ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ

 

FEDERICO GARCÍA LORCA

 

ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ

 

Του άνεμου το πρώτο φίδι

περνάει απ’ τη αλέα και δεν αφήνει σάλιο.

 

Κι εγώ έχω μια μακριά γενειάδα

σαν τον μπαρμπα-Πόταμο.

 

Θυμάμαι γερασμένα πλήθη,

νύχτες τυφλές θυμάμαι και πουλιά υπνοβάτες.

Ίδιο ποτάμι ο αιώνας μου με γκρίζα νερά

και το καΐκι μου με πανιά μολυβένια.

 

Τί κόπωση των ουρανών και των ματιών μου!

Μια κράμπα από αυγή που δεν τελειώνει

τη σάρκα μου τη γερασμένη φυλακίζει

με τ’ αλύγιστα κλαριά της να σαλεύουν.

 

  Ταν-ταν

 

(Περιστρεφότανε η Γη η λιθόστρωτη με θόλους

κάτω απ’ της ατμόσφαιρας το τσόφλι το γαλάζιο.)

 

Ποιός είναι;

 

(Ανάμεσα από ένα φως όλο γάλα και φεγγάρι

στον πύργο φτάνω εγώ που με προσμένουν.)

 

Μετάφραση: Γιώργος Κεντρωτής.