FRANCO FORTINI
ΤΗΣ
ΜΑΝΟΛΙΑΣ ΤΑ ΞΑΣΤΡΑΜΜΑΤΑ
Θά
’θελα να μπόραγαν τα μάτια σας να δουν
τούτον
τον αίθριο, τον ανέφελο ουρανό,
των
κεραμιδιών τη γαλήνη, την αφοσίωση
του
αυλακιού με το νερό που όσο πάει ζεσταίνεται.
Θέλω
να πω τούτο: υπάρχει η άνοιξη.,
η
τελειότητα ενωμένη με το ατελές.
Διψασμένη
της βάρκας η πλευρά το λάδι
πίνει
του βερνικιού, βιάζεται να φύγει η αράχνη.
Πιο
ύστερα θα πούμε και ό,τι θα πρέπει να έχει λεχθεί.
Για
την ώρα όμως κοιτάξτε της ροδοδάφνης την ωραία καμπύλη,
της
μανόλιας τα ξαστράμματα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου