ΕΦΗ
ΚΑΛΟΓΕΡΟΠΟΥΛΟΥ
[ΚΙ
ΟΤΑΝ ΔΕΝ ΕΙΧΕ ΑΛΛΟ ΝΑ ΘΥΜΑΤΑΙ ΠΙΑ]
Κι
όταν δεν είχε άλλο να θυμάται πια
σώπασε.
Μόνο
στην απόληξη του δεξιού χεριού
ένα
κομμένο καλώδιο τηλεφώνου
έσταζε
φωνές
σε
ένα αυτοσχέδιο ποτηράκι από κρασί.
Κρωξίματα
γλάρων χύνονταν
στο
σκοτεινό του χρόνου
οροπέδιο.
Από
το βιβλίο: Έφη Καλογεροπούλου, Άμμος, Ποιείν, Αθήνα 213, σελ. 24.
Γιώργο σε ευχαριστώ πολύ για την φιλοξενία..
ΑπάντησηΔιαγραφήνα προσθέσω μόνο πώς η λέξη κρασί στο ποίημα είναι χαρτί !! ( βέβαια το λαθάκι αυτό του δίνει μια άλλη μεθυστική διάσταση)!