ΙΣΠΑΧΑΝ

GUILLAUME APOLLINAIRE

ΙΣΠΑΧΑΝ

Για τα ρόδα τα δικά σου

Θα έκανα

Και μεγαλύτερο ταξίδι ακόμα

Ο ήλιος σου δεν είναι αυτός

Που λάμπει

Παντού αλλού

Και οι μουσικές σου που συνηχούν με την αυγή

Είναι τώρα για μένα

Το μέτρο της τέχνης

Και σύμφωνα με το πώς τα θυμάμαι

Θα κρίνω

Τους στίχους μου τις εικαστικές

Τέχνες κι εσένα την ίδια

Όψη μου αγαπημένη μου όψη

Το Ισπαχάν στις μουσικές του πρωινού

Την ευωδιά ξυπνάει των ρόδων απ’ τους κήπους του

Την ψυχή μου

Με ρόδα αρωμάτισα

Για τη ζωή μου ολόκληρη

Ισπαχάν μου γκρίζο με τις μπλε φαγιάντσες

Σαν να σε είχαμε

Φτιάξει με

Κομμάτια ουρανού και γης

Κι αφήνοντας στη μέση

Μια μεγάλη τρύπα φωτός

Αυτή εκεί

Την τετράγωνη Πλατεία του Σάχη

Το Μεϊντάνι

Το τόσο μεγάλο για έναν τόσο μικρό αριθμό

Γαϊδουριών που περιφέρονται

Και που ξέρουν τόσο μα τόσο όμορφα

Να γκαρίζουνε καθώς κοιτάζουν

Του ήλιου τη κατακόκκινη γενειάδα

Τη βαμμένη με χέννα

Του ήλιου λέω που μοιάζει

Στους νεαρούς γενειοφόρους έμπορους

Έτσι καθώς είναι

Προστατευμένοι κάτω απ’ τις άσπρες τους ομπρέλες

Εγώ εδώ είμαι ο αδελφός της κάθε λεύκας

Τις όμορφες ξαναγνωρίστε λεύκες στους γιους της Ευρώπης

Ω αδελφοί μου τρέμοντες και προσευχόμενοι στην Ασία

Σαν καμάρα το πέρασμα και σαν αντιλόπης κέρατο

Φωνόγραφος

Ορνιθοσκαλίσματα

Το μαγαζάκι το μικρό



Μετάφραση: Γιώργος Κεντρωτής.