ΤΟ ΧΑΔΙ

PAUL VALÉRY

ΤΟ ΧΑΔΙ

Ζεστά τα χέρια μου μες στις ευώδεις

παλάμες σου... Άλλη ατρέμητη γαλήνη

αλλού δεν είναι, ειμή η κυματώδης

αγάπη που το χάδι σου μού δίνει.

Πολύπετρα μ’ αγγίζουν δαχτυλίδια –

το σύρσιμό τους τό ’χω συνηθίσει·

στων λάμψεων τα ρίγη είν’ τούτα τα ίδια

που μού ’χουν τα ματόκλαδά μου κλείσει.

Κι ο πόνος που με τρώει είναι μέγας: τόσος,

σαν να γλιστράς σε πλάκα αλέας λεία.

Απ’ τις θωπείες στάζει πάντα δρόσος

και καθαρίζει τη μελαγχολία.

Μετάφραση: Γιώργος Κεντρωτής.