ΑΝΝΑ ΑΧΜΑΤΟΒΑ
ΟΙ ΣΤΙΧΟΙ
Απόσταγμα νυχτών αγρύπνων είναι οι στίχοι·
φιτίλι μαύρο σε κερί γερτό λυωμένο
και της ημέρας οι χαιρετιστήριοι είν’ ήχοι
από καμπαναριό πανύψηλο ασπρισμένο.
Οι στίχοι επίσης είναι το ζεστό περβάζι
στου Τσέρνιγκωφ τη στρογγυλή ή λειψή σελήνη,
φλαμούρι που μες στις κυψέλες ευωδιάζει,
και κάψα, σκόνη, αποπνιξία και σκοτοδίνη.
Μετάφραση: Γιώργος Κεντρωτής.
Μεγάλη και παρεξηγημένη για τόσα πολλά χρόνια! Μιά άυλη σχεδόν μορφή, ανέστια αλλά και παθιασμένη.
ΑπάντησηΔιαγραφή''Αγία και πόρνη''
Και ο ενάρετος άνθρωπος ακολούθησε του Θεού τον απεσταλμένο
Θεόρατο και φωτεινό, ψηλά στο μαύρο το βουνό
Μα η οδύνη μίλησε στη σύζυγο του βροντερά:
Μπορείς ακόμα να κοιτάξεις της είπε, δεν είναι δα και τόσο αργά
Στων οικείων σου Σοδόμων τα κόκκινα κάστρα
Στη γωνιά που τραγούδησες, στην αυλή που έκλωσες
Στου θεόρατου σπιτιού τ΄αδειανά παράθυρα
Εκεί που του λατρεμένου σου συζύγου το παιδί του γέννησες.
Εκείνη κοίταξε, παρέλυσε, πόνος θανατερός,
Τα μάτια της ποτέ δεν άνοιξαν ξανά,
Το σώμα της αλάτι, διαυγής σωρός
Τα σβέλτα πόδια της στον τόπο ρίζωσαν διαπαντός.
Κανείς δεν θα κλάψει για τούτη τη γυναίκα;
Μηδαμινή απώλεια στην κολασμένη μοίρα;
Μα η καρδιά μου πάντα θα την θυμάται για ένα
Που τη ζωή της έδωσε για ένα μονάχα βλέμμα.
Η ΓΥΝΑΙΚΑ ΤΟΥ ΛΩΤ
(1924)
AnaBax
@ AnaBax: Σε ευχαριστώ πολύ για την αποστολή του ποιήματος.
ΑπάντησηΔιαγραφή