Τρίτη 9 Οκτωβρίου 2007
ΣΤΟΝ ΟΜΦΑΛΟ ΤΗΣ ΓΗΣ
Δ.Π. ΠΑΠΑΔΙΤΣΑΣ
ΔΕΛΦΙΚΗ ΑΙΣΘΗΣΗ
Να σ’ ακούσω, πώς;
να μ’ ακούσεις, γιατί;
ό,τι αφήσαμε φως
μας πατεί.
Μη με χάσεις, φωνή
έχω γίνει νερών,
στα φαράγγια αντιχτύπημα
αετήσιων φτερών.
Μη με χάσεις, η αφή
είναι μνήμη και ηχώ
άλλου κόσμου.
Λάλον ύδωρ ξυπνώ
στο εννοσίγαιο βουνό
και βαθαίνει ο Πλειστός μου.
Δελφοί, 1982
Δ.Π. Παπαδίτσας, Η Ασώματη, Εκδόσεις ΓΝΩΣΗ., Αθήνα, 1983, σελ. 83.
Ετικέτες
ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΠΟΙΗΣΗ,
ΠΑΠΑΔΙΤΣΑΣ (Δ.Π.)
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
http://poiein.podomatic.com/entry/2007-09-26T10_39_13-07_00
ΑπάντησηΔιαγραφήΕυχαριστώ πολύ. Το είχα δει - αλλά και η επανάληψη είναι η μαμά της μάθησηςλ.
ΑπάντησηΔιαγραφή