ΕΞΟΝ ΤΑ ΤΖΙΤΖΙΚΙΑ

ΕΚΤΩΡ ΚΑΚΝΑΒΑΤΟΣ


ΕΞΟΝ ΤΑ ΤΖΙΤΖΙΚΙΑ

Ούτε γι’ αυτό που σε γοήτευε,
το κανελί της φρυγμένης γης,
και πρόσφατα που στέγνωνε με τα τζιτζίκια
λήγοντας του αυγούστου.
Ούτε γι’ αυτό ρωτάς
κι ούτε για τίποτα.
Ποιός ν’ απαντήσει άλλωστε από την αίσθηση
ερήμωσε κ’ η όχθη ετούτη.
Κι ίσως γι’ αυτό να είσαι το χαλίκι
που βρήκε η λύπη μου σαν ήταν φεγγαρόφωτο
σε μονοπάτια
και μόνο της αράχνης η καρδιά ακούγονταν
βαθιά στο χώμα.
Ύστερα εσχίστη κι άνοιξε.
Το γέλιο του ένα μανιτάρι
πέρα ως την άκρη τ’ ουρανού.
Ο τρόμος κάτω βιαστικός έπνιγε τα έμβια
εις διαταγήν Ηρώδη Αντίπα.

Εξόν τα τζιτζίκια που αντιστέκονταν
Πέφτοντας στην πύλη του αυγούστου.

               (1968)



Από το βιβλίο: Εκτωρ Κακναβάτος, «Ποιήματα 1943-1987 (συγκεντρωτική έκδοση)», Εκδόσεις Άγρα, Αθήνα 2010, σελ. 142.