ALFRED JARRY
ΔΕΝ
ΞΕΡΩ
Δεν
ξέρω αν ο αδελφός μου με ξεχνάει.,
μα
νιώθω μόνος, όσο γίνεται πιο μόνος·
μακριά
μου η προσφιλής του κεφαλή ακουμπάει
σε
κάτι θύμησες που ψεύδονται επιμόνως.
Πορτραίτο
του έχω εδώ μπροστά μου στο τραπέζι,
αλλά
δεν ξέρω αν ήταν άσχημος ή ωραίος·
η
εικόνα του άδεια και σαν τάφος μάταιη, έως
που
απώλεσα και τη φωνή του, που όμως παίζει
σωστά
με λατρευτή και σφαλερή σαφήνεια.
Αυτός
μπορεί να το αγνοεί ή να μην το πιστεύει –
εκτός
του γράμματος πάει κι έρχεται πειθήνια
σαν
ξάφνου που ’σπασε φτερό και με χαϊδεύει
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου