ΤΡΑΓΟΥΔΑΕΙ Ο ΜΑΡΚΟΣ

ΜΑΡΚΟΣ ΒΑΜΒΑΚΑΡΗΣ


Η ΑΤΑΚΤΗ

Ήθελα να σ’ αντάμωνα
να σού ’λεγα καμπόσα,
κι αν δε σου γύριζα το νου
αχ... να μού ’κοβαν τη γλώσσα.

Δε σε θέλω, δε σε θέλω,
πια δε σ’ αγαπώ.
Δε σε θέλω και πάρε και δρόμο
και τράβα στο καλό.

Μου τό ’πανε οι μάγισσες
κι όλες οι καφετζούδες,
μου τό ’πε μια απ’ την Αίγυπτο
αχ... με τις φαρδιές πλεξούδες.

Δε σε θέλω, δε σε θέλω,
πια δε σ’ αγαπώ.
Δε σε θέλω και πάρε και δρόμο
και τράβα στο καλό.

Και τι δεν έκανα για σε
για να σε διορθώσω,
μα εσύ ’σαι τόσο άτακτη
αχ... φύγε για να γλιτώσω.

Δε σε θέλω, δε σε θέλω,
πια δε σ’ αγαπώ.
Δε σε θέλω και πάρε και δρόμο
και τράβα στο καλό.