ΤΕΛΕΥΤΑΙΟΣ ΗΛΙΟΣ ΣΤΗ ΒΙΛΑ ΛΟΥΡΟ

JORGE LUIS BORGES

ΤΕΛΕΥΤΑΙΟΣ ΗΛΙΟΣ ΣΤΗ ΒΙΛΑ ΛΟΥΡΟ

Βράδυ σαν τη μέρα της Εσχάτης Κρίσεως.

Ο δρόμος είναι πληγή ανοιχτή στον ουρανό.

Δεν ξέρω τώρα πια αν ήτανε Άγγελος ή λιόγερμα

  η διαύγεια που έκαιγε στο βάθος-βάθος.

Επίμονη, σαν εφιάλτης, με βαραίνει η απόσταση.

Ένα συρματόπλεγμα πληγώνει τον ορίζοντα.

Ο κόσμος είναι άχρηστος και αποσυρμένος, στην άκρη.

Στον ουρανό έχει ξημερώσει, η νύχτα όμως στις τάφρους

  μέσα είναι προδότρα.

Όλο το φως είναι στους γαλάζιους φράχτες και στις φωνές

  των μικρών κοριτσιών.

Δεν ξέρω τώρα πια αν είναι δέντρο ή θεός αυτό που

  ακουμπάει να στηριχτεί στα σκουριασμένα κάγκελα.

Και πόσες χώρες ταυτόχρονα: ο κάμπος, ο ουρανός, τα

  προάστια.

Σήμερα ήμουν πλούσιος σε δρόμους, σε φιλοσοφικά

  ηλιοβασιλέματα και σ’ ένα βράδυ που κατέληξε

  έκπληξη.

Αργότερα θα ξαναγυρίσω στη φτώχεια μου.

Μετάφραση: Γιώργος Κεντρωτής.

ΟΜΙΛΕΙ Ο ΠΕΛΑΣΓΟΣ, Ο ΒΑΣΙΛΙΑΣ ΤΟΥ ΑΡΓΟΥΣ

ΓΙΩΡΓΟΣ ΚΕΝΤΡΩΤΗΣ

ΟΜΙΛΕΙ Ο ΠΕΛΑΣΓΟΣ, Ο ΒΑΣΙΛΙΑΣ ΤΟΥ ΑΡΓΟΥΣ
(Αισχύλος, "Ικέτιδες", σττ. 394-404)

Εγώ, κι ας είμαι βασιλιάς, φοβάμαι τον

αλάστορα, τον δαίμονα που εξολοθρεύει

τα πάντα γύρω μας, και ως κεραμέως σκεύη

συντρίβει στην πορεία των ενιαυτών

του καθενός την ειμαρμένη: εαυτών

και αλλήλων. Και όποιος βλακωδέστατα πιστεύει

πως σωτηρία θά ’χει αυτόματη, θα ρέβει

στων ζωντανών τον κόσμο, μα και στων νεκρών.

Δεν είστε μόνο εσείς ικέτιδες πεσμένες

με τρόμο στους βωμούς μας. Είμαστε, ναι, επίσης

και οι ντόπιοι εδώ, όλοι μας, ψυχές κυνηγημένες –

και πρόσφυγες στην πόλη μας. Η σωτηρία

νου θέλει και φροντίδα, και όχι ψευτολύσεις –

και δεν υπάρχει δίχως την ελευθερία.

Αφιερώνεται στον Κώστα Χατζηαντωνίου.

ΜΠΟΡΧΕΣ - ΚΑΦΚΑ

JORGE LUIS BORGES

EIN TRAUM

Το ήξεραν και οι τρεις.

Αυτή ήταν η σύντροφος του Κάφκα.

Ο Κάφκα την είχε ονειρευτεί.

Το ήξεραν και οι τρεις.

Αυτός ήταν ο φίλος του Κάφκα.

Ο Κάφκα τον είχε ονειρευτεί.

Το ήξεραν και οι τρεις.

Η γυναίκα είπε στον φίλο της:

Θέλω απόψε να με θέλεις, να μ’ αγαπήσεις.

Το ήξεραν και οι τρεις.

Ο άντρας της απάντησε: Αν αμαρτήσουμε,

ο Κάφκα θα πάψει να μας ονειρεύεται.

Ένας το ήξερε.

Κανείς δεν είχε απομείνει στη γη.

Ο Κάφκα είπε μέσα του:

Τώρα που έφυγαν οι δύο έμεινα μόνος.

Θα πάψω να με ονειρεύομαι.

Μετάφραση: Γιώργος Κεντρωτής.

ΚΟΜΠΑΣΜΟΣ ΑΤΑΡΑΞΙΑΣ

JORGE LUIS BORGES

ΚΟΜΠΑΣΜΟΣ ΑΤΑΡΑΞΙΑΣ

Γραφές φωτός εφορμούν στη σκιά, πιο σπάταλες κι από

  μετέωρα.

Η αγνώριστη πόλη κατεβαίνει από ψηλά δεινή στον κάμπο.

Βέβαιος εγώ για τη ζωή και για τον θάνατό μου, παρατηρώ

  τους φιλόδοξους θέλοντας να καταλάβω τί θέλουν.

Αχόρταγη είναι η μέρα τους σαν το λάσο στον αέρα.

Η νύχτα τους είναι εκεχειρία οργής μες στο σίδερο, έτοιμη

  πάντοτε να ξαναρχίσει τον πόλεμο.

Μιλάνε για ανθρωπισμό.

Ο δικός μου ανθρωπισμός έγκειται στην αίσθηση ότι είμαστε

  φωνές της ίδιας αθλιότητας – ονόματά της.

Μιλάνε για πατρίδα.

Η δική μου πατρίδα είναι το ακκόρντο μιας κιθάρας, κάτι

  πορτραίτα κι ένα παλιό σπαθί, και η πρόδηλη ικεσία

  του λιβαδιού, όταν πέφτει το δείλι.

Ο χρόνος με κρατάει ζωντανό.

Πιο αμίλητος απ’ τη σκιά μου, διαχωρίζω την οχλαγωγία

  της επηρμένης απληστίας τους.

Είναι απαραίτητοι, μοναδικοί, τους αξίζει το αυριανό

  ξημέρωμα.

Τ’ όνομά μου εμένα είναι κάποιος και οποιοσδήποτε.

Περνάω περπατώντας αργά σαν κι εκείνον που έρχεται

  από τόσο πολύ μακριά, που δεν περιμένει πως

  θα φτάσει ποτέ του.

Μετάφραση: Γιώργος Κεντρωτής.