ΛΟΥΣΟ Η ΕΓΚΑΡΣΙΑ ΜΕΛΑΓΧΟΛΙΑ

ΝΙΚΟΣ ΚΑΡΟΥΖΟΣ

ΛΟΥΣΟ Η ΕΓΚΑΡΣΙΑ ΜΕΛΑΓΧΟΛΙΑ

Ροχαλητό δεν ακούγεται στην αιωνιότητα
η αμάχη μου καταστρέφει λαμπτήρες γνωσιολογίας
αναισθησιογόνα είν’ αυτά τα ελεεινά ποιήματα
τριπλασιάζοντας το όνειδος της γλώσσας επί τέσσερα
βρακιά κωμικών και αρλεκίνων έως το γήπεδο
θα σκουριάσω βρε άτιμοι από φλόγα σε αχρηστία
με κάνατε λαχνό που δεν κληρώθηκε στην πολιτική σας
  ασχημοσύνη
θαν τα λέω έτσι τώρα ό,τι μού ’ρχεται θα σας ταράξω
  ω φιλομειδέστατοι
υπήρξαμε έλληνες κι αυτό είν’ το μεγάλο μας δυστύχημα
ο μαγνήτης το ήλεκτρο τα βελούδινα παχυλά ιδεογόνα
ειδύλλια καπνιστά συμπολίτες αριθμοί πατριώτες άγγελοι
ρίχ’ τους οξύτονα πολλά στη μούρη εσύ που αγάπησες τόσο
  κυρίως τα προπαροξύτονα
μην τους αφήνεις τώρα σε χλωρό κλαρί λέγονται έναστροι
  στην πραγματικότητα είναι προβατίνες.
Τύχη και τούτη να βλέπεις το θάνατο στα ρολόγια
  παλιά ρολόγια εκκρεμή σαν τη μάνα μου...
Σάρωθρο μόλις μετενσαρκώθηκα και σαρώνω κρετίνους.

Από την ποιητική συλλογή: «Ο ζήλος του μη-σχετικού με παροράματα» (1980).

Από το βιβλίο: Νίκος Καρούζος, «Τα ποιήματα, Β΄ (1979-1991)», Ίκαρος, Αθήνα 1994, σελ. 79.