ΜΑΡΚΟΣ ΒΑΜΒΑΚΑΡΗΣ
Η ΑΤΑΚΤΗ
Ήθελα να σ’ αντάμωνα
να σού ’λεγα καμπόσα,
κι αν δε σου γύριζα το νου
αχ... να μού ’κοβαν τη γλώσσα.
Δε σε θέλω, δε σε θέλω,
πια δε σ’ αγαπώ.
Δε σε θέλω και πάρε και δρόμο
και τράβα στο καλό.
Μου τό ’πανε οι μάγισσες
κι όλες οι καφετζούδες,
μου τό ’πε μια απ’ την Αίγυπτο
αχ... με τις φαρδιές πλεξούδες.
Δε σε θέλω, δε σε θέλω,
πια δε σ’ αγαπώ.
Δε σε θέλω και πάρε και δρόμο
και τράβα στο καλό.
Και τι δεν έκανα για σε
για να σε διορθώσω,
μα εσύ ’σαι τόσο άτακτη
αχ... φύγε για να γλιτώσω.
Δε σε θέλω, δε σε θέλω,
πια δε σ’ αγαπώ.
Δε σε θέλω και πάρε και δρόμο
και τράβα στο καλό.
Παρασκευή 22 Φεβρουαρίου 2008
ΤΡΑΓΟΥΔΑΕΙ Ο ΜΑΡΚΟΣ
Ετικέτες
ΒΑΜΒΑΚΑΡΗΣ,
ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΠΟΙΗΣΗ,
ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΤΡΑΓΟΥΔΙ,
ΡΕΜΠΕΤΙΚΟ
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
@κ.Κεντρωτή:
ΑπάντησηΔιαγραφήΠόσο μου έχουν λείψει τα ρεμπετάδικα..!Αλλά πού θα πάει..
@ elena: Εγώ -όπως ξέρεις- δεν πάω ποτέ! Γενικώς μόνο στο γήπεδο πάω - για να δω μπάλλα!
ΑπάντησηΔιαγραφή@κ.Κεντρωτή:
ΑπάντησηΔιαγραφή:ο)