ΜΑΡΙΟ ΛΟΥΤΣΙ!

MARIO LUZI

[POI MALGRÉ TOUT È FINE FEBBRAIO O MARZO]

Poi malgré tout è fine febbraio o marzo:

la primavera non c’è ancora,
c’è, trepidante quella numinosa nebula,
quel fuoco bianco nell’aria,
quelle velature seta e argento,
tutto ciò che desidera il senso
ci sia
in questa piega dell’anno, tutto,
la prima barca, il primo verde dei salici,
la prima ruota d’acqua
alla virata dell’armo.
C’è tutto, tutto.
Tutto incredibilmente.

ΤΖΟΒΑΝΝΙ ΠΕΤΤΑ!

GIOVANNI PETTA

BRAHMS NEL GIARDINO

Sentirti salutare le persone
con voce di falsetto senza canto
Lo stare male chiuso negli adagio
che arrivano nel cuore di chi sente

Non senti più la musica, si vede,
non ti colpisce il canto del dolore
ch’è dentro il cuore persino dei tedeschi
l’umanità che illumina i sorrisi

Non splendi più e questo mi addolora
è becera la vita senza luce
E lì brillava Brahms, tra prato e luna

tra mani da toccare, aria d’estate
tra vite da adagiare sulle note
e amori stritolati dalla vita

ΑΛΒΕΡΤΟ ΛΑΪΣΕΚΑ!

ALBERTO LAISECA

PEQUEÑO GORRIÓN

Mi amada no conoce jaulas;
va y vuelve cuando se le ocurre.
No te cantaré cuando te hayas ido,
pequeño gorrión salvaje.
Te canto ahora que me amas.

Shen Chin. Dinastía Wei

Μ' ΕΜΠΛΕΞΕΣ ΒΡΕ ΠΟΝΗΡΗ

ΤΡΑΓΟΥΔΟΥΝ Ο ΣΤΡΑΤΟΣ ΠΑΓΙΟΥΜΤΖΗΣ ΚΑΙ Ο ΜΑΡΚΟΣ ΒΑΜΒΑΚΑΡΗΣ:
 Μ' ΕΜΠΛΕΞΕΣ ΒΡΕ ΠΟΝΗΡΗ

ΣΤΟΝ ΗΛΕΚΤΡΙΚΟ

ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΖΑΧΑΡΑΚΗΣ

ΣΤΟΝ  ΗΛΕΚΤΡΙΚΟ

Κουρεμένος προσεκτικά, του συρμού

και τα γένια, έπαιζ’ ένας νέος

κάτι στο τηλέφωνό του. Άλλος νέος,

χωρίς γένια, ψηλός και αθλητικός,

πλούσιες μπούκλες τα κατσαρά μαλλιά

μισόκρυβαν το πρόσωπό του. Απορροφημένος

μ’ ένα βιβλίο λογοτεχνίας. Κυρία δίπλα μου

διάβασε την Κυριλλική προσευχή της

στο τυπωμένο χαρτάκι, επενδυμένο

με διάφανο πλαστικό. Τα ελληνικά της

στο τηλέφωνο άψογα. Πιο πέρα

εργάτης Αλβανός, υπομονή ανάμικτη

με αντρικό παράπονο, η γη στα μάτια του.

Προσπαθεί να μην κοιτάξει κανέναν.

Κοπέλες ανυπόμονες να φτάσουν.

Κι άλλοι μετανάστες, ένας πατέρας

με το κοριτσάκι του, ορισμένοι γεροντότεροι.

Νεαρό το βαγόνι στις εφτάμιση το βράδυ.

Κάποιος σημειώνει σ’ ένα χαρτί.

Ο κύριος Ιωάννου θα υπεραγαπούσε την Αθήνα

της λεγόμενης κρίσης. Το θέμα είναι εγώ τι κάνω.

ΧΩΡΙΣ ΤΟΝ ΚΩΣΤΑ ΤΣΙΡΟΠΟΥΛΟ

Απεβίωσε ο Κώστας Τσιρόπουλος, σημαντική μορφή των γραμμάτων μας.

ΣΑΝ ΣΗΜΕΡΑ ΤΟ 1943 ΙΔΡΥΘΗΚΕ Η ΕΠΟΝ

Ο ΥΜΝΟΣ ΤΗΣ ΕΠΟΝ

ΔΑΜΑΣΟ ΑΛΟΝΣΟ!

DÁMASO ALONSO

INSOMNIO

Madrid es una ciudad de más de un millón de cadáveres (según las últimas estadísticas).
A veces en la noche yo me revuelvo y me incorporo en este nicho en el que hace 45 años que me pudro,
y paso largas horas oyendo gemir al huracán, o ladrar los perros, o fluir blandamente la luz de la luna.
Y paso largas horas gimiendo como el huracán, ladrando como un perro enfurecido, fluyendo como la leche de la ubre caliente de una gran vaca amarilla.
Y paso largas horas preguntándole a Dios, preguntándole por qué se pudre lentamente mi alma,
por qué se pudren más de un millón de cadáveres en esta ciudad de Madrid,
por qué mil millones de cadáveres se pudren lentamente en el mundo.
Dime, ¿qué huerto quieres abonar con nuestra podredumbre?
¿Temes que se te sequen los grandes rosales del día, las tristes azucenas letales de tus noches?