Στου Τζελέπη στον Πειραία μια καμωματού κι ωραία που γυρνά το βράδυ απ' τη δουλειά μού 'χει πάρει νου και την καρδιά Τήνε λένε Περσεφόνη με μαγεύει με πληγώνει Σ' αγαπώ της λέγω και γελά παίρνει δρόμο και δε μου μιλά
Στάσου πες μου δυό λογάκια να ξεχάσω τα φαρμάκια σαν και σε δεν είναι άλλη καμμιά στάσου Περσεφόνη μου γλυκιά Μη μου κάνεις πια γινάτια να χαρείς τα δυό σου μάτια Δεν είναι έγκλημα πως σ' αγαπώ δώσε βάση σ' ό,τι θα σου πω
Περσεφόνη σ’ το δηλώνω πως αρχίζω να θυμώνω κι αν στ' αλήθεια δεν με αγαπάς από του Τζελέπη μην περνάς Μη με πάρεις στο λαιμό σου κοίτα για καλό δικό σου Θέλω φως μου να σε παντρευτώ θέλω και να νοικοκυρευτώ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου