ΜΙΑ ΦΟΡΜΑ ΚΥΝΗΓΩ

RUBÉN DARÍO

ΜΙΑ ΦΟΡΜΑ ΚΥΝΗΓΩ

Μια φόρμα κυνηγώ, μα στο δικό μου στυλ δεν πάει:

κανθός του στοχασμού, σα ρόδο θέλει αβρό να γίνει·

αγγέλλεται με το φιλί, στα χείλη μου που αφήνει

της Μήλου η Αφροδίτη, ολόσφιχτα σαν με κρατάει.

Στολίζουν το άσπρο περιστύλιο φοινικιές· στα χάη

τ’ αστέρια μού ’χουν της θεαίνης το όραμα λαμπρύνει·

μες στην ψυχή μου φως αναδονείται, για να μείνει

σαν της Σελήνης το πτηνό μια λίμνη οπού πατάει

ατάραχτη. Τη λέξη βρίσκω μόνο (μα ξεφεύγει)

και την εισαγωγή από το πίφερό μου που πά’ να έβγει

με βάρκα ονείρου ν’ αρμενίσει στα νερά ενός λίκνου.

Κι απ’ της Ωραίας Κοιμωμένης το άντρο θ’ απαντήσει

ο θρήνος που ακατάπαυστα κυλά σαν από βρύση

και ο ερωτηματικός λευκός λαιμός μεγάλου κύκνου.

Μετάφραση: Γιώργος Κεντρωτής.

*******************************

YO PERSIGO UNA FORMA

Yo persigo una forma que no encuentra mi estilo,
botón de pensamiento que busca ser la rosa;
se anuncia con un beso que en mis labios se posa
el abrazo imposible de la Venus de Milo.

Adornan verdes palmas el blanco peristilo;
los astros me han predicho la visión de la Diosa;
y en mi alma reposa la luz como reposa
el ave de la luna sobre un lago tranquilo.

Y no hallo sino la palabra que huye,
la iniciación melódica que de la flauta fluye
y la barca del sueño que en el espacio boga;

y bajo la ventana de mi Bella-Durmiente,
el sollozo continuo del chorro de la fuente
y el cuello del gran cisne blanco que me interroga.