ΣΑΡΑΝΤΑ ΧΕΙΜΩΝΕΣ

WILLIAM SHAKESPEARE


ΣΟΝΝΕΤΟ 2

Χειμώνες σαν περάσουνε σαράντα
κι οργώσουν το κορμί το ποθεινό,
της νιότης σου η ντυσιά, η που ’χες πάντα
θε νά ’ναι πια σκουπίδι ελεεινό.

Κι αν σε ρωτήσουν η ομορφιά σου πού ’ναι,
κι ο θησαυρός σου, εκείνο σου το πάθος,
θά ’ν’ άδεια ξιπασιά, πως κατοικούνε
μες στων ματιών σου -αν πεις- τ’ άμετρο βάθος.

Πόσην τιμή η δικιά σου θά ’χε ειδή
αν έλεγες: "Την πρότερή μου χάρη
θα φτάσει αυτό μου τ’ όμορφο παιδί",
που από την ομορφιά σου θά ’χει πάρει.

Γέρος σαν θά ’σαι, αυτός θα καίει εντός του
το αίμα σου το κρύο, το σαν τ’ αρρώστου.



Μετάφραση: Παναγιώτης Πάκος.