INFERNO, V, 129

 

JORGE LUIS BORGES

 

INFERNO, V, 129

 

Αφήνουν κάτω το βιβλίο, γιατί ξέρουν ήδη

ότι είναι του βιβλίου αυτού τα πρόσωπα.

(Σε άλλου θα είναι, του μέγιστου,

αλλά τί μπορεί αυτούς τους δύο να τους νοιάζει;)

Τώρα είναι ο Πάολο και η Φραντσέσκα,

και όχι δύο φίλοι που μοιράζονται

τη γεύση κάποιου μύθου.

Κοιτάζονται με θαυμασμό απίστευτο.

Δεν αγγίζονται στα χέρια,

Τον μοναδικό θησαυρό έχουν ανακαλύψει·

Ο ένας έχει βρει τον άλλον.

Τον Μαλατέστα δεν τον προδίδουν,

γιατί η προδοσία απαιτεί και τρίτο μέρος,

ενώ εδώ, στον κόσμο, υπάρχουν μόνο ετούτοι οι δύο.

Είναι ο Πάολο και η Φραντσέσκα,

όπως επίσης είναι η βασίλισσα και ο εραστής της

και όλοι οι εραστές που έχουν υπάρξει

από τότε που έζησαν ο Αδάμ και η Εύα

στους κήπους της τρυφής του Παραδείσου.

Ένα βιβλίο, ένα όνειρο τούς αποκαλύπτει

ότι είναι πλάσματα ονείρου

που κάποιοι το ονειρεύτηκαν

στα χώματα της Βρετάνης.

Έν’ άλλο βιβλίο θα πει ότι οι άνθρωποι εκείνοι,

όνειρα και αυτοί, θα τους ονειρευτούν ομοίως.

 

Μετάφραση: Γιώργος Κεντρωτής.

 

 

ΟΠΟΙΟΣ ΨΑΧΝΕΙ ΒΡΙΣΚΕΙ...

 

ΟΠΟΙΟΣ ΨΑΧΝΕΙ ΒΡΙΣΚΕΙ...

Σε εκκαθάριση εν προόδω βρήκα κάτι φακέλους με φωτοτυπίες από τα τέλη της δεκαετίας του 80, τακτοποιημένες σε σακούλες ενός πολύ καλού βιβλιοπωλείου του Ζααρμπρύκεν. Μούζιλ, Σίλλερ, Ντάντε, Μπωντλαίρ - διάφορα.

 

ΑΓΑΠΗΜΕΝΑ ΒΙΒΛΙΑ

 

ΑΓΑΠΗΜΕΝΑ ΒΙΒΛΙΑ

 

ROBERT SABATIER

 

ΑΠΟ ΛΟΓΙΑ ΕΡΩΤΙΚΑ

 

Από λόγια ερωτικά

ποτέ ξανά δεν θ’ ακούσω τη μουσική τους.

Θα φοβάμαι τη σιωπή εγώ που την αγάπαγα!

Καμιά φορά ψιθυρίζω για να μιμηθώ

τη λέξη κάποιου άλλου, μιλάω μόνος μου

δοκιμάζοντας να είμαι δύο.

 

Ο τοίχος είναι γυμνός.

Εκεί πάνω τον ίσκιο μου κοιτάζω.

Σ’ ευχαριστώ, ίσκιε μου, ευγενική μου συντροφιά!

Κι εσύ, μνήμη μου,

στείλε μου μάννα εξ ουρανού μιαν ανάμνηση

να ονειρεύομαι τη ζωή μου, όλο αυτό το παρελθόν

που μέλλον το φαντάζομαι.

 

Μετάφραση: Γιώργος Κεντρωτής.

 

 

Ο ΑΓΓΕΛΟΣ ΤΩΝ ΑΡΙΘΜΩΝ

 

RAFAEL ALBERTI

 

Ο ΑΓΓΕΛΟΣ ΤΩΝ ΑΡΙΘΜΩΝ

 

      Στον Εδουάρδο Ροδριγάνιεθ

 

Παρθένες με κανόνες

και διαβήτες, να ξενυχτάνε

τ’ ουρανού τους μαυροπίνακες.

 

Και ο άγγελος των αριθμών

στοχαστικός, να πετάει

από το 1 στο 2, από το 2

στο 3, από το 3 στο 4.

 

Ψυχρές κιμωλίες και κρύα σφουγγάρια

διέγραφαν και έσβηναν

το φως των διαστημάτων.

 

Ούτε ήλιος, φεγγάρι, ούτε αστέρια,

ούτε το αναπάντεχο πράσινο

της αχτίδας και η αστραπή

ούτε ο αέρας. Μόνο ομίχλες.

 

Παρθένες χωρίς κανόνες,

χωρίς διαβήτες, να θρηνούν.

 

Και στους νεκρούς μαυροπίνακες

των αριθμών ο άγγελος

χωρίς ζωή, σαβανωμένος

πάνω στο 1 και στο 2,

πάνω στο 3 και στο 4…

 

Μετάφραση: Γιώργος Κεντρωτής.