ΠΡΑΣΙΝΟ ΦΩΣ

ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΜΠΑΡΑΣ

ΠΡΑΣΙΝΟ ΦΩΣ

Πράσινο φως και μετρητή σιγή

του τραπεζιού μου η λάμπα αργοσταλάζει...

καθόλου η νύχτα μ’ άλλες μου δε μοιάζει.

Το φως, περιβλημένο τη σιγή,

χύνεται λιγοστό και φεγγαρίσιο

μες στο δωμάτιό μου

–κι ούτ’ υποψία φεγγαριού στον έξω κόσμο–

το φως απλώνεται σαν χλοερό λιβάδι

μες στο δωμάτιό μου,

σαν χλοερό λιβάδι ευτυχισμένο

μ’ άνθη τρεμάμενα...

Στο χλοερό λιβάδι περιφέρονται,

εκτός απ’ την ψυχή μου,

κάτι λευκές αργοπορούσες οπτασίες,

πορεύονται, πηγαίνουν,

άγνωστες μεταξύ τους

κι ονειροπαρμένες...

Από το βιβλίο: Αλέξανδρος Μπάρας, «Άθροισμα. Ποίηση 1933-1983», Κέδρος, Αθήνα 1983, σελ. 97.