαι την ανάγκη να ευχαριστήσω όλους τους συνεργάτες μου, οι οποίοι ξεπερνώντας κάθε μέρα τους εαυτούς τους, με στήριξαν στο δύσκολο έργο της θέσης μου ως Υφυπουργού Πολιτισμού και Τουρισμού».

ΕΥΧΑΡΙΣΤΙΕΣ

Για μένα δεν υπάρχει καλύτερος έπαινος από τα λόγια του Γιώργου Χρονά - στην "Ελευθεροτυπία" προ ημερών. Τα πολλά είναι "φτώχεια", και τα "πλουμιστά" είναι ψέμα. Κατ' εξαίρεση της πρακτικής μου τα βάζω εδώ, ακριβώς επειδή μέσα στη μετρημένη λιτότητά τους είναι εξαιρετικά και γι' αυτό μου περιποιούν ιδιαίτερη τιμή. Τον ευχαριστώ από καρδιάς.

ΑΝΟΙΞΕ ΤΟ ΠΑΡΑΘΥΡΟ

Ο ΑΝΤΩΝΗΣ ΚΑΛΟΓΙΑΝΝΗΣ ΤΡΑΓΟΥΔΑΕΙ ΕΡΡΙΚΟ ΘΑΛΑΣΣΙΝΟ ΚΑΙ ΓΙΩΡΓΟ ΧΑΤΖΗΝΑΣΙΟ


ΑΝΟΙΞΕ ΤΟ ΠΑΡΑΘΥΡΟ

Τα λόγια ήτανε καλά
καλά και τιμημένα
μαλαματένιος ο σταυρός
χωρίς καδένα

Άνοιξε το παράθυρο να μπει
δροσιά να μπει του Μάη
εμείς γι' αλλού κινήσαμε γι' αλλού
κι αλλού η ζωή μας πάει

Οι βέρες ήτανε χρυσές
χρυσές κι οι αλυσίδες
που δέσανε τα νιάτα μας
πως δεν τις είδες

Άνοιξε το παράθυρο να μπει
δροσιά να μπει του Μάη
εμείς γι' αλλού κινήσαμε γι' αλλού
κι αλλού η ζωή μας πάει

ΤΡΑΓΟΥΔΟΥΝ ΟΙ ΜΙΟΥΖ

Καλή αρχή, Μητσάρα!

ΤΡΑΓΟΥΔΟΥΝ ΟΙ MUSE: STARLIGHT

ΜΙΛΩ

Ο ΚΩΣΤΑΣ ΚΑΖΑΚΟΣ ΔΙΑΒΑΖΕΙ ΚΑΙ Η ΜΑΡΙΑ ΦΑΡΑΝΤΟΥΡΗ ΤΡΑΓΟΥΔΑΕΙ ΜΑΝΟΛΗ ΑΝΑΓΝΩΣΤΑΚΗ


ΜΙΛΩ...

Μιλώ για τα τελευταία σαλπίσματα των νικημένων στρατιωτών
Για τα τελευταία κουρέλια από τα γιορτινά μας φορέματα
Για τα παιδιά μας που πουλάν τσιγάρα στους διαβάτες
Μιλώ για τα λουλούδια που μαραθήκανε στους τάφους και τα σαπίζει η βροχή
Για τα σπίτια που χάσκουνε δίχως παράθυρα σαν κρανία ξεδοντιασμένα
Για τα κορίτσια που ζητιανεύουν δείχνοντας στα στήθια τις πληγές τους

Μιλώ για τις ξιπόλητες μάνες που σέρνονται στα χαλάσματα
Για τις φλεγόμενες πόλεις τα σωριασμένα κουφάρια στους δρόμους
Τους μαστρωπούς ποιητές που τρέμουνε τις νύχτες στα κατώφλια
Μιλώ για τις ατέλειωτες νύχτες όταν το φως λιγοστεύει τα ξημερώματα
Για τα φορτωμένα καμιόνια και τους βηματισμούς στις υγρές πλάκες
Για τα προαύλια των φυλακών και για το δάκρυ των μελλοθανάτων

Μα πιο πολύ μιλώ για τους ψαράδες
Π’ αφήσανε τα δίχτυα τους και πήρανε τα βήματά Του
Κι όταν Αυτός κουράστηκε αυτοί δεν ξαποστάσαν
Κι όταν Αυτός τους πρόδωσε αυτοί δεν αρνηθήκαν
Κι όταν Αυτός δοξάστηκε αυτοί στρέψαν τα μάτια
Κι οι σύντροφοι τούς φτύνανε και τούς σταυρώναν
Κι αυτοί, γαλήνιοι, το δρόμο παίρνουνε π’ άκρη δεν έχει
Χωρίς το βλέμμα τους να σκοτεινιάσει ή να λυγίσει

Όρθιοι και μόνοι μες στη φοβερή ερημία του πλήθους.

Ο ΝΙΚΟΣ ΞΥΛΟΥΡΗΣ ΤΡΑΓΟΥΔΑΕΙ ΓΙΑΝΝΗ ΡΙΤΣΟ ΚΑΙ ΧΡΗΣΤΟ ΛΕΟΝΤΗ

Ο ΝΙΚΟΣ ΞΥΛΟΥΡΗΣ ΤΡΑΓΟΥΔΑΕΙ ΓΙΑΝΝΗ ΡΙΤΣΟ ΚΑΙ ΧΡΗΣΤΟ ΛΕΟΝΤΗ


ΑΥΤΟΙ ΠΟΥ ΠΕΡΙΜΕΝΟΥΝ
(ΑΠΟ ΤΟ ΚΑΠΝΙΣΜΕΝΟ ΤΣΟΥΚΑΛΙ)

Έπεσε ο άνεμος, σιωπή. Στη γωνιά της κάμαρας,
ένα αλέτρι συλλογισμένο, περιμένει τ' όργωμα.
Ακούγεται πιο καθαρά, το νερό που κοχλάζει στο τσουκάλι.

Αυτοί που περιμένουν στον ξύλινο πάγκο,
είναι οι φτωχοί, οι δικοί μας οι δυνατοί,
είναι οι ξωμάχοι κι οι προλετάριοι,
κάθε τους λέξη είναι ένα ποτήρι κρασί
μια γωνιά μαύρο ψωμί
ένα δέντρο πλάι στο βράχο
ένα παράθυρο ανοιχτό στη λιακάδα.
Είναι οι δικοί μας Χριστοί, οι δικοί μας Άγιοι.

Τα δαχτυλικά τους αποτυπώματα,
δεν είναι μονάχα στα μητρώα των φυλακών,
φυλάγονται στα αρχεία της ιστορίας,
τα δαχτυλικά τους αποτυπώματα
είναι οι πυκνές σιδηροδρομικές γραμμές,
που διασχίζουν το μέλλον.
Κι η καρδιά μου εμένα, τίποτα πιότερο συντρόφια μου,
ένα πήλινο μαυρισμένο τσουκάλι,
που κάνει καλά τη δουλειά του.

Ο ΔΕΚΑΤΟΣ ΤΡΙΤΟΣ

ΓΙΑΝΝΗΣ ΡΙΤΣΟΣ


ΕΜΜΟΝΗ ΙΔΕΑ

Να ονομάσεις ένα ένα τα μέλη με το ακριβές όνομά τους,
με αφή, με γεύση, με λόγο, – κάθε γραμμή και χρώμα,
κάθε εσοχή, εξοχή, γωνία, καμπύλη· και το άθροισμα
ανυπολόγιστο· την ώρα που οι άλλοι, στο μεγάλο τραπέζι,
τρώνε με βουλιμία· πέφτουν πετσέτες στο πάτωμα· τα πιάτα
είναι με τόση απάθεια στρογυλά, που ο Δέκατος Τρίτος
χώνεται κάτω απ’ το τραπέζι, μπουσουλάει, γαβγίζει
δαγκώνοντας τους αστραγάλους των συνδαιτημόνων.


                     Αθήνα, 20.Ι.79


Από την ποιητική συλλογή «Δωμάτια μετ’ επίπλων» (1978-1979).
Από το βιβλίο: Γιάννης Ρίτσος, «Ποιήματα», τ. ΙΔ΄, Κέδρος Αθήνα 2007, σελ. 203.

ΣΙΝΑΝΑΪ ΓΙΑΒΡΟΥΜ ΣΙΝΑΝΑΪ - ΥΠΕΡΟΧΟ!

Το πήρα από το ιστολόγιο του "Γεροντάκου". Είναι υπέροχο, και ξεκαρδιστικό! Υψηλής κλάσεως χιούμορ!

ΤΟ ΑΣΗΜΟΧΑΡΤΟ

ΓΙΑΝΝΗΣ ΡΙΤΣΟΣ


ΙΣΩΣ Η ΠΟΙΗΣΗ

Πάνω σ’ αυτό το κενό πώς επιπλέουν δύο καρέκλες· –
πάνω στη μιά ένα σφυρί, στην άλλη ένα ρόδο.
Έρχεται η όμορφη γυναίκα γυμνή· φοράει μονάχα
μιά μαύρη κάλτσα, μακριά. Της ζητώ μιάν εξήγηση. Εκείνη
κοιτάει αλλού· χαμογελάει· ταΐζει το σκυλί της
με μικροσκοπικά τετράγωνα κομμάτια σοκολάτα.
   Το ασημόχαρτο
κρέμεται σαν καθρέφτης στον ήσυχο αέρα, καθρεφτίζοντας
ωραία παραμορφωμένο, νεανικό, το πρόσωπό μου.


                     Αθήνα, 19.Ι.79


Από την ποιητική συλλογή «Δωμάτια μετ’ επίπλων» (1978-1979).
Από το βιβλίο: Γιάννης Ρίτσος, «Ποιήματα», τ. ΙΔ΄, Κέδρος Αθήνα 2007, σελ. 202-203.

ΠΑΙΖΟΥΝ ΟΙ ΩΛΜΑΝ ΜΠΡΑΔΕΡΣ

ΠΑΙΖΟΥΝ ΟΙ ALLMAN BROTHERS: JESSICA

Η ΜΑΡΙΑ ΔΗΜΗΤΡΙΑΔΗ ΤΡΑΓΟΥΔΑΕΙ ΜΑΝΟΛΗ ΑΝΑΓΝΩΣΤΑΚΗ ΚΑΙ ΘΑΝΟ ΜΙΚΡΟΥΤΣΙΚΟ

Η ΜΑΡΙΑ ΔΗΜΗΤΡΙΑΔΗ ΤΡΑΓΟΥΔΑΕΙ ΜΑΝΟΛΗ ΑΝΑΓΝΩΣΤΑΚΗ ΚΑΙ ΘΑΝΟ ΜΙΚΡΟΥΤΣΙΚΟ


ΚΙ ΗΘΕΛΕ ΑΚΟΜΗ

Κι ήθελε ακόμη πολύ φως να ξημερώσει
όμως εγώ δεν παραδέχτηκα την ήττα.
Έβλεπα τώρα πόσα κρυμμένα τιμαλφή έπρεπε να σώσω,
πόσες φωλιές νερού να συντηρήσω μέσα στις φλόγες.

Μιλάτε,δείχνετε πληγές αλλόφρονες στους δρόμους,
τον πανικό που στραγγαλίζει την καρδιά σας σαν σημαία.
Καρφώσατε σ’ εξώστες, με σπουδή φορτώσατε το εμπόρευμα.
Η πρόγνωσίς σας ασφαλής. Θα πέσει η πόλις.

ΑΛΛΟΥ ΑΛΛΟΣ

ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ ΜΕΛΑΧΡΙΝΟΣ


[ΤΟ ΚΙΟΣΚΙ ΑΠΟ ΤΟ ΣΤΟΙΒΑΓΜΑ ΤΟΥ ΙΣΚΙΟΥ ΨΗΛΩΝΕΙ]

Το κιόσκι από το στοίβαγμα του ίσκιου ψηλώνει.
Ο ίσκιος μες στην ψυχή τη μοναξιά μακραίνει.
Τρεμόφεγγα όλα, σαν να εμέθας από αφιόνι,
ή από τραγούδι ως να φαντάζοσουν μια χώρα ξένη.

Χαρά μου! Η μόνη αλήθεια της ζωής μου η σκιά σου,
φευγατική πά’ στων νερών το γυάλος,
κι όμως τόσο κοντά, σαν μέσα στην ψυχή μου. Στάσου,
πρι να σκεφτώ πως είσαι αλλού κ’ εγώ που είμαι άλλος.

Ο ΡΙΤΣΟΣ ΑΠΑΓΓΕΛΛΕΙ ΒΑΡΝΑΛΗ

Ο ΓΙΑΝΝΗΣ ΡΙΤΣΟΣ ΑΠΑΓΓΕΛΛΕΙ ΚΩΣΤΑ ΒΑΡΝΑΛΗ


Ο ΤΡΕΛΟΣ

Είχα γυναίκα, είχα και ζα,
είχα μια Βάσω με βυζά,
μα προκοπή δεν είχα.
Σε ποιο χαρέμι να παχαίνη
στα μαξιλάρια ξαπλωμένη
μασώντας τη μαστίχα!

Μ' αν κυλήση μια ο τροχός
και στην Πόλη μπούμε,
σκλάβες, χανουμόπουλα,
πόχει να τραβούμε!

Άι! με το γύφτικο ζουρνά,
με νταγερέ, που κουδουνά,
σύρε σκοπόν αντάμικο!
Εστράβωσα τη φέσα μου -
έρωτας που 'ναι μέσα μου,
για να χορέψω τσάμικο!

Κάνε θάμα, πλόσκα μου,
ξύλο τσιμισίρι,
γίνε βρύση γάργαρη
με χιλιάδες πείροι!

Νάστε γεροί, νάστε καλά,
με τα τσαπράζια τα πολλά
και τα μεγάλα ονόματα
κοτζαμπασήδες όλοι πρώτης,
και με τους διάκους ο δεσπότης
τζιλβέδες και καμώματα!

Χίλια χέρια κι άρματα
νάχα να σας φράξω,
νάχα και δυο κέρατα
τον οχτρό να σκιάξω!

Για να βαστάξη όσο μπορεί
το μακελλειό, νάστε γεροί
της Πέννας αντρειωμένοι!
Κανοναρχάτε τ' όνομά μας,
σίντας η Δόξα μελετά μας
στα σκελετά γερμένη!..

Νάχαμ' ένα βασιλιά,
για να μας θαμπώνη,
με λειρί στο κούτελο,
με φωνή τρομπόνι!

Σου φτάνουν σένα τα χωριά
της Ρούμελης και του Μωριά -
και ναν' πολλά σου τα έτη!
Μα η Έγριπο με το μπουγάζι,
που άμετρο ψάρι κατεβάζει,
δικό μου βιλαέτι!

Έχω τρύπα το βρακί,
λίγδα στην καπότα μου,
έχω ψείρα σαν κουκκί
και βρωμούν τα χνώτα μου!..

Έχω νοήματα σοφά!
Σ' αγιονορίτικο σοφά,
στα λάδια και στα πάχη
κολύμπησα, μα πάντα μένει
άδεια η κοιλιά και τουρλωμένη -
ανεμογκάστρι θάχη!

Τι λαμπρός πουν' ο καιρός -
πόσο εγώ 'μαι ωραίος!
Έφαγα έναν πόντικα -
δόξα νάχη ο Θέος!

Η σάρκα και τα κόκκαλα,
λάσπη πολλή και φρόκαλα,
πατρίδα μου χαλάλι σου!
Σαν είν' οι αφέντες σου δικοί,
θάναι κ' η ζήση σου γλυκή
κι ανέγνοιο το κεφάλι σου!

Το χαράτσι, τα παιδιά -
μοναχός να κρίνης! -
άλλο να στα παίρνουνε
κι άλλο ναν τα δίνης!

Όλα εδώ χάμου ψεύτικα -
Δε σ' έζησα, ωνειρεύτηκα,
μαύρη ζωή, όλη πίκρα! -
μα θα χαρώ σε Λευτεριά,
αιώνια Αλήθεια κι Ομορφιά,
σαν θα περάσω Αντίκρα.

Νάχαμ' ένα βασιλιά,
δράκο με χοντρόλαιμο,
σέρτικο κι αράθυμο,
για να κάνη πόλεμο!

...Άμποτε λίγο να δυνόμουν,
για μια στιγμή να τρελλαινόμουν -
ο σαλεμένος νους
και τα κλεισμένα τσίνορα
να μην ξαμώνουν σύνορα
και χώριους ουρανούς,

να ιδώ τον κόσμο ανάποδα,
τον αδερφό μου ξένο
και τον οχτρόν αδέρφι μου
αδικοσκοτωμένο!

ΚΑΙ ΣΤΟΥΣ ΔΥΟ ΚΑΤΑΛΟΓΟΥΣ

ΓΙΑΝΝΗΣ ΡΙΤΣΟΣ


ΑΝΑΠΟΤΡΕΠΤΑ

Κάτω είναι οι σύνεδροι. Επάνω ακούγεται διακριτική μουσική.
Αυτοί μιλούν για το έγκλημα. Οι άλλοι για την παραγωγή
  των μήλων.
Αυτός, κρυφά, κάτω απ’ το επίσημο τραπέζι με
  τα κηροπήγια,
χτυπάει με το πόδι το ρυθμό της μουσικής, ζητώντας
  να κρατήσει
κάτι απ’ το μερτικό του σε ανεξαρτησία, ενώ γνωρίζει κιόλας
πως τ’ όνομά του είναι πρώτο και στους δύο καταλόγους
  προγραμμένων.


              Καρλόβασι, 22.VIII.78



Από την ποιητική συλλογή «Αντικαταστάσεις» (1978).
Από το βιβλίο: Γιάννης Ρίτσος, «Ποιήματα», τ. ΙΔ΄, Κέδρος, Αθήνα 2007, σελ. 138.

ΧΑΫΝΤΝ: ΑΥΤΟΚΡΑΤΟΡΙΚΟ ΚΟΥΑΡΤΕΤΤΟ

Allegro




Poco adagio: cantabile



Minuet & Trio: Allegro




Finale: Presto


JOSEPH HAYDN: String Quartet in C Major Op. 76 ("Kaiser")
Παίζουν οι Quator Mosaiques

ΣΤΕΦΑΝ ΓΚΕΟΡΓΚΕ!

STEFAN GEORGE (1868-1933)


STIMMEN IM STROM

Liebende klagende zagende wesen
Nehmt eure zufluch in unser bereich -
Werdet geniessen und werdet genesen -
Arme und worte umwinden euch weich.

Leiber wie muscheln - korallene lippen
Schwimmen und tönen in schwankem palast -
Haar verschlungen in ästigen klippen
Nahend und wieder vom strudel erfasst.

Bläuliche lampen die halb nur erhellen -
Schwebende säulen auf kreisendem schuh
Geigend erzitternde ziehende wellen
Schaukeln in selig beschauliche ruh.

Müdet euch aber das sinnen das singen -
Fliessender freuden bedächtiger lauf -
Trifft euch ein kuss: und ihr löst euch in ringen
Gleitet als wogen hinab und hinauf.


Το υλικό της ανάρτησης μάς το έστειλε η εικονιζόμενη φίλη του ιστολογίου κ. Fernanda Lessa.

Ο ΓΙΑΝΝΗΣ ΓΚΙΩΝΑΚΗΣ ΤΡΑΓΟΥΔΑΕΙ ΓΙΑΝΝΗ ΛΟΓΟΘΕΤΗ

Ο ΓΙΑΝΝΗΣ ΓΚΙΩΝΑΚΗΣ ΤΡΑΓΟΥΔΑΕΙ ΓΙΑΝΝΗ ΛΟΓΟΘΕΤΗ: Ο ΓΕΡΟΣ ΚΑΙ Η ΣΠΥΡΙΔΟΥΛΑ