Η ΜΟΙΡΑ ΤΗΣ ΦΩΤΙΑΣ

JOSÉ ÁNGEL BUESA


ΜΕΓΑΛΕΣ ΑΓΑΠΕΣ

Η αγάπη η μακρινή και η μεγάλη
κισσό αναρριχώμενο θυμίζει
που άσκοπα δεν άνθισε, και πάλι
κι είτε θέλει, είτε όχι, λουλουδίζει.

Η μεγάλη η αγάπη θα στερέψει,
με πηγή πια ξεραμένη θά ’ναι ίδια·
το νερό που μιας κυλούσε δε θα τρέξει
η ηχώ μόνο θα μείνει και τα φίδια.

Κι όσοι ζούνε τις αγάπες τις μεγάλες,
της πυράς θά ’χουν την τύχη την πικρή·
όλα θα καούν στις φλογερές αγκάλες
γιατί η μοίρα της φωτιάς είναι αυτή.



Μετάφραση: Έλενα Σταγκουράκη.


***********************


EL GRAN AMOR

Un gran amor, un gran amor lejano
es algo así como la enredadera
que no quisiera florecer en vano
y sigue floreciendo aunque no quiera.

Un gran amor se nos acaba un día
y es tristemente igual a un pozo seco,
pues ya no tiene el agua que tenía
pero le queda todavía el eco.

Y, en ese gran amor, aquel que ama
compartirá el destino de la hoguera,
que lo consume todo con su llama
porque no sabe arder de otra manera.