ΟΨΗ ΠΟΥΛΙΟΥ

JORGE CÁCERES

ΟΨΗ ΠΟΥΛΙΟΥ

            Στον Βραούλιο Αρένας

Σ’ ένα δωμάτιο όπου οι λύκοι καταδίδουν το χιόνι
Ή τα έπιπλα από ξύλο ακακίας στο ξέφωτο του δάσους
Εδώ και πάει πολύς καιρός πια τώρα

Τα σύννεφα προσποιούνται το κοπάδι
Σύννεφα ιπταμένων ελαφιών
Θα καρτερούν να πέσουνε τα φύλλα σε μια πύλη γυάλινη

Προορισμένη για την πτώση της γλώσσας πού μιλάμε
Όταν δεν θά ’μαι πια εγώ εκείνος που θαν τους δίνει να πίνουν

Γύρω σ’ όλες τις απόκρυφες πηγές
Που κάνουνε η μιά στις άλλες όλες μάγια
Όταν στα βάθη του καθρέφτη τους χτυπούν τις ύστατες φτερούγες
Τα πουλιά ραμφίζουν τις χορδές του θέρους

Φτιάχνοντας κορώνες γοητευτικές μαντατοφόρες

Και οδηγημένα απ’ τα φτερά τους

Λάμνουν προς το περιστρεφόμενο δάσος
Και ανάμεσα στα πράσινα φύλλα εντοπίζονται ριπίδια φωτιάς
Που πέφτουν στο παρκέ μετρώντας σπόρους
Πάνω στην έρημο είν’ αφημένο μονάχα το πλεκτό τα’ ουρανού
Και ο παλμός  ενός δικτύου κοραλλιών στους καρπούς από πάνω
Ενόσω ο ήλιος ξεθωριάζει λίγο-λίγο στη δαντέλα.

Μετάφραση: Γιώργος Κεντρωτής.