ΤΟ ΚΑΡΑΒΑΚΙ

ΛΑΜΠΡΟΣ ΠΟΡΦΥΡΑΣ


ΑΝΟΙΞΗ

Άνοιξη! Μόλις ξέσπασε του φθινοπώρου η μπόρα,
κι εγώ το καραβάκι σου νειρεύομαι από τώρα
ν᾿ αράζει στα λιμάνι μας, με τ᾿ άρμενα ανθισμένα,
πλάι στα καϊκάκια τα φτωχά, τα θαλασσοδαρμένα.

Να φέρεις τον αἰθέριο αχό του αφρού στα υγρά χαλίκια,
γύρω στα βράχια των φυκιών τις πράσινες νταντέλες,
και για τους ήσκιους που περνούν ή μένουν στ᾿ ακρογιάλι,
να φέρεις απ’ τη Βενετιά τπ πιό λαμπρό κρουστάλλι.

Στα δέντρα, που θρηνούν βραχνά στου κάμπου τη μαυρίλα,
να φέρεις γέλια ολόδροσα, στα νιόφυτά τους φύλλα.
Μέσα στα ρόδα τ᾿ ουρανού το φως του Αποσπερίτη,
κι εμένα μιά μικρή φωλιά χελιδονιών στο σπίτι.