ΤΟ ΜΥΣΤΙΚΟ ΤΗΣ ΑΝΟΙΞΗΣ

FEDERICO GARCÍA LORCA


ΕΙΔΥΛΛΙΟ

Το μυστικό της άνοιξης, αχ, πόσο
ποθούσες νά ’ρθω να σου φανερώσω!

Μα εγώ είμαι για το μυστικό της κάτι...
το ίδιο, να, ακριβώς που ’ν’ και το ελάτι.

Δεντρί που με τα χίλια δάχτυλά του
χιλιάδες δρόμους δείχνει παρακάτου.

Ποτέ δεν θα σου πω, μικρό μου, αν κάμει
καλά που αργοκυλάει το ποτάμι.

Στη στάσιμη φωνή μου στέριωσα όλο
των δυό ματιών σου τον σταχτένιο θόλο.

Στροφές για δίνε μου, μελανουράκι,
κι αφήσου στου έρωτα το γαϊτανάκι!

Στροφές για φέρνε με γερές και μίλα,
μά πρόσεχε τα πράσινά σου φύλλα!

Της άνοιξης το μυστικό, αν και θέλω,
δεν σ’ το λέω: είν’ κρυμμένο σ’ ένα βέλο.




Μετάφραση: Γιώργος Κεντρωτής.