Σάββατο 28 Νοεμβρίου 2009
ΚΡΙΣΤΙΝΑ ΡΟΣΣΕΤΤΙ!
CRISTINA ROSSETTI (1830-1894)
DE PROFUNDIS
Oh why is heaven built so far,
Oh why is earth set so remote?
I cannot reach the nearest star
That hangs afloat.
I would not care to reach the moon,
One round monotonous of change;
Yet even she repeats her tune
Beyond my range.
I never watch the scatter’d fire
Of stars, or sun’s far-trailing train,
But all my heart is one desire,
And all in vain:
For I am bound with fleshly bands,
Joy, beauty, lie beyond my scope;
I strain my heart, I stretch my hands,
And catch at hope.
Το υλικό της ανάρτησης μάς το έστειλε η εκλεκτή κ. Manila Nazzaro.
Ετικέτες
ΑΓΓΛΟΦΩΝΗ ΠΟΙΗΣΗ,
ROSSETTI (CRISTINA)
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου