ΜΗ

ΣΤΕΛΛΑ ΓΕΩΡΓΙΑΔΟΥ

ΜΗ

Καμιά φορά οι σφαίρες

κάνουν μικρότερο κακό
από τις λέξεις
ήθελα να σου πω αλλά δεν πρόλαβα
Με πρόλαβαν τα τραύματα

Με πρόλαβε ο κρότος τους

πάνω στην εύθραυστη αγάπη
Χίλια κομμάτια μάτια μου
που τα κοιτάζω απέλπιδα
Ανέλπιδα της συνοχής τα χρόνια

Τί να μαζέψω

να μη ματώνει;

Μα κι αν ματώνει

ας είναι, εμένα να ματαιώνει
Αίμα περίσσιο ας χυθεί
πριν να σκουριάσει
Της αυταρέσκειας
λαίμαργο άτι
να κεράσει
ξύδι και μέλι

Καμιά φορά οι λέξεις

των πεπραγμένων
γίνονται το φορείο ή το φέρετρο

Από το βιβλίο: Στέλλα Γεωργιάδου, «Αμφίβια εγώ», Εκδόσεις Γαβριηλίδης, Αθήνα 2015, σελ. 34.