ΚΑΙ ΚΑΚΟΣ ΑΕΡΑΣ

ΚΩΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΧΑΤΖΟΠΟΥΛΟΣ

[ΚΑΙ ΚΑΚΟΣ ΑΕΡΑΣ]

Και κακός αέρας
στάθηκα για σε,
που πνιγμένα πνέει
και τα φύλλα καίει.

Κι ήρθα και σου μάρανα
ό,τι δροσερό
κι ήρθα και σε θόλωσα,
γάργαρο νερό.

Κι έξω στην ολάνθιστη
που στεκόσουνα θύρα
πέρασα φθινόπωρο
κι έμεινα σα μοίρα.

Από το βιβλίο: Κωνσταντίνος Χατζόπουλος, «Τα ποιήματα», Νεοελληνική Βιβλιοθήκη Ίδρυμα Κώστα και Ελένης Ουράνη, Αθήνα 1992, σελ. 333.

ΦΑΝΤΑΣΙΑ ΣΧΕΔΟΝ

EUGENIO MONTALE

ΦΑΝΤΑΣΙΑ ΣΧΕΔΟΝ

Ξημερώνει και πάλι, το νιώθω

από ’να θραύσμα όρθρου

ασημί επάνω στους τοίχους:

φως αμυδρό στολίζει σαν κορδέλα τα κλειστά παράθυρα.

Το συμβάν επιστρέφει

του ήλιου με τις φωνές

τις διάχυτες, δεν φέρνει τους συνήθεις θορύβους.

Γιατί; Έχω στον νου μου μια μέρα μαγική

και κονταρομαχίες ωρών σχεδόν παρομοίων της

ξεπληρώνω. Θα ξεχειλίσει η δύναμη

που με φλόμωνε, εμένα τον μάγο τον ασύνειδο,

με χρόνου δόσεις γενναίες. Τώρα θα εμφανιστώ

και θα ερημώσω σπίτια ψηλά, αποψιλωμένες αλέες.

Αντίκρυ μου θά ’χω έναν τόπο με απάτητο χιόνι

μα και πανάλαφρο σαν απόψεις τοπίων σε τάπητες τοίχου.

Απ’ τους θυσάνους θα γλιστρήσει τ’ ουρανού μι’ αργοπορημένη αχτίδα.

Δάση και λόφοι γεμάτοι αόρατο φως

θα μου αναπέμψουν των ιλαρών επιστροφών το εγκώμιο.

Χαρούμενος θα διαβάσω τα μαύρα

σημάδια των κλαδιών πάνω στο λευκό

σαν νά ’ναι η πρώτη-πρώτη αλφάβητος.

Όλο το παρελθόν σ’ ένα σημείο

θ’ αποκαλυφθεί ενώπιόν μου.

Ήχος δεν πρόκειται να ταράξει κανείς

τη μοναχική ετούτη ευθυμία.

Και στον αέρα θα πετάξει φεύγοντας

ή θα κατεβεί να κάτσει σ’ έναν τυχαίο πάσσαλο

κάποιο τσαλαπετεινάρι.

Μετάφραση: Γιώργος Κεντρωτής.

ΜΑΡΙΟ ΛΟΥΤΣΙ!

MARIO LUZI

TANGO

Poi sulla pista ardente
lontanamente emerse
la donna spagnola,
era un'ombra intangibile in un soffio
di musiche viola il suo sorriso.

Percepiva l'accento
della notte col senso melodioso
del suo passo e quel ciclo
di libertà inibita era l'evento
triste della sua vita senza scampo.

ΦΛΟΡΑΝΣ ΣΕΓΙΕΝ!

FLORENCE SAILLEN

PASSION ARAGON

Bouleversement de mes sens
Où ton art enflamme mon coeur
Tu es devenu mon espérance
Un chemin à travers doutes et peurs

Tu es le miroir de mes émotions
Car le feu qui brûle en toi
Me consume dans chacune de mes actions
Et me met sans cesse en émoi

Tes rimes et tes vers sur mes lèvres
L'écho de tes mots résonne en moi
La réalité précède les rêves
J'aime le monde à travers toi

Passion dans le bouillonnement de mon sang
Mon esprit tout entier te rend hommage
À toi cet artiste de haut rang
Que je place au-dessus des sages

Tes mots qui coulent sur mes maux
Torrent continu torrent de vécu
Peut-être t'en demandais-je trop
Mais je compte sur toi mon chevalier vaincu

Tes alexandrins peuplent mes songes
Ne me laissant pas de répit
Avec toi plus de mensonges
Tu as recadré ma vie

Mort l'année de ma naissance
Après une bien riche existence
Bien sur que je parle de toi Aragon
Car toi seul mérite cette attention
Et je profite de cette occasion
Pour m'incliner devant ton admirable don

ΕΠΙΛΟΓΟΣ

ΔΗΜΗΤΡΗΣ Ι. ΜΠΡΟΥΧΟΣ

ΕΠΙΛΟΓΟΣ

       

Κι εκείνο το καντηλέρι

που φώτιζε την αγάπη μας στη μικρή κάμαρη

κι εκείνα τ’ αγγελούδια στη ροζέτα

που ακούγανε τη μοναξιά σου

κι εκείνο το παραθύρι

που ‘μπαζε λαθραία μια λιαχτίδα ίσα-ίσα να σε κουρδίζει

κι εκείνο το εκκρεμές,

που οι χτύποι του βαθαίναν τ’ αυλάκια σου

κι ακόμα

το αρκουδάκι που κράταγες στην αγκαλιά σου παιδί

και πέθανε, μόλις είπες μεγάλωσα,

η ξώθυρα, που ξάγρυπνη καρτερούσε

για να σου πει «άργησες, ανησύχησαν...»,

το διάσελο της βροχής,

που η καρδιά δαχτυλογραφούσε το μήνυμα

και το ζευγάρι που χώριζε στη γωνία

για να μην ξανασυναντηθεί "ένεκα ο πόλεμος",

δεν είναι πιότερο 

από ορθοστάτες

ονείρου που κλέψαν...

Από τη συλλογή «Ασκητική θανάτου», Τα Τραμάκια, Θεσσαλονίκη 1990.

ΤΟ ΧΑΔΙ

PAUL VALÉRY

ΤΟ ΧΑΔΙ

Ζεστά τα χέρια μου μες στις ευώδεις

παλάμες σου... Άλλη ατρέμητη γαλήνη

αλλού δεν είναι, ειμή η κυματώδης

αγάπη που το χάδι σου μού δίνει.

Πολύπετρα μ’ αγγίζουν δαχτυλίδια –

το σύρσιμό τους τό ’χω συνηθίσει·

στων λάμψεων τα ρίγη είν’ τούτα τα ίδια

που μού ’χουν τα ματόκλαδά μου κλείσει.

Κι ο πόνος που με τρώει είναι μέγας: τόσος,

σαν να γλιστράς σε πλάκα αλέας λεία.

Απ’ τις θωπείες στάζει πάντα δρόσος

και καθαρίζει τη μελαγχολία.

Μετάφραση: Γιώργος Κεντρωτής.

ΤΡΑΓΟΥΔΑΕΙ Ο ΕΝΤΣΟ ΝΤΙ ΜΟΛΑ

ΤΡΑΓΟΥΔΑΕΙ Ο ENZO DI MOLA: VA, CANZONE MIA!