ΣΤΗΝ ΙΣΛΑΝΔΙΑ
Από τους τόπους της ωραίας γης
που εξάντλησαν η σάρκα μου κι η σκιά της
είναι η πιο απόμακρη και η πιο οικεία,
Εσχάτη Θούλη, των πλοίων Ισλανδία,
με το πεισματάρικο αλέτρι και το σταθερό κουπί,
με τ' απλωμένα δίχτυα της θαλάσσης,
με το παράξενο αυτό φως του ακίνητου δειλινού
που συγχωνεύει τον θολό ουρανό με τα χαράματα
και με τον άνεμο που ψάχνει τα χαμένα
καραβόπανα του βίκινγκ. Χώμα ιερό
ήσουνα η μνήμη της Αλαμανίας
και ξαναβρήκες τη μυθολογία σου
για κάποιο σιδερένιο δάσος και το λύκο του
και για το πλοίο που φοβούνται οι θεοί,
από τα νύχια των νεκρών φτιαγμένο.
Ισλανδία, σε ονειρεύτηκα πολλές φορές
από εκείνο το πρωινό που ο πατέρας μου
έδωσε στο παιδί που ήμουν και είμαι ακόμα ζωντανό
μια απόδοση της Völsunga Saga
που τώρα αποκρυπτογραφήθηκε στη σκοτεινιά μου
με του αργόσυρτου λεξικού τη συμπαράσταση.
Όταν το σώμα πια κουράζεται απ' τον άνθρωπό του,
όταν σβήνει η φωτιά κι έχει απομείνει στάχτη,
είναι να ξαναρχίζεις τη θητεία
σ' ένα απέραντο εγχείρημα· εγώ
διάλεξα το εγχείρημα της γλώσσας σου,
αυτά τα βόρεια λατινικά που αγκαλιάσαν
τις στέπες και τις θάλασσες
ενός ολόκληρου ημισφαίριου κι αντήχησαν στο Βυζάντιο
και τις παρθένες όχθες της Αμερικής.
Ξέρω, δε θα τη μάθω, με περιμένουν όμως
τα δώρα που μου υπόσχεται η αναζήτηση,
κι όχι ο σοφά απρόσιτος καρπός.
Το ίδιο θα αιστανθούν κι όσοι εξερευνούν
τα άστρα ή των αριθμών την ακολουθία...
Μόνο η αγάπη, η ανήξερη αγάπη, Ισλανδία.
Μετάφραση: Δημήτρης Καλοκύρης.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου