Ο ΤΕΛΕΥΤΑΙΟΣ ΠΕΡΙΠΑΤΟΣ ΤΟΥ ΦΙΛΟΣΟΦΟΥ

 

FEDERICO GARCÍA LORCA

 

Ο ΤΕΛΕΥΤΑΙΟΣ ΠΕΡΙΠΑΤΟΣ ΤΟΥ ΦΙΛΟΣΟΦΟΥ

 

Ο Νεύτων

περπατούσε.

 

Ο θάνατος τον είχε πάρει καταπόδι

γρατζουνώντας την κιθάρα του.

 

Ο Νεύτων

περπατούσε.

 

Τα σκουλήκια ροκανίζανε

το μήλο.

 

Έπαιζε μουσική ο άνεμος στα δέντρα

και το ποτάμι κάτω απ’ τα κλαράκια.

Εδώ ναι, θα θρηνούσε ο Γουόρτζγουορθ.

Ο φιλόσοφος έπαιρνε

κάτι πόζες απίθανες

κι άλλο περιμένοντας μήλο.

 

Έτρεξε στο δρόμο

και ξάπλωσε πλάι στο νερό

για να βουλιάξει την όψη του

στου φεγγαριού τις λάμψεις.

 

Ο Νεύτων

θρηνούσε.

 

Σ’ έναν κέδρο ψηλό

δυο γέροι μπούφοι είχαν πιάσει κουβεντούλα,

και μες στη νύχτα αργά-αργά

εγύρισε στο σπίτι του ο σοφός

ονειρευόμενος

κάτι τεράστιες πυραμίδες

φτιαγμένες με μήλα.

 

 

Μετάφραση: Γιώργος Κεντρωτής.