JUAN GELMAN
ΕΠΙΤΑΦΙΟ
Ένα
πουλί ζούσε μέσα μου.
Ένα λουλούδι ταξίδευε στο αίμα μου.
Η καρδιά μου ήτανε βιολί.
Μ’ αγαπάει δεν μ’ αγαπάει.
Ένα λουλούδι ταξίδευε στο αίμα μου.
Η καρδιά μου ήτανε βιολί.
Μ’ αγαπάει δεν μ’ αγαπάει.
που μ’ αγάπαγαν. Αλλά κι εγώ καμιά φορά
χαιρόμουν: την άνοιξη,
να πηγαίνουμε χεράκι, την ευτυχία.
Λέω ότι αξίζει να υπάρχει ο άνθρωπος!
(Ενθάδε κείται ένα πουλί.
Ένα λουλούδι.
Ένα βιολί).
Μετάφραση: Γιώργος Κεντρωτής.
***************
EPITAFIO
Un pájaro vivía en mí.
Una flor viajaba en mi sangre.
Mi corazón era un violín.
Mi corazón era un violín.
Quise o no quise.
Pero a veces me quisieron.
También a
mí
me alegraban: la primavera,
las manos juntas, lo feliz.
¡Digo que el hombre debe serlo!
me alegraban: la primavera,
las manos juntas, lo feliz.
¡Digo que el hombre debe serlo!
Aquí yace
un pájaro.
Una flor.
Un violín.
Una flor.
Un violín.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου