ΠΟΣΕΣ ΦΟΡΕΣ

ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΑΗΔΩΝΗΣ

ΠΟΣΕΣ ΦΟΡΕΣ

            Στον Philippe Emmanouell Arevert

Πόσες φορές δεν προσπάθησα ν' αποφύγω την πυρώδη μοναξιά

του Παρισιού,

αλλάζοντας γενική κατεύθυνση μακριά απ' τις σάπιες γέφυρες

που έμοιαζαν με γριές πουτάνες σειρήνες, 

σε κατάσταση πάντα ετοιμότητας

να κατασπαράξουν-οι ελεεινές-τα παράνομα

κι ανεφάρμοστα σχέδια μας.

Πόσες φορές δεν αρνήθηκα τις μελωδίες ήχων 

του Σηκουάνα,

που καθρέφτιζαν τις νύχτες, σαν σπασμένα κάτοπτρα,

όπου η μεσονύχτια πανσέληνος έφεγγε μ' άπλετο φως κάθαρσης

 το ημίγυμνο σώμα σου,

αστροφεγγιά των μύχιων επιθυμιών μας.

Περιμένοντάς σε ατέλειωτες ώρες 

στα βρώμικα από σπέρματα ανάκλιντρα

εγκαταλελειμμένος σχεδόν 

από τα περίεργα βλέμματα των περαστικών,

ξεχώριζα πέρα απ' την ομίχλη το βρεγμένο πρόσωπό σου,

τυλιγμένο με μαύρη ταινία ολόγυρα απ΄ τις αναλογίες 

των προσδοκιών 

και των ετερόκλητων κατευθύνσέων μας.

Ναι, πράγματι οι νύχτες του Μάιου στους ολόξανθους

Κήπους του Λουξεμβούργου

είχαν κάτι απ' την παράξενη μαγεία των παλιών εκείνων ημερών.

Τότε, που με την βαναυσότητα και την ευκαμψία των σημαδιών

του Μαιάνδρου στο κορμί σου,

πηγή άφθονων ηδονών και εστία καταστροφής,

με προσκαλούσες επιμόνως κοντά σου,

ώστε να με ξεναγήσεις στους δρόμους της παραπλάνησης

που οδηγούσαν υπόπτως και με ακρίβεια μαθηματικών εξισώσεων

στις ανεξάντλητες πηγές του έρωτα 

και στα βαρύθυμα συναξάρια του τίποτα.

   Παρίσι 10 Μάιου 2011