EMILIO PRADOS
ΟΝΕΙΡΟ
Σε
φώναξα. Με φώναξες.
Σαν
ποτάμια φουσκώνουμε.
Ίσαμε
τον ουρανό σηκώθηκαν
τα
ονόματα συγκεχυμένα.
Σε
φώναξα. Με φώναξες.
Σαν
ποτάμια φουσκώνουμε.
Τα
κορμιά μας έμειναν
φάτσα-φάτσα,
άδεια.
Σε
φώναξα. Με φώναξες.
Σαν
ποτάμια φουσκώνουμε.
Κι
ανάμεσα στα δυο κορμιά μας
τί
αλησμόνητη άβυσσος!
Μετάφραση:
Γιώργος Κεντρωτής.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου