ΕΙΔΩΛΟΝ ΟΝΕΙΡΟΥ

ΓΙΩΡΓΟΣ ΚΕΝΤΡΩΤΗΣ


ΕΛΕΝΗ

         Le poète serait un transfuge odieux du reel
         si dans sa fuite il n’emportait pas
         son malheur
                       CIORAN

Τραγουδιστής ή μενεστρέλος
και ραψωδός ή τροβαδούρος
ένα έ μ π ν ο υ ν ε ί δ ω λ ο ν εσγούρωσ’
ουράνιο εκεί, που πάει το μέλος

να γίνει ακατασχέτως γέλως,
ιδίως όταν intra muros
αρκτούρος μάς προκύπτει ο κούρος,
και τούτο λάθρα και ανωφέλως.

Καντάρια έχουν στίχους γράψει
γι’ Α υ τ ή ν που αντάριαζε την άψη
θνητών τε και αθανάτων. Μένει

–παλινωδών εγώ, ανακρέων
το παρελθόν– να βρω το Ωραίον
που θ’ αβροπλένει την Ελένη.

   Ρυθμών ζητείται συμμετρία!
   Πλην μ’ ένα, δύο, τρία λόγια
   σκαρώνουν στίχους τα λαμόγια –
   κι οι λύρες σκάλωσαν στην Τροία

   που αλώσαν οι Αχαιοί του Ομήρου.
   Ε λ έ ν η : είδωλον ονείρου...