EUNICE ODIO

 

ΠΡΕΛΟΥΔΙΑ

 

Άκουσέ μου τούτο το τραγούδι που λέει τ’ όνομά σου μέσα μου

σάρκα για τον αναγκαίο καρπό,

 

όσο είναι η μοναξιά

κάτω από τ’ όνομά σου ακουστή και πιεσμένη,

 

και όταν ήμουν σαν θαμμένο παιδί

που το λένε με το παρωχημένο του όνομα,

και απαντά, και δεν ακούγεται ούτε απ’ τον εαυτό του τον ίδιο·

 

και το χέρι μου στο βάθος,

σαστισμένο,

είχε πια ενδείξεις, κλειδί, μορφή δική μου,

 

και ένιωθε ψηλότερα απ’ το στήθος και την αγκαλιά

σαν στεφάνι χαρούμενο και καταξιωμένο.

 

Με φώναξες με τ’ όνομά σου

και ήρθα,

με καθαρό πιστοποιητικό γεννήσεως,

με την αληθινή συνηθισμένη χάρη

με την οποία ονειρεύονται οι καθεδρικοί ναοί την τιμή τους.

 

Είσαι ήδη μέρα δίπλα στη νύχτα.

Είμαι ήδη μαζί σου η μέρα,

και λόγω της απουσίας όπου καλώ τον εαυτό μου

κοιτάζω πώς με μοιράζει εμένα η μορφή μου,

πώς ανασαίνω των μαλλιών μου το πλήθος,

μέσα στη φωνή μου και όχι παντού και συνέχεια.

 

Μετάφραση: Γιώργος Κεντρωτής.