ΜΑΚΑΡΙΟΙ

ΔΗΜΗΤΡΗΣ Α. ΔΗΜΗΤΡΙΑΔΗΣ

ΜΑΚΑΡΙΟΙ

Αμνήμονες

χωρίς μούσα

χωρίς ιστία

μακάριοι αρμενίζουν

σέρνοντας γενεές

επαναλαμβάνοντας το όντως τίποτα.

Η Ιστορία γυμνή

πάντα ωραία

τους οικτίρει.

ΦΩΛΙΑ ΕΙΜΑΙ ΑΠΟ ΤΕΦΡΑ

LEOPOLDO MARÍA PANERO

[ΦΩΛΙΑ ΕΙΜΑΙ ΑΠΟ ΤΕΦΡΑ]

Φωλιά είμαι από τέφρα

όπου έρχονται τα πουλιά

και ζητάν το μάνα της σκιάς να βρούνε

το βέλος που καρφώθηκε στο ποίημα

το φιλί του εντόμου  ψάχνουνε.

Μετάφραση: Γιώργος Κεντρωτής.

ΕΝΑ ΠΟΥΛΙ

RENÉ CHAR

ΕΝΑ ΠΟΥΛΙ

Ένα πουλί κελαηδάει πάνω σ’ ένα καλώδιο
Τούτη την απλή ζωή, στο τέρμα της γης.
Η κόλασή μας αγάλλεται.

Ύστερ’ αρχίζει να πονάει ο άνεμος –
Το προσέχουν τ’ αστέρια, το σημείωσαν ήδη.

Ω παράφρονες, μα να διατρέχετε
Μιαν τόσο βαθειά ειμαρμένη!

Μετάφραση: Γιώργος Κεντρωτής.

ΑΡΑΓΚΟΝ!

LOUIS ARAGON

JE SUIS L’HÉRÉSIARQUE

Je suis l’hérésiarque de toutes les églises
Je te préfère à tout ce qui vaut de vivre et de mourir
Je te porte l’encens des lieux saints et la chanson du forum
Vois mes genoux en sang de prier devant toi
Mes yeux crevés pour tout ce qui n’est pas ta flamme
Je suis sourd à toute plainte qui n’est pas de ta bouche
Je ne comprends des millions de morts que lorsque c’est toi qui gémis
C’est à tes pieds que j’ai mal de tous les cailloux des chemins
À tes bras déchirés par toutes les haies de ronces
Tous les fardeaux portés martyrisent tes épaules
Tout le malheur du monde est dans une seule de tes larmes
Je n’avais jamais souffert avant toi
Souffert est-ce qu’elle a souffert
La bête clamant une plaie
Comment pouvez-vous comparer au mal animal
Ce vitrail en mille morceaux où s’opère une mise en croix du jour
Tu m’as enseigné l’alphabet de douleur
Je sais maintenant lire les sanglots Ils sont tous faits de ton nom
De ton nom seul ton nom brisé ton nom de rose effeuillée
Ton nom le jardin de toute Passion
Ton nom que j’irais dans le feu de l’enfer écrire à la face du monde
Comme ces lettres mystérieuses à l’écriteau du Christ
Ton nom le cri de ma chair et la déchirure de mon âme
Ton nom pour qui je brûlerais tous les livres
Ton nom toute science au bout du désert humain
Ton nom qui est pour moi l’histoire des siècles
Le cantique des cantiques
Le verre d’eau dans la chaîne des forçats
Et tous les vocables ne sont qu’un champ de culs-de-bouteille à la porte d’une cité maudite
Quand ton nom chante à mes lèvres gercées
Ton nom seul et qu’on me coupe la langue
Ton nom
Toute musique à la minute de mourir

ΤΡΙΒΑΔΑ Η ΦΙΛΑΙΝΙΣ Τ’ ΑΓΟΡΙΑ ΠΑΝΤΑ ΣΟΔΟΜΙΖΕΙ

MARTIALIS

[ΤΡΙΒΑΔΑ Η ΦΙΛΑΙΝΙΣ Τ’ ΑΓΟΡΙΑ ΠΑΝΤΑ ΣΟΔΟΜΙΖΕΙ]

Τριβάδα η Φιλαινίς τ’ αγόρια πάντα σοδομίζει·

και ξαναμμένη –πιο πολύ κι από καυλιάρην άντρα

μες στα δεσμά του γάμου του– σε μια μονάχα ημέρα

χαϊδεύει, ξελογιάζει και γαμεί έντεκα κοπέλες.

Μετά το φόρεμά της ώς τη μέση της σουρώνει

και παίζει για ώρα το αρπαστό: παιχνίδι με μια μπάλα.

Κορμί έχει αστραφτερό μέσ’ απ’ τις άμμους που κυλιέται·

γυρνάει μ’ ευκολία των χεριών της τις δυό χούφτες

γύρω από τους βαριούς αλτήρες που ’ν’ από μολύβι

και που τους έχουν οι αθλητές για την προπόνησή τους.

Μετά το ματς, μ’ όλη τη σκόνη του γυμναστηρίου,

τα λαδωμένα αφήνει χέρια του προπονητή της

μασάζ γερό να κάμουν στο κατάκοπο κορμί της.

Ποτέ της δεν δειπνεί, ποτέ της δεν θε να ξαπλώσει,

αν δεν ξεράσει πρώτα εφτά κρατήρες άκρατο οίνο·

και πάντα της το καταφέρνει, αν θά ’χει χλαπακιάσει

εφτά κολύφια: εφτά μπριζόλες απ’ αυτές που χάβουν

με μια μπουκιά οι βαρέων βαρών πρωταθλητές της πάλης.

Κατόπιν όλων τούτων φτάνει και του γαμησιού η ώρα:

δεν γλείφει πούτσους – νιώθει ελάχιστα αντρικό πως είναι

αυτό το πράμα· προτιμά των κοριτσιών μουνάκια

ν’ απολαμβάνει η ξέφρενή της γλώσσα, να τα τρώει.

Μακάρι, Φιλαινίδα, οι θεοί να σου επιδαψιλεύουν

την υψηλή τη χάρη που στο φύλο σου ταιριάζει,

αν θεωρείς πως του άντρα είναι δουλειά μουνιά να γλείφει.

Μετάφραση: Γιώργος Κεντρωτής.

***************************

Pedicat pueros tribas Philaenis

et tentigine saevior mariti

undenas dolat in die puellas.

harpasto quoque subligata ludit,

et flavescit haphe, gravesque draucis

halteras facili rotat lacerto,

et putri lutulenta de palaestra

uncti verbere vapulat magistri:

nec cenat prius aut recumbit ante

quam septem vomuit meros deunces;

ad quos fas sibi tunc putat redire,

cum colophia sedecim comedit.

post haec omnia cum libidinatur,

non fellat (putat hoc parum virile),

sed plane medias vorat puellas.

di mentem tibi dent tuam, Philaeni,

cunnum lingere quae putas virile.