ΠΡΙΝ ΑΠ’ ΤΗΝ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙΑΤΙΚΗ ΒΡΟΧΗ

RAINER MARIA RILKE

ΠΡΙΝ ΑΠ’ ΤΗΝ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙΑΤΙΚΗ ΒΡΟΧΗ

Στο πάρκο, ξαφνικά, απ’ του πράσινου τον τόνο

έχει όλον κάτι (μα τί να είναι;) ξεχωρίσει·

τα τζάμια μας, δες, έχει, νά το, προσεγγίσει

και σιωπηλό είναι. Επίμονο να ηχεί και μόνο

ακούς το φλάουτο της βροχής στα σύγκλαδα ώρα –

ο νους σε κάποιον Ιερώνυμο πηγαίνει:

και ζήλος, μα και μια ερημιά είναι σαν να βγαίνει

μέσ’ από ’κείνη τη φωνή, που θά ’ρθει η μπόρα

να την ακούσει. Αλλά της σάλας μας οι τοίχοι

κι εκείνοι φύγαν παίρνοντας τους πίνακές τους

λες και δεν έπρεπε ν’ ακούσουνε τί λέμε.

Φθαρμένες οι ταπετσαρίες, στις οπές τους

το αβέβαιο φως της προεσπέρας πιάσαν και με

τα σκιάχτρα τό ’παν που ’δαμε, παιδιά, στην τύχη.

Μετάφραση: Γιώργος Κεντρωτής.