Σ’ ΕΝΑ ΠΑΡΑΘΥΡΟ

GEORG TRAKL

Σ’ ΕΝΑ ΠΑΡΑΘΥΡΟ

Απλώνεται πάνω απ’ τις στέγες το γαλάζιο τ’ ουρανού·

και σύννεφα όλο ταξιδεύουν, και ανοιξιάτικο

μπρος στο παράθυρο ένα δέντρο με δροσιές του πρωινού.

Κι ένα πουλί που λάμνει μεθυσμένο στο κενό, καθώς

κι από τα λούλουδα χαμένες ευωδιές πετούν,

και μια καρδιά εκεί νιώθει πως αυτός είναι ο κόσμος, αυτός!

Και να η γαλήνη μεγαλώνει, και το μεσημέρι ορθό

πώς λάμπει, ω! Θέ μου, πόσο πλούσιος είναι ο κόσμος μας!

Ζω με όνειρα, ζω με όνειρα, και φεύγει η ζωή που εγώ ποθώ,

μου φεύγει, και είναι απ’ έξω, κάπου πάει, φεύγει, προχωρεί

μακριά μου, μες στης μοναξιάς να μπει τη θάλασσα!

Το νιώθει μια καρδιά, το αισθάνεται, ναι, αλλά πώς να χαρεί;!

Μετάφραση: Γιώργος Κεντρωτής.