Σάββατο 30 Νοεμβρίου 2013

ΜΕ ΤΗ ΣΕΙΡΑ




JUAN GELMAN


ΜΕ ΤΗ ΣΕΙΡΑ

Στη γωνία των οδών Σερράνο και Κορριέντες
περνάει το παιδί που είμουν κάποτε
κι ακόμα δεν καταλαβαίνω. Κλείνει
η ένωση της ψυχής με το κενό της και το βράδυ
απλώνεται ίδιο στεγνό μαντήλι. Υπάρχουν
δρόμοι σταθεροί, αποχαιρετισμοί, σφυρίζουνε
στα περασμένα που σίγουρα θα έλθουν.



Μετάφραση: Γιώργος Κεντρωτής.

Ο ΦΡΑΝΣΙΣ ΠΟΥΛΕΝΚ ΜΕΛΟΠΟΙΕΙ ΜΑΞ ΖΑΚΟΜΠ ΚΑΙ ΤΡΑΓΟΥΔΑ Η ΕΜΥ ΑΜΕΛΙΝΓΚ











MAX JACOB – FRANCIS POULENC


CHANSON BRETONNE

J'ai perdu ma poulette
Et j'ai perdu mon chat.
Je cours à la poudrette
Si Dieu me les rendra.

Je vais chez Jean le Coz
Et chez Marie Maria.
Va-t'en voir chez Hérode
Peut-être il le saura.

Passant devant la salle
Toute la ville était là
À voir danser ma poule
Avec mon petit chat.

Tous les oiseaux champêtres
Sur les murs et sur les toits
Jouaient de la trompette
Pour le banquet du roi.



LA PETITE SERVANTE

Préservez-nous du feu et du tonnerre,
Le tonnerre court comme un oiseau,
Si c'est le Seigneur qui le conduit
Bénis soient les dégats.
Si c'est le diable qui le conduit
Faites-le partir au trot d'ici.

Préservez-nous des dartres et des boutons,
de la peste et de la lèpre.
Si c'est pour ma pénitence que vous l'envoyez,
Seigneur, laissez-la moi, merci.
Si c'est le diable qui le conduit
Faites-le partir au trot d'ici.

Goître, goître, sors de ton sac,
sors de mon cou et da ma tête!
Feu Saint Elme, danse de Saint Guy,
Si c'est le Diable qui vous conduit
mon Dieu faites le sortir d'ici.

Faites que je grandisse vite
Et donnez-moi un bon mari
qui ne soit pas trop ivrogne
et qui ne me batte pas tous les soirs.



CIMETIÈRE

Si mon marin vous le chassez,
Au cimetière vous me mettrez,
Rose blanche, rose blanche et rose rouge.

Ma tombe, elle est comme un jardin,
Comme un jardin, rouge et blanche,
Le dimanche vous irez, rose blanche,
Vous irez vous promener,
Rose blanche et blanc muguet,

Tante Yvonne à la Toussaint
Une couronne en fer peint
Elle apporte de son jardin
En fer peint avec des perles de satin,
Rose blanche et blanc muguet.

Si Dieu veut me ressusciter
Au Paradis je monterai, rose blanche,
Avec un nimbe doré,
Rose blanche et blanc muguet.

Si mon marin revenait,
Rose rouge et rose blanche,
Sur ma tombe il vient auprès,
Rose blanche et blanc muguet.

Souviens-toi de notre enfance, rose blanche,
Quand nous jouions sur le quai,
Rose blanche et blanc muguet.



SOURIC ET MOURIC

Souric et Mouric,
Rat blanc, souris noire,
Venus dans l'armoire
Pour apprendre à l'araignée
À tisser sur le métier
Un beau drap de toile.

Expédiez-le à Paris, à Quimper, à Nantes,
C'est de bonne vente!
Mettez les sous de côté,
Vous achèterez un pré,
Des pommiers pour la saison
Et trois belles vaches,
Un boeuf pour faire étalon.

Chantez, les rainettes,
Car voici la nuit qui vient,
La nuit on les entend bien,
Crapauds et grenouilles,
Écoutez, mon merle
Et ma pie qui parle,
Écoutez, toute la journée,
Vous apprendrez à chanter.



BERCEUSE

Ton père est à la messe,
Ta mère au cabaret,
Tu auras sur les fesses
Si tu vas encore crier.

Ma mère était pauvresse
Sur la lande à Auray
Et moi je fais des crêpes
En te berçant du pied.

Si tu mourais du croup,
Coliques ou diarrhées
Si tu mourais des croûtes
Que tu as sur le nez,

Je pêcherais des crevettes
À l'heure de la marée
Pour faire la soupe aux têtes:
Y a pas besoin de crochets.





ΡΙΚΑΡΔΟ ΠΕΝΙΑ!






RICARDO PEÑA (1896-1949)


ES UN CRISTAL TU CUERPO Y SU HERMOSURA

Es un cristal tu cuerpo y su hermosura,
en soledad mi alma la enamora.
Cuando más fría está, vibra más pura,
que si la toca el aire se evapora.

Herida en su tristeza el alma vuela
buscando la apariencia de otra fuente.
El silbo de la luz, la luz que anhela
para la oscura noche en que se miente.

Mas torna a tu presencia, mira el oro
que en sándalo transforma tus cabellos;
la gracia de arpa de tu fino lloro,

la púrpura amorosa que se vierte.
Y disuélvese mi alma en mil destellos
sobre la noche de tu dulce muerte.

Παρασκευή 29 Νοεμβρίου 2013

ΤΟ ΤΡΑΓΟΥΔΙ ΘΕΛΕΙ ΝΑ ’ΝΑΙ ΦΩΣ




FEDERICO GARCÍA LORCA


ΤΟ ΤΡΑΓΟΥΔΙ ΘΕΛΕΙ ΝΑ ’ΝΑΙ ΦΩΣ

Το τραγούδι θέλει νά ’ναι φως.
Μες στο σκοτάδι το τραγούδι έχει
φωσφόρου νήματα, κλωνές σελήνης.
Το φως καθόλου δεν νογά τί θέλει
μες στα οπάλινά του όρια –
τον εαυτό του εκεί ανταμώνει
και ξαναγυρίζει πίσω.



Μετάφραση: Γιώργος Κεντρωτής.

ΤΡΑΓΟΥΔΑ Η ΖΑΝ ΜΟΡΩ




ΤΡΑΓΟΥΔΑ Η JEANNE MOREAU: J’AI LA MÉMOIRE QUI FLANCHE

ΝΕΚΡΕΣ ΓΛΩΣΣΕΣ




ΤΑΣΟΣ ΓΑΛΑΤΗΣ


ΝΕΚΡΕΣ ΓΛΩΣΣΕΣ

Ο Αίσωπος που μιλούσε άπταιστα
τη γλώσσα των ζώων και των φυτών
και δίδαξε τον Φαίδρο και τον Βάβριο
τόσο τέλεια τη γραμματική και το συντακτικό της
τα ιδιώματα του δάσους, των βάλτων τα κοάσματα
τα τρυφερά γκαρίσματα των γαϊδουριών,

μονάχα εκείνος θα μπορούσε να συνετίσει τη γάτα μου
να συνειδητοποιήσει κι αυτή επί τέλους
ότι γέμισαν δηλητηριαστές οι γειτονιές
οι δημοσιές και οι εθνικές με εκατόμβες.

Να μην μπορώ να συνεννοηθώ μαζί της
όλο θέλει να ξεπορτίζει, να πηδάει από μπαλκόνι σε μπαλκόνι
και στα κεραμίδια μιας χαμοκέλλας
που δεν δόθηκε ακόμα αντιπαροχή.

Πάει, λησμονήθηκε τελείως
η γλώσσα των ζώων και των φυτών
όπως λησμονήθηκαν τελείως τόσες λαλιές
σαν τ’ αραμαϊκά που κάποτε μιλούσαν σε όλη την ανατολή
και μ’ αυτά δίδαξε την οικουμένη ο υιός του ανθρώπου
«ότι ουκ έστιν ο θεός νεκρών αλλά ζώντων».



Από το βιβλίο: Τάσος Γαλάτης, «Νυχτερινή οξυγραφία», Τυπωθήτω, Αθήνα 2013, σελ. 45.

ΧΟΥΛΙΑ ΠΡΙΛΟΥΤΣΚΥ!





JULIA PRILUTZKY (1912-2010)


VIAJE SIN PARTIDA

No amarse ahora, pero haber amado.
Y encontrarse otra vez, recuerdo grave
como el de alguna flor de aroma suave
que se mustia en un libro ya olvidado,

Va surgiendo el recuerdo desvelado:
una palabra, un gesto... Es una clave
que nadie descifró, que nadie sabe;
recinto nuestro, cántico inviolado.

Estamos en silencio, frente a frente.
Y sin verte, yo sé que me has mirado
con no sé qué recuerdo transparente

en los ojos lejanos...
No has cambiado.
Y es dulce estarse así, indolentemente,
pero no amarse ya. Haberse amado.

Πέμπτη 28 Νοεμβρίου 2013

ΤΡΑΓΟΥΔΟΥΝ ΟΙ ΜΠΡΙΓΚΑΝΤΙ ΝΤΙ ΤΕΡΡΑ ΝΤ' ΟΤΡΑΝΤΟ




ΤΡΑΓΟΥΔΟΥΝ ΟΙ BRIGANTI DI TERRA D'OTRANTO: SANTU PAULU

ΑΛΝΤΑ ΜΕΡΙΝΙ!




ALDA MERINI




UNA PERLA CONFICCATA DENTRO AL CUORE

Una perla conficcata dentro al cuore:
la mia paura.
E’ una goccia di luce fredda.
E’ una lacrima cristallizzata.
Vorrei che non ci fosse,
ma e’ qui dentro di me:
incastonata come un gioiello
dentro al mio cuore.
Inutile, impossibile strapparla.
Devo imparare
–e’ questa la cosa piu’ difficile–
a non aver paura della mia paura.

Τετάρτη 27 Νοεμβρίου 2013

ΣΠΕΙΡΑ




OCTAVIO PAZ


ΣΠΕΙΡΑ

Σαν το γαρύφαλλο με μίσχο σ’ έναν ύφαλο,
σαν το γαρύφαλλο φτυστή είναι και η ρουκέτα:
γαρύφαλλο είναι – εκτοξευόμενο γαρύφαλλο.

Σαν τη ρουκέτα ο ανεμοστρόβιλος – της μοιάζει:
στον ουρανό ανεβαίνει και σκορπιέται,
σε πεύκο επάνω ως λάλημα πουλιού ή ως χαλάζι.

Σαν το γαρύφαλλο, σαν άνεμος που χαίνει
είναι η αχιβάδα που είναι επίσης σαν ρουκέτα:
που παναπεί είναι κίνηση απολιθωμένη.

Και η σπείρα μέσ’ απ’ το κάθε πράγμα ανάβει
τη δόνησή της που διαχέεται με γύρους·
η κίνηση ποτέ δεν σταματά, δεν παύει.



Μετάφραση: Γιώργος Κεντρωτής.

ΤΡΑΓΟΥΔΟΥΝ ΟΙ ΓΚΑΛΑΝΤΙ




ΤΡΑΓΟΥΔΟΥΝ I CALANTI: LA ZITELLA


ΑΝΤΡΕΑ ΤΖΑΝΤΖΟΤΤΟ!






ANDREA ZANZOTTO


27 NOVEMBRE

27 novembre
avevo iniziato da giorni il diario.
Il meraviglioso sbadiglio che il selvaggio Utti
spara di fronte ad ogni situazione
i meandri ignoti del suo sentire.
Pallasch si potrebbe dire
il suo sbadiglio cinico giglio
buttato in faccia al tutto o al niente
del suo sogno innocente
munito di solido punto-blu
Pallasch o miagolio sbadigliato
dopo bevuta d'acqua pura di prato
lungi dalle verminose delizie
delle guerre e dei giornali e delle pizie
che li sputano fuori
pur se senza finzione di corrucci, senza pudori.

Τρίτη 26 Νοεμβρίου 2013

ΕΠΕΙΔΗ ΑΠΟΨΕ ΚΟΙΜΑΣΑΙ ΜΑΚΡΙΑ




ROBERTO JUARROZ


ΕΠΕΙΔΗ ΑΠΟΨΕ ΚΟΙΜΑΣΑΙ ΜΑΚΡΙΑ

Επειδή απόψε κοιμάσαι μακριά
και σε κρεβάτι με ύπνο υπέρμετρο,
εγώ βρίσκομαι εδώ και αγρυπνώ
με τό ’να χέρι δικό μου και δικό σου το άλλο.

Εσύ θα συνεχίσεις εκεί
γυμνή σαν εσένα
κι εγώ θα συνεχίσω εδώ
γυμνός σαν εμένα.

Το στόμα μου είναι πια πολύ μακρύ και σκέφτεται πολύ
και τα μαλλιά σου είναι κοντά και τά ’χει πιάσει νύστα

Πια δεν υπάρχει χρόνος για νά ’μαστε
Γυμνοί σαν ένας μας
Εμείς οι δύο.



Μετάφραση: Γιώργος Κεντρωτής.

ΤΡΑΓΟΥΔΑΕΙ Ο ΦΡΑΝΚΟ ΜΠΑΤΤΙΑΤΟ




ΤΡΑΓΟΥΔΑΕΙ Ο FRANCO BATTIATO

GESUALDO DA VENOSA

Io, contemporaneo della fine del mondo
non vedo il bagliore,
né il buio che segue,
né lo schianto,
né il piagnisteo
ma la verità
da miliardi di anni
farsi lampo.
Concerto n° 4 in do minore
per archi di Baldassarre Galuppi
(te, piccolo, minutissimo
mazzetto di fiori di campo).
La settima frase di Ornithology,
l'ultima, prima della cadenza e dal da capo
via, il noto balzo da uccello, sull'ultima nota
di Charlie...
(Pensiero causale -
Imperativo categorico -
Ferma distinzione dell'uomo dall'animale
Teorema adiabatico!)
I madrigali di Gesualdo, principe di Venosa,
musicista assassino della sposa -
cosa importa?
Scocca la sua nota,
dolce come rosa.

ΚΑΡΛΟ ΤΖΕΖΟΥΑΛΝΤΟ ΝΤΑ ΒΕΝΟΣΑ



CARLO GESUALDO DA VENOSA: GAGLIARDA


ΜΑΡΙΟ ΒΕΝΕΔΕΤΤΙ!




MARIO BENEDETTI


AMOR DE TARDE

Es una lástima que no estés conmigo
cuando miro el reloj y son las cuatro
y acabo la planilla y pienso diez minutos
y estiro las piernas como todas las tardes
y hago así con los hombros para aflojar la espalda
y me doblo los dedos y les saco mentiras.

Es una lástima que no estés conmigo
cuando miro el reloj y son las cinco
y soy una manija que calcula intereses
o dos manos que saltan sobre cuarenta teclas
o un oído que escucha como ladra el teléfono
o un tipo que hace números y les saca verdades.

Es una lástima que no estés conmigo
cuando miro el reloj y son las seis.
Podrías acercarte de sorpresa
y decirme "¿Qué tal?" y quedaríamos
yo con la mancha roja de tus labios
tú con el tizne azul de mi carbónico.

Δευτέρα 25 Νοεμβρίου 2013

Η ΕΙΣ ΤΟ ΑΠΕΙΡΟΝ ΤΕΙΝΟΥΣΑ


PABLO NERUDA


Η ΕΙΣ ΤΟ ΑΠΕΙΡΟΝ ΤΕΙΝΟΥΣΑ

Τα βλέπεις τούτα τα χέρια; Έχουν μετρήσει
τη γης, έχουν ξεχώσει, ξεχωρίσει έχουν
τα ορυκτά, τα δημητριακά της,
τον πόλεμο έχουν ζυμώσει και την ειρήνη,
έχουν καταργήσει τις αποστάσεις
όλων των ποταμιών και των θαλάσσιων δρόμων,
μόνο όμως που,
όταν τρέχουν,
απάνω σου, μικρό μου,
απάνω σου, σπυράκι του σταριού, χελιδονάκι μου,
δεν φτάνουν τα φτωχά να σε χωρέσουνε
και μέχρις εξαντλήσεως πλήρους
αγκαλιάζουν τις δίδυμες περιστερές
που φωλιάζουν ή πετάνε στο στήθος σου,
ταξιδεύουν όλο το μάκρος των ποδιών σου
και τυλίγονται στο φως του ζωστήρα σου.
Για μένα ε σ ύ είσαι ο θησαυρός ο αληθώς αμύθητος,
ο από τη θάλασσα και τα κοράλλια της όλα πλουσιότερος,
έτσι όπως είσαι άσπρη και γαλάζια και απέραντη
σαν τη γη την ώρα του θέρου.
Σ’ αυτή τη χώρα,
από τα πόδια έως το μέτωπό σου,
θέλω να πηγαίνω, όλο να πηγαίνω,
ε κ ε ί θέλω συνεχώς να πηγαίνω,
ώσπου να μου στερέψει επί τέλους ο βίος.



Μετάφραση: Γιώργος Κεντρωτής.

PALABRAS DE UN CARNAVAL




ΠΑΝΑΓΗΣ ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΣ


PALABRAS DE UN CARNAVAL

     Στον συναγωνιστή Γιώργο Κεντρωτή

Οι λέξεις σου, υστερικές αυτοκρατόρισσες,
το μεγαλείο προσπαθούν να επαναφέρουν
μιας σκέψης που δεν στάθηκε αρκετή
το αγλάισμα σου, να ποτίσει, να ανθίσει.

Οι λέξεις σου βαμμένες αίμα, δολοφόνισσες,
ανάμεσα στο φως ακροβατούν και παραδέρνουν
στο carnaval-ι, με μια ένταση σαφώς δυνητική
και προσπαθούν, αισθήσεων μεθύσι ν’ αρχινίσει .

Οι λέξεις σου, ωσάν μια-μιά να χειροτόνησες
ιέρειες ενός Gabilto ή Almacen που μας προσφέρουν
απόρροιες και απορίες, σε μιά παραφορά αισθητική
μήπως el choclo που ’νιωσες ανάδρομη διήθηση θα στήσει!

Οι λέξεις σου για έρωτα μιλούν έτσι που νόμισες
πως όλα μ’ ένα tango αρχίζουν και πεθαίνουν
η έγνοια σου ανθρώπινη milonga αισθαντική
εάν ο Ήλιος που ’γειρε αύριο θα γυρίσει.


     Αθήνα 25 / 10 / 13