Ο ΨΙΘΥΡΟΣ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΨΙΘΥΡΟΣ

ΔΗΜΗΤΡΗΣ Α. ΔΗΜΗΤΡΙΑΔΗΣ

Ο ΨΙΘΥΡΟΣ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΨΙΘΥΡΟΣ

Ποιος είπε ότι ο ψίθυρος είναι ψίθυρος;

Σ’ αυτή την άγρια ερημιά

σήμερα

παντού

ο ψίθυρος δεν είναι ψίθυρος

είναι το νερό

η ορμή του ποταμού

το υπόγειο ρεύμα

και η δίψα

η δίψα

η δίψα.

ΤΟΠΙΟ ΜΕ ΛΑΜΨΗ ΚΑΙ ΔΕΟΣ

ΓΙΩΡΓΟΣ ΚΟΖΙΑΣ

ΤΟΠΙΟ ΜΕ ΛΑΜΨΗ ΚΑΙ ΔΕΟΣ

Φῶς ἀνελέητο, ἀτίθασο σκοτάδι

ποῦ πᾶς ἔτσι δαιμονικὸ

καὶ σπαράζει ἡ ἐλαιογραφία τοῦ Γκρέκο;

Στραβά, κουτσὰ περνάει ἡ ζωή,

μία ὀμορφιὰ καταραμένη

μὲ τὸ ἁμαξάκι της σὲ ἄλλη ζωὴ πηγαίνει.

Περνάει ἡ ζωή

σὰν καταιγίδα στὸ Τολέδο

                                          μὲ λάμψη καὶ δέος.

Στοὺς προμαχῶνες

λίγο χορταράκι μένει,

              ἕνα σπασμένο λουλουδάκι,

                             μία ταπεινὴ πυγολαμπίδα.

Καὶ πάνω στὰ σώματα ποὺ ἔχουν λυγίσει

ἀπὸ τοῦ ἐρέβους τὴν κυριαρχία

περιφρονώντας

τὸ νοσοκομεῖο τοῦ Δὸν Χουὰν Ταβέρα,

                                  περιγελώντας τὴν Κτίση...

Ἄνθρωπε, ἄνθρωπε

                                τρόπαια μὴν ψάχνεις

Ὕψωσε τὰ λάβαρα τῆς χάρης καὶ προχώρα.

Από το βιβλίο: Γιώργος Κοζίας, «Πολεμώντας υπό σκιάν…», Περισπωμένη, Αθήνα 2017, σελ. 54.

ΧΟΣΕ ΕΜΙΛΙΟ ΠΑΤΣΕΚΟ!

JOSÉ EMILIO PACHECO

MISERIA DE LA POESÍA

Me pregunto qué puedo hacer contigo
Ahora que han pasado tantos años,
Cayeron los imperios,
La creciente arrasó con los jardines,
Se borraron las fotos
Y en los sitios sagrados del amor
Se levantan comercios y oficinas
(Con nombres en inglés naturalmente).

Me pregunto qué puedo hacer contigo
Y hago un pseudo poema
Que tú nunca leerás
―O si lo lees,
En vez de una punzada de nostalgia,
Provocará tu sonrisita crítica.

ΛΩΡΕΝΣ ΦΕΡΛΙΝΓΚΕΤΤΙ!

LAWRENCE FERLINGHETTI

POET AS FISHERMAN

As I grow older I percieve
Life has its tail in its mouth
and other poets other painters
are no longer any kind of competition
Its the sky that's the challenge
the sky that still needs deciphering
even as astronomers strain to hear it
with their huge electric ears
the sky that whispers to us constantly
the final secrets of the universe
the sky that breathes in and out
as if it were the inside of a mouth
of the cosmos
the sky that is the land's edge also
and the sea's edge also
the sky with its many voices and no god
the sky that engulfs a sea of sound
and echoes it back to us
as in a wave against a seawall
Whole poems whole dictionaries
rolled up in a thunderclap
And every sunset an action painting
and every cloud a book of shadows
through which wildly fly
the vowels of birds about to cry
And the sky is clear to the fisherman
even if overcast
He sees it for what it is :
a mirror of the sea
about to fall on him
in his wood boat on the dark horizon
We have to think of him as the poet
forever face to face with old reality

ΜΟΝΤΑΛΕ!

EUGENIO MONTALE

DOPOPIOGGIA

Sulla rena bagnata appaiono ideogrammi

a zampa di gallina. Guardo addietro

ma non vedo rifugi o asili di volatili.

Sarà passata un’anatra stanca, forse azzoppata.

Non saprei decrittare quel linguaggio

se anche fossi cinese. Basterà un soffio

di vento a scancellarlo. Non è vero

che la Natura sia muta. Parla a vanvera

e la sola speranza è che non si occupi

troppo di noi.