ΣΠΟΡΟΙ ΤΗΣ ΠΕΤΡΑΣ

ΓΙΑΝΝΗΣ ΥΦΑΝΤΗΣ


ΒΟΤΣΑΛΑ

Ούτε βλασταίνουνε, ούτε μαραίνονται· σπόροι της πέτρας.
Είναι στεγνά, είναι φτωχά, είναι ασήμαντα. Μα νά
τ’ άγγιξαν τ’ ανθισμένα δάχτυλα της θάλασσας
και λάμπουν.


Από τη συλλογή: Ναός του Κόσμου, 1996.