GARCILASO DE LA VEGA
[ΑΝ ΓΙΑ ΝΑ ΣΙΓΑΣΘΕΙ ΕΝΤΟΣ ΜΟΥ Ο ΠΟΘΟΣ ΤΟΥΤΟΣ]
Αν για να σιγασθεί εντός μου ο πόθος τούτος
–ο τρομερός, ο μάταιος και ο τρελός, ο ακραίος–
και αν για κακού αποφυγή θα πρέπει εγώ έως
και φαντασιές να φτάσω να πιστεύω… αι, ούτως
εχόντων των πραγμάτων, πώς να δώ –τοιούτος
ων (: έμφοβος τη μιά, την άλλη δε γενναίος) –
με μάτι ξάστερο πως ιερό έχω χρέος
το μέσα μου κακό να ξεριζώσω;… Πού τόσ’
αγχίνοια πιά, το νόημα του πίνακα να πιάσω,
που δείχνει ένα παιδί να πέφτει με λυωμένα
φτερά στη θάλασσα που και όνομα τής δίνει,
σαν είμ’ κι εγώ τρελός μες στην πυρά, στο δάσο
των θρήνων που ’χει δέντρα απ’ τον καημό αναμμένα
και καν νερό ψυχρό το πύρος δεν τους πίνει;
Μετάφραση: Γιώργος Κεντρωτής
Εκείνο το ''τοιούτος'' στη δεύτερη στροφή μήπως πρέπει να ξανακοιταχτεί;
ΑπάντησηΔιαγραφήΓιατί; "Τοιούτος / ων". Νόμιμο είναι, νομίζω. Ακολουθεί και η εξήγηση μέσα στην παρένθεση. Γνωρίζεις πολύ καλά ότι η εν λόγω ρίμα είναι από τις δυσκολότερες.
ΑπάντησηΔιαγραφήΘα μπορούσε να είναι:
ΑπάντησηΔιαγραφήΧούτος
ων (τη μία θρύλος και Ίντερ τελευταίως)
Θα μπορούσε να είναι και "Βρούτος ων" ή σκέτα "μπρούτος" ή και "νά 'χουνε το νου τως" (Κορνάρος) ή και "κορνούτος". Όπως επίσης και το "Χούτος" θα μπορούσε να γραφεί αρχαιοτρόπως πως "hούτος" ή "hούτως", και πάει λέγοντας. Αλήθεια, γιατί δεν τα γράφεις αυτά στα δικά σου ποιήματα; Και πού 'σαι, Λοκόσολε: υπάρχει και ο "Ταπούτος"! Για δες το!
ΑπάντησηΔιαγραφήΒρε τι είναι τούτος;
ΑπάντησηΔιαγραφήπου το βρίσκει των ριμών το πλούτος;
λέξεις τοκίζει ως άλλος Γούτος
ως ο πάλαι υπουργός ο Μπούτος
έχων δυνατό σουτ ως
ο και πριν αναφερθείς Χούτος
Κι ο Ταπούτος που βάνει -όχι και πολύ συχνά- καλάθια, γιατί έμεινε απέξω;
ΑπάντησηΔιαγραφήΑγαπητοί μου, παρεξηγήσατε νομίζω. Προφανώς μη έχων τη δική σας έφεση στις ρίμες, αναφέρθηκα στο ''τοιούτος'' ως σημαινόμενο!
ΑπάντησηΔιαγραφή@ locus solus: Όχι, κασιγιολδάση! Δεν σε παρεξηγήσαμε! Απλώς "ξεσκίστηκε" η Τσέχα, και, όπως αντιλαμβάνεσαι, δεν ήθελα κι εγώ πολύ για να "κολλήσω". Χαίρε!
ΑπάντησηΔιαγραφή